Juliusz Domański - Władysław Seńko (1928-2017)

Jan Turnau - Władysław Seńko. Uczony absolutny

Władysław Seńko urodził się 15 VII 1928 r. w Skomorochach Wielkich (pow. Hrubieszów). Zmarł 13 września 2017 r.

W latach 1947-1949 studiował filologię klasyczną na KUL pod kierunkiem M. Plezi, T. M. Milewskiego, a w latach 1949-1952 na Uniwersytecie Warszawskim pod kierunkiem A. Krokiewicza i K. Kumanieckiego. Na UW uzyskał magisterium w 1952 r. na podstawie pracy Protagoras quid de cognitione senserit (promotor Krokiewicz). Następnie w latach 1955-1959 odbył studia z filozofii na KUL pod kierunkiem S. Swieżawskiego i M. A. Krąpca, uzyskując w 1957 r. magisterium na podstawie pracy Jakub z Gostynina i jego Komentarz do Liber de causis (promotor Swieżawski), a w 1959 r. doktorat z filozofii na podstawie dysertacji Nieznany traktat Tomasza Suttona „De esse et essentia” w rękopisie BJ 1855 (promotor Swieżawski).

W latach 1959-1960 specjalizował się w dziedzinie mediewistyki u E.-R. Labande’a i M.-Th. D’Alverny w Centre d’Études Supérieures de la Civilisation Médiévale w Poitiers (Francja). Habilitację uzyskał w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN w 1966 r. na podstawie rozprawy Tomasza Wiltona „Quaestio disputata de anima intellectiva”. Odbył staże naukowe w École Pratique des Hautes Études (Paris), w Institut de Philosophie de Louvain i w Centre de Wulf-Mansion w Belgii, Österreichische Akademie der Wissenschaften (Wiedeń), Centre Nationale de la Recherche Scientifique - Institut de Recherche et d’Histoire des Textes (Paryż), Istituto di Filosofia (Rzym). W latach 1955-1956 pracował w dziale rękopisów i starodruków Biblioteki Narodowej w Warszawie, a następnie w latach 1956-1968 był wykładowcą na KUL, zaś od 1957 r. pracownikiem naukowym IFiS PAN w Warszawie, gdzie w 1990 r. został profesorem zwyczajnym. W latach 19821992 kierował Katedrą Historii Filozofii Polskiej na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej ATK. W 1958 r. założył i był redaktorem naczelnym czasopisma „Mediaevalia Philosophica Polonorum”, a także kolekcji wydawniczej „Textus et Studia Historiam Theologiae in Polonia Excultae Spectantia” publikowanej na ATK a latach 1971-1990, zaś od 1961 r. członkiem kolegium redakcyjnego „Studiów Mediewistycznych”, od 1982 r. „Przeglądu Tomistycznego”. Obecnie jest redaktorem naczelnym dwujęzycznej serii wydawniczej „Ad Fontes” w Kętach. W. Seńko jest członkiem m.in. Société Internationale pour l’Étude de la Philosophie Médiévale (Louvain), Società Internazionale Tommaso d’Aquino (Roma), Internationale Gesellschaft füur Theologische Mediävistik (Bonn), Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Towarzystwa Naukowego KUL.

Seńko jest autorem m.in. Jak rozumieć filozofię średniowieczną, Warszawa 1993, Kęty 2001²; Piotr Wysz z Radolina (ok. 1354-1414) i jego dzieło „Speculum aureum”, Warszawa 1995. Opracował także m.in. Mateusza z Krakowa „De praxi Romanae Curiae”, Wrocław1969; Rękopisy Biblioteki Seminarium Duchownego w Pelplinie, Warszawa 1969; Mateusz z Krakowa, „O praktykach Kurii Rzymskiej” oraz „Dwa kazania synodalne o naprawie obyczajów kleru”, Warszawa 1970; Mateusza z Krakowa „Opuscula theologica”, Warszawa 1974; Johannes Falkenberg, De monarchia mundi, Wrocław 1975; „De monarchia mundi”. Krakowska redakcja J. Falkenberga, Warszawa 1986; Tomasza z Akwinu opuskulum „De ente et essentia”, Warszawa 1978, s. 5-78 (drugą część książki stanowi praca zbiorowa: Spór o realną różnicę między istotą i istnieniem na przełomie XIII i XIV); Repertorium commentariorum medii aevi in Aristotelem Latinorum, quae in bibliothecis publicis Parisiis asservantur, t. 1-2, Warszawa 1982; Dante Alighieri, Monarchia, Kęty 2002; Henricus Bitterfeld de Brega, Tractatus de vita contemplativa et activa, wyd. W. Seńko, B. Mazur, R. Tatarzyński, Warszawa 2003; Marsyliusz z Padwy, Obrońca Pokoju, Kęty 2006; Mateusz z Krakowa, O praktykach Kurii Rzymskiej, Kęty 2007; Boecjusz z Dacji, O wieczności świata. O dobru najwyższym. O snach. O poznaniu rozumowym, Kęty 2009; Tomasz z Akwinu, Byt i istota, Kęty 2009.