Ur. 7 III 1942; po ukończeniu liceum ogólnokształcącego i złożeniu 1960 matury podjął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach; 1966 przyjął święcenia kapłańskie i pracował jako wikariusz; 1969 został skierowany na studia specjalistyczne z teologii pastoralnej w Instytucie Teologii Pastoralnej KUL, gdzie uzyskał tytuł magistra i licencjusza teologii pastoralnej; 1971 rozpoczął studia doktoranckie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim; 1973-74 kontynuował je w Instytucie Pastoralnym Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w Rzymie, gdzie 1974 uzyskał stopień doktora teologii pastoralnej na podstawie rozprawy La conzezione della pastorale secondo L’Arcivescov Antonio Giuliano Nowowiejski 1858-1941, nostryfikowanej 1976 w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim; 1974-76 oraz 1996-2005 wykładał teologie pastoralną w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach, a 1991-93 w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Marianów; 1975 został zatrudniony w Katedrze Organizacji Duszpasterstwa KUL w charakterze asystenta, następnie 1987 adiunkta; 1979-1980 uzyskał stypendium i odbył studia specjalistyczne w Instytucie Katolickim w Paryżu; 1988 habilitował się na Wydziale Teologii KUL na podstawie pracy Przynależność do parafii katolickiej. Studium pastoralne (nagroda rektora KUL); 1989 otrzymał nominację na stanowisko docenta; 1991 został kierownikiem Katedry Organizacji Duszpasterstwa KUL; 1992 otrzymał nominację na stanowisko profesora nadzwyczajnego KUL; 1995-98 pełnił obowiązki kierownika Instytutu Teologii Pastoralnej KUL; od 1998 jest kierownikiem Katedry Teologii Pastoralnej Szczegółowej KUL, a od 1997 także kuratorem Katedry Duszpasterstwa Rodzin; 1999 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych; 2001 został powołany na stanowisko profesora zwyczajnego KUL; 2001-05 był dyrektorem Instytutu Pastoralno-Katechetycznego KUL; jest członkiem Towarzystwa Naukowego KUL (od 1980),  Towarzystwa Socjologicznego (od 1999), komitetu redakcyjnego „Roczników Teologiczno-Kanonicznych”, zeszyt pastoralny (od 1985; od 1998 r. redaktorem naczelnym); 2004 został odznaczony krzyżem kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; 2001-06 był konsulatorem Komisji Duszpasterstwa Ogólnego Episkopatu Polski, 2003-2006 był członkiem Komitetu Nauk Teologicznych PAN (od 2003).

W pracy naukowej koncentruje się na metodologii teologii pastoralnej, podstawach teologicznych i organizacji duszpasterstwa, stosunku teorii i praktyki kościelnej, problemach duszpasterstwa w społeczeństwie pluralistycznym, odnowy struktury i funkcji parafii, dowartościowaniu funkcji diakonii i roli małych grup religijnych w Kościele oraz uczestnictwa katolików w życiu publicznym w Polsce; jest promotorem 43 doktoratów i około 100 magisteriów i licencjatów, organizatorem sympozjów i sesji naukowych, z których 8 miało charakter ogólnopolski; prowadził wykłady w Špiskiej Kapitule na Słowacji oraz na Ukrainie we Lwowie.

 

Autor: Ewa Zięba
Ostatnia aktualizacja: 15.04.2008, godz. 09:47 - Ewa Zięba