INSKRYPCJA SANCHERYBA O OBLĘŻENIU JEROZOLIMY



Zachowane są trzy wersje tekstu. Najwcześniejsza pochodzi z tzw. Cylindra Rassama i nosi datę 700 r. p.n.Ch. Późniejsze wersje tekstu różnią się od wcześniejszej nieznacznie i pochodzą z tzw. Pryzmy Sancheryba oraz z tzw. Pryzmy Taylora (697 r. p.n.Ch.).

Por. tekst w:

The Ancient Near Eastern Texts Relating to the Old Testament, ed. J. B. Pritchard, Princeton 1969, 287-288.

Texte aus der Umwelt des Alten Testaments, Bd. I, ed. R. Borger, H. Lutzmann [et al.], Gütersloh 1991, 388-390.

 The Context of Scripture, vol. II: Monumental Inscriptions from the Biblical World, ed. W. W. Hallo, Leiden 2000, 302-303.


Podczas mej trzeciej kampanii pomaszerowałem przeciwko Hatti. Budząca strach wspaniałość mej władzy zmiażdżyła Lulli, króla Sydonu i uciekł on daleko za morza[1]. Przerażająca natura broni (boga) Aszura, mego pana, zmiażdżyła jego silne miasta: Wielki Sydon, Dolny Sydon, Bit-zitti, Sarpitu, Mahaliba, Uszu, Akzib, Akko, (wszystkie) miasta obwarowane i (dobrze) zaopatrzone w żywność i wodę dla swych garnizonów ugięły się w posłuszeństwie do mych stóp. Ustanowiłem królem nad nimi Etba‘ala (Tuba'lu) i nałożyłem na niego trybut i daniny dla mej władzy (płacone) corocznie bez przerwy.

Wszyscy królowie Amurru - Menachem (Minuhimmu) z Samsimuruny, Etba‘al (Tuba'lu) z Sydonu, Abdili'ti z Arwadu, Urumilki z Byblos, Mitinti z Aszdodu, Puduilu z Bet-Ammon, Kemosz-Nadbi z Moabu, Ajarammu z Edomu - przynieśli mi wspaniałe podarunki i na czworakach ich bogate dary (na) audiencję i ucałowali me stopy.

Co do Sidqa króla Aszkelonu, który nie ugiął się pod moje jarzmo - jego bóstwa rodzinne, jego samego, jego żonę, jego synów, jego córki, jego braci i (całą resztę) jego potomków deportowałem i wysłałem do Asyrii. Ustanowiłem (królem) nad ludźmi z Aszdodu Szarruludari, syna Rukubtiego, ich poprzedniego króla i nałożyłem na niego płacenie trybutu i dary dla mej władzy; on (teraz) nosi me jarzmo. Podczas kampanii obległem i zdobyłem Bet-Dagon, Jaffę, Bene-berak i Azor, miasta należące do Sidqi, który nie poddał się (wystarczająco) szybko i wywiozłem z nich łupy.

Urzędnicy, arystokracja i lud Ekronu, którzy zakuli w żelazne łańcuchy Padiego, ich króla, (ponieważ był) wierny przysiędze (złożonej) dla Aszura i we wrogi sposób wydali go Ezechiaszowi Judejczykowi (Hazaqiau amelIaudai)[2], przerazili się z powodu przestępstwa, jakie popełnili. Królowie Egiptu, łucznicy, oddziały rydwanów, kawaleria królów Etiopii i niezliczone siły przybyły im (=mieszkańcom Ekronu) na pomoc. Na równinie Elteke rozciągnęli swe szeregi przeciwko mnie i wyostrzyli swą broń. Ufając bogu Aszurowi, memu panu, walczyłem z nimi i zadałem im klęskę. Egipskich wojowników na rydwanach i książęta, wraz z etiopskimi wojownikami na rydwanach ja osobiście wziąłem żywcem w środku bitwy. Obległem i zdobyłem Elteke i Timna i wywiozłem łupy. Przypuściłem szturm na Ekron i zabiłem urzędników i arystokratów, którzy wzniecili rebelię i powiesiłem ich ciała na wieżach dookoła miasta. (Zwykłych) obywateli, którzy popełnili przestępstwa policzyłem jako łup. Resztę z nich, którzy nie popełnili przestępstwa rozkazałem uwolnić. Uwolniłem Padiego, ich króla z Jerozolimy i ustanowiłem go nad nimi królem i nałożyłem na niego trybut dla mej władzy.

Co do Ezechiasza Judejczyka, który nie poddał się mojej władzy, to oblegałem i zdobyłem 46 jego miast otoczonych murami i niezliczoną ilość mniejszych miejscowości w ich sąsiedztwie. Zdobyłem je przy pomocy dobrze ubitych ramp (oblężniczych), używając taranów, atakując piechotą, robiąc podkopy, wyłomy (w murach) i (używając) machin oblężniczych. Uprowadziłem 200 150 ludzi: młodych i starych, kobiet i mężczyzn; konie, muły, osły, wielbłądy, bydła i niezliczone owce, i policzyłem je jako łupy. Jego samego zamknąłem w jego królewskim mieście Jerozolimie jak ptaka w klatce. Otoczyłem go szańcami i uczyniłem niemożliwym (dosł. tabu), by ktoś mógł wyjść przez bramę miasta. Jego miasta, które złupiłem odciąłem od jego kraju i oddałem Mitintiemu, królowi Aszdodu, Paiemu, królowi Ekronu i Silli-belowi, królowi Gazy i tak okroiłem jego kraj, ale nałożyłem daniny i trybut dla mojej władzy większe, aniżeli poprzedni trybut płacony corocznie. Sam Ezechiasz był zmiażdżony przerażającą wspaniałością mej władzy i przesłał później po moim odejściu do Niniwy, mego królewskiego miasta, swe elitarne oddziały i swych najlepszych żołnierzy, które sprowadził dla wzmocnienia Jerozolimy, swej królewskiej siedziby[3], wraz z 30 talentami złota, 800 talentami srebra, wyborny antymon, wielkie bloki karnelianu, łoża (wykładane) kością słoniową, fotele (wykładane) kością słoniową, skórę ze słonia, kość słoniową, drzewo hebanowe, bukszpan[4], kolorowe ubrania, ubrania lniane, wełnę (farbowaną) czerwoną i niebieską purpurą, naczynia z miedzi, żelaza, brązu i cyny, rydwany, tarcze oblężnicze, włócznie, pancerze, sztylety do pasa, łuki i strzały, niezliczone rzędy (końskie) i narzędzia wojenne, wraz z jego córkami, konkubinami, jego męskimi i żeńskimi śpiewakami. (Ponadto) wyprawił on swego posłańca, aby dostarczył trybut i złożył hołd.



[1] W późniejszym tekście dodatek: „i zniknął na zawsze".

[2] W późniejszym tekście dodatek: „a on (=Ezechiasz) bezprawnie trzymał go w więzieniu, jak gdyby on (=Padi) był wrogiem".

[3] Możliwe także tłumaczenie: „Sam Ezechiasz był zmiażdżony przerażającą wspaniałością mej władzy i opuściły go (zarówno) jego nieregularne, jak i elitarne oddziały, które sprowadził dla wzmocnienia Jerozolimy, swej królewskiej siedziby i przesłał później po moim odejściu do Niniwy, mego królewskiego miasta, 30 talentów w złocie itd.".

[4] W późniejszym tekście zamiast dalszego wyliczania łupów: „wszelkiego rodzaju wartościowe przedmioty, wraz z jego córkami, konkubinami..."

Münnich Munnich

Autor: Maciej Münnich
Ostatnia aktualizacja: 21.12.2014, godz. 22:15 - Maciej Münnich