Przemoc jest dziełem człowieka i pojawia się od zawsze w relacjach pomiędzy jednym a drugim człowiekiem. Inaczej: pojawia się w komunikacji pomiędzy ludźmi. I tak, jak komunikacja od zawsze służyła rozwojowi cywilizacyjnemu człowieka, tak też dawała mu okazję do agresji i przemocy wobec drugiego, a tym samym hamowała jego rozwój. Przemoc, przez wielu utożsamiana z agresją, jest zatem niedoskonałą formą komunikacji, swego rodzaju komunikacją nie-interpersonalną pomiędzy nadawcą – sprawcą przemocy a odbiorcą – ofiarą przemocy, gdyż nie odbywa się na poziomie równorzędnych podmiotów. W procesie komunikowania istotnym elementem są środki, jakimi posługują się nadawca i odbiorca. Odnosi się to także to przemocy w relacjach międzyludzkich. Na przestrzeni dziejów te środki zmieniały się: od werbalnych, niewerbalnych i fizycznych po najnowsze technologie informacyjno-komunikacyjne. Ze względu na masowy charakter tych technologii, możemy mówić o masowej przemocy wirtualnej (online), określanej jako cyberbullying. Niniejsza refleksja porusza temat przemocy wywoływanej przez tzw. nowe media, czyli Internet i mobilny telefon.