- Katechetyka specjalna (wykład)
- Katecheza dorosłych (wykład)
- Katecheza dorosłych (ćwiczenia)
- Katecheza grup specjalnych (wykład)
- Katecheza grup specjalnych (ćwiczenia)
- Formacja katechetów (wykład)
- Dydaktyka szczegółowa (ćwiczenia)
- Praktyka pedagogiczna
Katechetyka specjalna (wykład)
Opis
Założenia katechezy specjalnej. Terapeutyczno-rehabilitacyjny wymiar katechezy specjalnej. Katecheza osób z niepełnosprawnością intelektualną. Katecheza osób z autyzmem. Katecheza uczniów z uszkodzonym narządem słuchu. Katecheza dzieci niewidomych i słabowidzących. Katecheza w klasach integracyjnych. Zasady tworzenia indywidualnych programów. Wybrane metody pracy w katechezie specjalne.
Literatura
Katecheza osób szczególnej troski. Stan aktualny – propozycje na przyszłość. Red. A. Kiciński. Kraków: 2008; Kiciński A. Katecheza osób z niepełnosprawnością intelektualną. Lublin: TN KUL 2007; Developmental disabilities and sacramental access. Red. Foley E. Minnesota 1994.
Założenia
Uczestnicy powinni zapoznać się z rozwojem katechezy specjalnej Kościoła, ze szczególnym uwzględnieniem poszczególnych uczestników katechezy oraz najważniejszych programów i pomocy katechetycznych.
Ograniczenia
Nie ma ograniczeń. W zajęciach fakultatywnych mogą uczestniczy wszyscy chętni studenci z kursu B i z INORu. Zajęcia kończą się zaliczeniem z oceną.
Opis:
Motywy zainteresowania się Kościoła katechezą dorosłych. Dorosły jako podmiot katechezy. Podstawowe cele i zadania katechezy dorosłych. Kryteria doboru treści i metod w katechezie dorosłych. Katecheza dorosłych w Polsce, Francji i Włoszech.
Literatura:
Alberich E. Binz A. Adulti e catechesi. Leumann (Torino) 1993; A. Kiciński. Dorosły – jako podmiot katechezy. „Katecheta” 46 (2002) 1, s. 9-18; Kurzydło D. Koncepcja katechezy dorosłych we współczesnych dokumentach Kościoła. Kraków 2003; Katecheza dorosłych we wspólnocie Kościoła. Red. K. Misiaszek. Warszawa 2002; Niparko R. Katecheza dorosłych. Poznań 1987. Katecheza dorosłych w teorii i w praktyce. Red. C. Rogowski. TN KUL 2001; Łabendowicz S. Katecheza dorosłych Kościoła posoborowego. Radom 2007.
Założenia:
Uczestnicy powinni poznać historię katechezy dorosłych, motywy zainteresowania się Kościoła katechezą dorosłych oraz dydaktykę posługi katechetycznej wobec osób dorosłych.
Ograniczenia:
W zajęciach mogą uczestniczy doktoranci Katechetyki (II r.) i Teologii Praktycznej. Zajęcia kończą się egzaminem.
Katecheza dorosłych (ćwiczenia)
Opis:
Obrzęd chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych. Zapoznanie się z europejskimi katechizmami dla dorosłych (katechizmy: holenderski, francuski, niemiecki i polski). Katecheza dorosłych metodą „Mess’AJE”. Spotkania z przedstawicielami: Neokatechumenat; Chemin Neuf; Focolari; Ruch Światło-Życie itd.
Literatura:
Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych dostosowane do zwyczajów diecezji polskich. Katowice 1988; De nieuwe katechismus. Geloofsverkondiging voor volwassenen. Hilversum-Antwerpen, Paul Brand 1966 (Tłumaczenie włoskie: Il nuovo catechismo olandese. Leumann (Torino) 1969; Les Évêques de France. Catéchisme pour adultes. Paris 1991; Conferenza Episkopale Italiana. La Verita’ vi fara’ liberi. Catechismo degli adulti. Roma 1995; Deutschen Bischofskonferenz. Lebens aus glauben. Katholischer Erwachsenenkatechismus. Herder 1995; Konferencja Episkopatu Polski. Katechizm dla dorosłych (w przygotowaniu). Metoda “Mess’AJE” – płyta CD. Wrońska H. Holenderski Katechizm. W: Encyklopedia Katolicka. T. 6. Lublin 1993 kol. 1148-1149. Wrońska H. Katecheza a małe grupy szkolne i parafialne. Studium pastoralno-katechetyczne. Lublin KUL 2007.
Założenia:
Uczestnicy powinni umieć się posługiwać Obrzędami chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych oraz powinni znać współczesne europejskie katechizmy dorosłych. Poprzez spotkania z przedstawicielami różnych ruchów i wspólnot kościelnych powinni poznać wybrane propozycje katechezy dorosłych.
Ograniczenia:
W zajęciach mogą uczestniczy doktoranci Katechetyki (II r.) i Teologii Praktycznej. Zajęcia kończą się zaliczeniem z oceną.
Katecheza grup specjalnych (wykład)
Opis:
Historia katechezy specjalnej. Teologiczno-psychopedagogiczne podstawy katechezy specjalnej. Środowiska katechezy specjalnej. Dydaktyka katechezy specjalnej.
Literatura:
Kiciński A. Katecheza osób z niepełnosprawnością intelektualną. Lublin: TN KUL 2007; Katecheza osób szczególnej troski. Stan aktualny – propozycje na przyszłość. Red. A. Kiciński. Kraków: 2008; Sekretariat der Deutschen Bischofskonferenz. Zum Religionsunterricht an Sonderschulen. Bonn 1992; Ufficio Catechistico Nazionale. L’iniziazione cristiana alle persone disabili. Bologna: EDB 2004; United States Conference of Catholic Bishops. Pastoral Statement of U.S. Catholic Bishops on Handicapped Persons. Washington: D.C. 1978.
Założenia:
Uczestnicy powinni poznać, że posoborowa zasada „wierności Bogu i człowiekowi” uwzględnia różne i różniące się sytuacje życia osób oraz skłania katechezę do podjęcia różnorodnych dróg, aby umożliwić każdej osobie niepełnosprawnej wzrost w świętości.
Ograniczenia:
W zajęciach mogą uczestniczy doktoranci Katechetyki (I r.) i Duszpasterstwa Rodzin. Zajęcia kończą się egzaminem.
Katecheza grup specjalnych (ćwiczenia)
Opis:
Ćwiczenia w Zespole Szkół nr 4 im. Janusza Korczaka w Lublinie. Ćwiczenia w „Szkole Życia” Ośrodek Szkolno-Wychowawczy, Szkoła Podstawowa nr 53 na ul. Głuska 5 w Lublinie. Obserwacja zajęć w poradni dla osób z autyzmem, fundacja Alpha, ul Cicha 10 w Lublinie. Spotkanie z Pełnomocnikiem Rektora KUL ds. Studentów Niepełnosprawnych. Analiza programów i podręczników do katechezy osób szczególnej troski.
Literatura:
Gałczyńska W. Tak Bóg ukochał nas. Katowice 1981; Gałczyńska W. Z pomocą dzieciom specjalnej troski. Katechezy i pomoce rysunkowe do ksiązki Mów do nas Panie Jezu. Katowice 1988; Kielar A. Tomczak J. Program nauczania religii na I etap edukacyjny (kl. I-III) dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym. „Bóg kocha mnie”. W: A. Kielar, J. Tomczak. „W ramionach Ojca”. Program nauczania religii uczniów z upośledzeniem umysłowym. Gniezno: Gaudentinum 2002 s. 6-32 (numer programu AX-1i-03/5); Program nauczania religii dla klas I-III szkoły podstawowej. Spotkanie z Bogiem. Red. K. Brzezinka. W: Komisja Wychowania Konferencji Episkopatu Polski. Program nauczania religii w szkołach dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim. Katowice: św. Jacek 2004 s. 7-21 (numer programu AZ-1h-04/10).
Założenia:
Uczestnicy powinni poznać konkretne formy realizacji katechezy osób z różnymi dysfunkcjami oraz najnowsze, zatwierdzone przez Komisję Wychowania Konferencji Episkopatu polski programy i katechizmy do katechezy specjalnej.
Ograniczenia:
W zajęciach mogą uczestniczy doktoranci Katechetyki (I r.) i Duszpasterstwa Rodzin. Zajęcia kończą się zaliczeniem z oceną.
Opis:
Katecheta w Kościele partykularnym. Kwalifikacje katechety. Prawa i obowiązki katechety. Funkcje katechety. Cel i natura formacji katechetów. Podstawowe kryteria inspirujące formację katechetów.
Literatura:
CEI. Orientamenti e itinerari di formazione dei catechisti. Milano 1991; Kiciński A. Awans zawodowy nauczyciela religii – poszczególne etapy. Warszawa: Wydawnictwa Pastoralne 2006; Kiciński A. Katecheta. W: Leksykon teologii pastoralnej. Red. R. Kamiński. Lublin: TN KUL Jana Pawła II 2006 s. 336-339; Kiciński A. Od stresu do wypalenia zawodowego nauczyciela. W: Między tradycją a współczesnością. I Krajowy Kongres Katechetyczny. Red. A. Bałoniak, J. Szpet. Poznań: UAM 2008 s. 271-279; Kiciński A. Współczesna formacja katechetów. „Roczniki Teologiczne” 52:2005 nr 6 s. 109-125; Kiciński A. Formacja katechety na wzór Samuela. W: Miejsca katechezy. Red. S. Kulpaczyński. Lublin 2005 s. 347-363; Łabendowicz S. Formacja katechetów. Lublin – Radom 1994; Szewczyk R. Tożsamość katechety. Warszawa 1996. Wrońska H. Zespołowa koordynacja działań katechetycznych. „Roczniki Teologiczne" z. 6 s. 417-428.
Założenia:
Uczestnicy powinni znać Magisterium Kościoła i doświadczenie różnych kościołów lokalnych na temat formacji katechetów. Napiszą propozycję programu formacji katechetów dla swojego kościoła lokalnego.
Ograniczenia:
W zajęciach mogą uczestniczy doktoranci Katechetyki (II r.). Zajęcia kończą się egzaminem.
Dydaktyka szczegółowa (ćwiczenia)
Opis:
Omówienia struktury konspektu hospitacyjnego oraz scenariusza służącego prowadzeniu własnej lekcji, wskazanie różnych dostępnych jego wariantów, związanych z nowymi pakietami edukacyjnymi i sposobów ich praktycznej realizacji. Wdrażanie do korzystania z najnowszych metod aktywizujących, przydatnych do zastosowania na poziomie katechezy przedszkolnej, szkoły podstawowej, gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalnej; zapoznanie z regulacjami prawnymi nauczania religii w Polsce, wskazanie na status prawny nauczyciela w polskim systemie oświaty oraz zapoznanie z etapami awansu zawodowego nauczyciela religii; wdrożenie do praktyki oceniania oraz ewaluacji działalności własnej nauczyciela religii.
Literatura:
Kiciński A. Awans zawodowy nauczyciela religii – poszczególne etapy. Warszawa: Wydawnictwa Pastoralne 2006; Kraszewski J. Katechizować, ale jak? Płock 1995; Kulpaczyński S.. Jak prowadzić ćwiczenia i praktyki katechetyczne. „Ateneum Kapłańskie” 86:1994 nr 513-514 s. 264-27; Mąkosa P. Nauczanie religii w szkole publicznej w świetle prawa międzynarodowego i polskiego. W: VII Kongres Teologów Polskich. Kościół w życiu publicznym. Red. K. Góźdź i inni. Lublin 2005 s. 451-467; Ocena w katechezie. Red. S. Kulpaczyński Lublin 2001; Szpet J. Jackowiak D. Lekcja religii szkołą wiary. Poznań 1996; Vademecum katechety. Metody aktywizujące. Red. Z. Barciński. Kraków-Lublin 2006; Zając M.. Praktyka katechizacji. W: Teologia pastoralna szczegółowa. Red. R. Kamiński. Lublin 2002 s. 199-221.
Założenia: Uczestnicy powinni zdobyć sprawność w przygotowaniu się do zajęć na terenie placówek oświatowych oraz orientować się w przepisach prawnych związanych z ich organizacją.
Ograniczenia: W zajęciach mogą uczestniczyć studenci III i IV Roku Kursu „B”. Zajęcia kończą się zaliczeniem z oceną.
Opis:
Prowadzenie lekcji religii przez studentów w państwowych placówkach oświatowych oraz hospitacji i spełnianie funkcji pomocniczych przy katechizacji (funkcje organizacyjne, przygotowywanie materiałów, konspektów itp); lekcje religii w szkole poprzedzają hospitacje całej grupy, w której jest zrealizowana praktyka; w ramach praktyki oceniane jest zaangażowanie osobiste studenta w głoszoną prawdę, komunikacja z grupą, cechy osobowościowe przyszłego nauczyciela religii, sprawność w przygotowywaniu pomocy katechetycznych oraz umiejętność posługiwania się pomocami dydaktycznymi; zadania prowadzącego ćwiczenia to: zorganizowanie indywidualnie dla każdego studenta miejsca w palcówce oświatowej; indywidualne spotkanie przed lekcją religii celem omówienia struktury scenariusza i sposobów jego realizacji, obecność opiekuna praktyk podczas hospitacji w placówce oświatowej i wykonywanie obserwacji uczestniczącej; indywidualne omówienie przeprowadzonej lekcji religii i wskazania pohospitacyjne.
Literatura:
Kiciński A. Awans zawodowy nauczyciela religii – poszczególne etapy. Warszawa: Wydawnictwa Pastoralne 2006; Szpet J. Prawa i obowiązki katechety w szkole. Płock 1997; Regulamin posługi duszpasterskiej prefektów. W: Konferencja Episkopatu Polski. Dyrektorium katechetyczne Kościoła katolickiego w Polsce. Kraków 2001 s. 109-111.
Założenia:
Uczestnicy powinni nabywać sprawność prowadzenia zajęć i dokumentacji szkolnej.
Ograniczenia:
Uczestnicy muszą ukończyć III i IV Rok Kursu „B” i zadeklarować uczestnictwo w przygotowaniu pedagogicznym.
Ostatnia aktualizacja: 20.02.2009, godz. 10:03 - Ewa Zięba
