Józef Maria de Smet urodził się w 1916 r. w Kortrejku (Kortijk w Zachodniej Flandrii). Studiował teologię w Brugii oraz filologię klasyczną i historię w Leuven. W 1943 r. uzyskał licencjat. Następnie pracował jako aspirant w Narodowym Funduszu Badań Naukowych, co pozwoliło mu na wyjazd do Wiednia i przeprowadzenie kwerendy. Rezultatem jego pracy stała się rozprawa doktorska Paces Dei w prowincji kościelnej Reims. Został wówczas wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu w Leuven. W sferze jego zainteresowań pozostawała przede wszystkim historia Kościoła, społeczno – ustrojowe struktury średniowiecza, metodologia oraz nauki pomocnicze historii. W 1956 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.
Prof. de Smet zasłynął jako wnikliwy badacz średniowiecznych tekstów łacińskich i autor prac Mnich Tanchelm i siedziba biskupia w Utrechcie, Robert De Fries „Dominus de Silva”, a także studiów krytycznych na temat Vita Gerardi abbatis Broniensis. Poza tym spod jego pióra wyszedł skrypt Wprowadzenie do nauki historycznej oraz szereg artykułów o bitwie pod Kortrejkiem i miejscu kobiety w Kościele średniowiecznym.
Profesor był również jednym z fundatorów Instytutu Studiów Średniowiecznych w Leuven , współzałożycielem Centrum Badań na Historią Krajową, a także redaktorem serii „Medievalia Lovaniensia”. U końca lat 60 – tych został dyrektorem Kolegium Justus w Leuven.
Profesor należał do grona wiernych przyjaciół Polski i KUL. Wydatnie przyczynił się do rozwoju filologii polskiej w Leuven oraz otwarcia na naszej Uczelni Ośrodka Kultury Niderlandzkiej. W 1980 r. doprowadził do powstania w Belgii Towarzystwa Przyjaciół KUL i sam objął jego kierownictwo, aktywnie angażując się w przekazywanie materialnej pomocy dla Polaków. Jego postawę najlepiej oddają słowa jednego z uczniów, który stwierdził, że profesor w Lublinie i Polsce zostawił swoje serce.

Józef Maria de Smet zmarł 2 marca 1996 r.