slawinska

 

IRENA SŁAWIŃSKA (1913–2004), historyk i teoretyk literatury. Studiowała filologię polską na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie pod kierunkiem K. Górskiego, S. Pigonia i M. Kridla. W latach 1938-39 na stypendium naukowym w Paryżu. Po wojnie związana z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu (1945-1949), a od 1950 z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim. Kierownik Katedry Teorii Literatury od chwili jej powołania (1950) do 1975, następnie kierownik Katedry Dramatu i Teatru. Wykładała na uniwersytetach zagranicznych: Kanada - Montreal, 1957; USA – Brown. Univ., Univ. of Illinois, 1968-1969; Belgia – katolicki uniwersytet w Louvain, 1971-1974; Szwajcaria – Fryburg, 1979. Główne zainteresowania naukowe skupiła na dramacie, zwłaszcza poetyckim, oraz na teatrze, a także na twórczości dramatycznej C. Norwida oraz P. Claudela. Najważniejsze książki: Tragedia w epoce Młodej Polski. Z zagadnień struktury dramatu (1948); O komediach Norwida (1953); O prozie epickiej Norwida (1957); Sceniczny gest poety (1960); Reżyserska ręka Norwida (1971); Odczytywanie dramatu (1988); Moja gorzka europejska ojczyzna. Wybór studiów (1988); Teatr w myśli współczesnej: ku antropologii teatru (1990).


panasmWŁADYSŁAW PANAS (1947–2005), profesor zwyczajny, Kierownik Katedry Teorii Literatury KUL w latach 1999–2005, członek Towarzystwa Naukowego KUL oraz Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, redaktor naczelny „Roczników Humanistycznych” (Literatura polska). Główne zainteresowania naukowe Panasa skupiały się w następujących dziedzinach:
  1. Metodologia i teoria literatury (książka W kręgu metody semiotycznej, Lublin 1991),
  2. Kultura i sztuka pogranicza etnicznego ze szczególnym uwzględnieniem wątków żydowskich w piśmiennictwie polskim (książka Pismo i rana. Szkice o problematyce żydowskiej w literaturze polskiej, Lublin 1996 oraz eseje o ikonie i zagadnieniach polikulturowości w Rzeczpospolitej Obojga Narodów),
  3. Twórczość Brunona Schulza (ogłaszane od lat 70. artykuły o języku i obrazowaniu; książki: Księga blasku. Traktat o kabale w prozie Brunona Schulza, Lublin 1997; Bruno od Mesjasza. Rzecz o dwóch ekslibrisach oraz jednym obrazie i kilkudziesięciu rysunkach Brunona Schulza, Lublin 2001).
  4. Magiczna przestrzeń Lublina (eseje i proza literacka poświęcone genus loci Lublina; książka: Oko cadyka, Lublin 2004).
     

sawicki

STEFAN SAWICKI, emerytowany profesor zwyczajny, ur. 1927 w Brześciu n. Bugiem. Studia polonistyczne (1946-1951) w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i Uniwersytecie Jagiellońskim, doktorat i habilitacja w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Kierownik Katedry Teorii Literatury KUL (1976-1999), prorektor KUL (1971-1983), prezes Towarzystwa Naukowego KUL (1989-1998), kierownik Zakładu Badań nad Twórczością C. Norwida KUL, redaktor naczelny pisma „Studia Norwidiana”. Członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności, Lubelskiego Towarzystwa Naukowego, Towarzystwa Naukowego KUL.

Główne obszary zainteresowań: teoria literatury i metodologia badań literackich ze szczególnym uwzględnieniem aksjologii literackiej, relacja literatura – religia, twórczość C. Norwida. Najważniejsze książki: Początki syntezy historycznoliterackiej w Polsce (1969); Z pogranicza literatury i religii (1978); Poetyka – interpretacja – sacrum (1981); Norwida walka z formą (1986); Wartość – sacrum – Norwid (1994).

Autor: Ireneusz Piekarski
Ostatnia aktualizacja: 10.11.2011, godz. 23:46 - Hanna Kryńska