Katedra Duchowości Liturgicznej w Instytucie Liturgiki i Homiletyki KUL

istnieje od 1 marca 2008 roku. Jej istnienie i kierunek badań wyznaczają tendencje rozwojowe we współczesnej teologii. W ramach nauk teologicznych, począwszy od przełomu XIX i XX wieku, dokonuje się uniezależnianie poszczególnych dyscyplin. Szczególnego przełomu w ramach badań nad liturgią dokonał Romano Guardini (1885-1968), który bardziej niż inni współcześni badacze nadał liturgice charakteru autonomicznego wobec teologii pastoralnej, ale też wobec dogmatyki, teologii moralnej i prawa kanonicznego. Najgłębszego powiązania teologii i liturgii dokonała szkoła rzymska w osobach takich teologów jak Cipriano Vagaggini (1909-1999), Salvatore Marsili (1910-1983) i Achille Maria Triacca (1935-2002). Autorzy ci wskazali też na istotny zwornik teologii i liturgii jakim jest chrześcijańska duchowość. Problem ten jest ciągle szeroko dyskutowany, zwłaszcza w teologii amerykańskiej. Głównym teologiem amerykańskim, uprawiającym ten rodzaj teologii, jest David Fagerberg (University of Notre Dame), zainspirowany myślą Aleksandra Schmemanna (1921-1983). Badania nad tym zagadnieniem wydają się być bardzo ważne dla dalszego rozwoju teologii liturgicznej, ale też teologii jako całości.

Kierownikiem jest ks. dr hab. Bogusław Migut, prof. KUL.

Adiunktem jest ks. dr Zbigniew Michał Głowacki