INSKRYPCJA SILOE

 

Inskrypcja została odkryta w 1880 r. na  ścianie tunelu w Jerozolimie wiodącego ze źródła Gihon do sadzawki Siloe. Inskrypcja ma ok. 0,5 m. wysokości i 0,66 m. długości. Długość całego tunelu to 533 m., zaś w linii prostej ze źródła do sadzawki jest 320 m. Tunel powstał jako powiększenie naturalnych szczelin powstałych w wyniku zjawisk krasowych podczas panowania króla Ezechiasza. Kopano jednocześnie z dwóch stron, co pozwalało znacząco skrócić czas budowy. Może to wskazywać na zagrożenie rychłym atakiem asyryjskim. Podłoga tunelu zachowuje w przybliżeniu pochylenie 0,06%. Różnica poziomu pomiędzy źródłem, a ujściem tunelu wynosi zaledwie 0,32m.

Por. tekst w:

The Ancient Near Eastern Texts Relating to the Old Testament, ed. J. B. Pritchard, Princeton 1969, 321.

The Context of Scripture, vol. II: Monumental Inscriptions from the Biblical World, ed. W. W. Hallo, Leiden 2000, 145-146.

 

 

[Dzień] przebicia.

Oto zapis jak tunel został przebity. Podczas gdy [kopiący wciąż dzierżyli] swe kilofy – każdy człowiek obok swego towarzysza – i gdy były jeszcze trzy łokcie do przebicia, [usłysz]ano głos człowieka wołającego do swego towarzysza, ponieważ była dziura(?) w skale ciągnąca się z południa na [północ].

A w dniu przebicia kopacze uderzali, każdy człowiek obok swego towarzysza, kilof obok kilofa. I woda popłynęła ze źródła do sadzawki, a odległość [wynosiła] 1200 łokci, zaś wysokość skały ponad głowami kopiąc[ych] – 100 łokci.

Autor: Maciej Münnich
Ostatnia aktualizacja: 21.12.2014, godz. 22:17 - Maciej Münnich