"Vita mutatur non tollitur"

Pośmiertne wystawy twórców nauki i kultury;

prezentacje postaci i ich dorobku

 

Prof. Janusz Andrzej Drob (1952-2011)

Janusz Andrzej Drob- sylwetka i publikacje

Janusz Andrzej Drob (1952-2011)

Urodzony 12 II 1952 r., zmarł 3 II 2011 r. w Lublinie;
kierownik Sekcji Historii, a następnie wieloletni
dziekan Wydziału Nauk Humanistycznych,
wybitny znawca i badacz historii kultury nowożytnej,
pedagog i wychowawca wielu pokoleń studentów.
Działacz NSZZ Solidarność,
w latach 70-tych związany ze środowiskiem lubelskich „Spotkań" oraz pismem „Miesiące".
Członek Lubelskiego Towarzystwa Naukowego,
Towarzystwa Naukowego KUL
oraz Oddziału Lubelskiego PAN; odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz odznaką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP „Zasłużony Działacz Kultury". Człowiek szlachetny i łagodny, pełen optymizmu i zawsze służący cenną radą.
Źródło: kul.pl

  Janusz Andrzej Drob ur. się 12 lutego 1952 r. w Cycowie (koło Lublina). Po ukończeniu IV Liceum Ogólnokształcącego w Lublinie, studiował w latach 1972-1977 historię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, uzyskując na tej uczelni kolejno magisterium (1977 r), doktorat (1985 r.) oraz habilitację (1994 r.). Z KUL zawodowo związał się na stałe w 1981 r., podejmując pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Historii XVI-XVII wieku, kierowanej wówczas przez prof. Wiesława Müllera; jej kierownictwo objął w 2003 r. Nadto pełnił obowiązki kuratora Katedry Dydaktyki Historii i Historii Szkolnictwa (2006-2010) oraz piastował szereg funkcji administracyjnych: był dyrektorem Instytutu Historii (2995-1999), dziekanem Wydziału Nauk Humanistycznych (1999-2008), kierownikiem Studiów Podyplomowych w Lubuskiej Akademii Nauczycieli w Zielonej Górze (2000-2007). Pracował w Wyższej Szkole Biznesu im. Bpa Jana Chrapka w Radomiu, której był rektorem od 2009 r. W latach 1985-1995 wielokrotnie wyjeżdżał na stypendia do Belgii, Francji i Włoch (m. in. do Rzymu: stypendium Szkoły Historycznej Włosko-Polskiej i stypendium Fundacji Lanckorońskich), podnosząc swoje kwalifikacje zawodowe.

  Zainteresowania naukowe Janusza Droba, skupiały się wokół kwestii związanych z historią kultury XVI-XVII w. Zagadnieniom tym poświęcił szereg książek (Obieg informacji w Europie w połowie XVII wieku: w świetle drukowanych i rękopiśmiennych gazet w zbiorach watykańskich, Lublin 1993; Trzy zegary. Obraz czasu i przestrzeni w polskich kazaniach barokowych, Lublin 1998) i artykułów (np. Model człowieka wieku XVII w kazaniach Berarda Gutowskiego, „Roczniki Humanistyczne", 29: 1981, z. 2, s. 75-140; Prasa włoska XVII wieku jako źródło do badania obiegu i wymiany informacji, „Studia Źródłoznawcze", 34: 1993, s. 55-67; Honor i śmiech w staropolskiej kulturze szlacheckiej, w: Śmiech i łzy w kulturze staropolskiej, pod red. A. Karpińskiego, E. Lasocińskiej i M. Hanusiewicz, Warszawa 2003, s. 105-114). Ważną grupę w jego dorobku pisarskim stanowiły podręczniki historii (Historia. Czasy nowożytne. Podręcznik dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i technikum. Klasa II, zakres podstawowy, Kielce 2003; Historia. Czasy nowożytne. Podręcznik dla II klasy gimnazjum, Warszawa 2003; Historia. Czasy nowożytne . Podręcznik dla II klasy gimnazjum, Warszawa 2006; Historia - czasy nowożytne . Podręcznik dla gimnazjum, klasa II,Warszawa 2010 – współautorstwo z J. Chachajem).

  Janusz Drob pomimo fizycznych ograniczeń był człowiekiem niezwykle aktywnym, poza pracą naukową działał społecznie. W latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku włączył się w działalność opozycyjną: był członkiem „Solidarności", współpracował z czasopismami niezależnymi „Spotkania" i „Miesiące" (kierował działem historycznym). Jego przyjaciele wspominają go jako człowieka niezwykle lojalnego, gościnnego, oddanego rodzinie: żonie Monice oraz córkom Karolinie i Weronice. Współpracownicy, pracownicy oraz studenci podkreślają jego życzliwość, kompetencje, takt oraz umiejętność negocjacji i łagodzenia konfliktów.

  Prof. Janusz Drob zmarł 3 lutego 2011 r. w szpitalu w Nałęczowie po krótkiej chorobie. Pochowany został na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie 10 lutego. Pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. 

Opracowanie: A.Z.
Zródła: M. Filipowicz, Profesor Janusz Drob. Historyk docierający do sedna, „Gazeta Wyborcza. Pl Lublin", 10 lutego 2011, s. 5; M. Sobieraj, Życzliwość i humor: wspomnienie o przyjacielu, tamże; nekrologi; informacje dostarczone przez współpracowników: dr A. Puszkę i dr J. Chachaja.  

Ważniejsze publikacje:

Janusz Dorb- publikacje

Janusz Andrzej Drob
Trzy zegary
Obraz czasu i przestrzeni w polskich
kazaniach barokowych
ISBN 83-87703-16-8
Lublin 1998

Janusz Dorb- publikacje

Janusz Andrzej Drob
Obieg infromacji w Europie
w połowie XVII wieku
ISBN 83-228-0309-5
Lublin 1993

Janusz Dorb- publikacje

Historia
Czasy nowożytne
Podręcznik dla gimnazjum
Jacek Chachaj Janusz Drob
ISBN 978-83-262-0779-2
Warszawa 2010

Janusz Dorb- publikacje

Janusz Drob- publikacjeBłogosławiony Stanisław Papczyński
Zwiastun królowej sztuki
Wprowadzenie Janusz A. Drob
ISBN 978-83-7502-104-2
Warszawa 2007

Janusz Drob- publikacjeFranciszek Arias
Gwiazda Zaranna
Język polski uwspołcześnił
Janusz Drob

ISBN 83-7119-339-4
Warszawa 2001

Janusz Drob- publikacjeKościół Społeczeństwo Kultura
Pod redakcją min. Janusza Droba
ISBN 83-913955-9-1
Lublin 2004

Prof. Janusz Andrzej Drob
w Akademickiej Kronice Filmowej KUL

Janusz Drob w AKF

góra strony

 

Informacje dodatkowe:


Janusz Andrzej Drob (1952-2011)

 Janusz Andrzej Drob (1952-2011)

 
Przygotowanie wystawy: Oddział Informacji Naukowej (A.Z.)

Prezentacja na stronie www: 

 

Autor: Artur Podsiadły
Ostatnia aktualizacja: 20.12.2011, godz. 11:37 - Artur Podsiadły