Wśród podstawowych zadań, jakie wymienia Ustawa o pomocy społecznej w Polsce, jest rozwijanie „nowych form pomocy społecznej i samopomocy w ramach zidentyfikowanych potrzeb”[1]. Ta identyfikacja odbywa się na różnych płaszczyznach życia społecznego. Wśród nich nie sposób ominąć przestrzeni medialnej, która silnie kształtuje rzeczywistość trzeciego tysiąclecia. W sposób wyjątkowy czynią to tzw. nowe media, czyli komputer z dostępem do Internetu i telefon komórkowy. Szanse i zagrożenia, jakie niosą one dla rozwoju dzieci i młodzieży, w tym z rodzin będących w kręgu zainteresowania pomocy społecznej, powodują iż media te stają się nowym obszarem pracy socjalnej i wymagają zaangażowania i współdziałania osób pracujących w sektorze pomocy społecznej z zespołami osób oddanych pracy naukowej i dydaktycznej[2].


 

 

[1] Ustawa z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej, art. 15 ust. 6, Dz. U. 2004 Nr 64 poz. 593

[2] J. Jęczeń, W jaki sposób uczelnie wyższe przygotowują do pracy w sektorze socjalnym – szanse i zagrożenia, wykład wygłoszony podczas sesji plenarnej Konferencji Naukowej: „Jak płonąć i się nie wypalić”, zorganizowanej przez Psychodynamiczne Centrum Terapeutyczno – Szkoleniowe, 25 lutego 2009 roku, Lublin, Trybunał Koronny.

Autor: Jarosław Jęczeń
Ostatnia aktualizacja: 08.04.2014, godz. 23:32 - Jarosław Jęczeń