GŁÓWNE NURTY W LITERATURZE WSPÓŁCZESNEJ 

 

Zajęcia mają facylitowwać nabywanie kompetencji w zakresie przygotowywania rozmaitych zadań interpretatorsko-twórczych, szczególnie doświadczania trudności tworzenia literatury, poznawania stylu konkretnego pisarza, poprzez osobiste - uproszczone i dostosowane do specyfiki ćwiczeń - zaangażowanie w pisanie i mówienie na określony temat. Prowadzi to do praktycznego kształcenia naturalnych zdolności rozumienia, wypowiadania się i budowania fabularnych form narracyjnych, wyrosłych z tradycji legend, bajek i mitów. Fabuła stanowi tu przykład skutecznego komunikowania się w ramach kultury masowej; studenci - poza głębszym poznawaniem najważniejszych dokonań tej literatury - poprzez ćwiczenia interpretatorsko-twórcze rozwijają m.in. wiedzę literacką, pamięć, kreatywność, odpowiedzialność za słowo, umiejętności skracania tekstu, koncentrację uwagi na istocie utworu, ale także zdolność zadawania dojrzałych pytań.

 

Omawiane pozycje: 

  1. Ken Follett, Igła, Warszawa 1989.
  2. Frederick Forsyth, Dzień Szakala, Łódź 1974.
  3. Mario Puzo, Ojciec Chrzestny, Warszawa 1979.
  4. Raymond Chandler, Żegnaj laleczko, Wrocław 2008.
  5. Stephen King (Bachman), Wielki marsz, Warszawa 2008.
  6. Gabriel G. Marquez, Miłość w czasach zarazy, Warszawa 2002.
  7. Jeffrey Archer, Ścieżki chwały, Kraków, 2009.
  8. Patrick Suskind, Pachnidło, Warszawa 2005.
  9. Erich Segal, Doktorzy, Warszawa 2005.
  10. Michaił Bułhakow, Mistrz i Małgorzata, Lublin 2006.
  11. Artur Conan Doyle, wybór opowiadań o Sherlocku Holmesie
  12. Harlan Coben, Obiecaj mi, Warszawa 2007; lub Nie mów nikomu, Warszawa 2003.
  13. Robert Ludlum, Tożsamość Bourne`a, Warszawa 1990.
  14. Irwin Shaw, Młode lwy, Warszawa 2008.
  15. Pat Conroy, Muzyka plaży, Warszawa 2010.
  16. Leopold Tyrmand, Zły, Warszawa, 1990.

wprowadzenie_do_glownych_nurtow_w_literaturze_swiatowej

Autor: Stanisław Dunin-Wilczyński
Ostatnia aktualizacja: 19.02.2020, godz. 10:33 - Maria Mazurek-Olszowa