Ks. dr August Kardynał Hlond – za zasługi, które jako Prymas Polski położył dla organizacji Kościoła Polskiego na Ziemiach Odzyskanych; na wniosek Rady Wydziału Prawa Kanonicznego (1948).

 

Sługa Boży ks. dr Stefan Kardynał Wyszyński – doktor prawa kanonicznego i absolwent Wydziału Prawa Kanonicznego KUL – za zasługi na polu szerzenia wiedzy filozoficznej, dorobek naukowy w zakresie filozofii chrześcijańskiej, a w szczególności etyki społecznej oraz za zasługi dla Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej położone w okresie sprawowania urzędu Wielkiego Kanclerza KUL; na wniosek Rady Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej (1949).

 

O. prof. dr Gommar Michiels – Dziekan Wydziału Prawa Kanonicznego (1924-1928; 1931-1935) – za wieloletnią, ofiarną pracę na rzecz Uniwersytetu, a zwłaszcza za zasługi przy organizacji studiów oraz wybitną pracę pedagogiczną i naukową, przez którą rozsławił KUL w kraju i za granicą, na wniosek Rady Wydziału Teologii (1957).

 

Ks. bp prof. dr hab. Piotr Kałwa – Dziekan Wydziału Prawa Kanonicznego (1939; 1946-1950) – za zasługi położone dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w ciągu 30-letniej pracy profesorskiej, za wybitną pracę naukową i dydaktyczną, zwłaszcza w dziedzinie badań kościelnego prawa polskiego, na wniosek Rady Wydziału Teologii (1958).

 

Abp prof. dr Émile-Arsene Blanchet – za zasługi dla nauki, położone zwłaszcza w związku z pełnieniem funkcji rektora Instytutu Katolickiego w Paryżu; na wniosek Rady Wydziału Prawa Kanonicznego (1964).

Czcigodny Sługa Boży Jan Paweł II – w podziwie dla nieskazitelności doktryny o godności człowieka i o wartości osoby ludzkiej, a także za nieustraszoną obronę praw człowieka we współczesnym świecie; na zgodny wniosek wszystkich Wydziałów (1983).

 

Prof. dr Paul Mikat – za wybitny dorobek naukowy i zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, związane z prowadzoną działalnością polityczną i społeczną; na wniosek Rady Wydziału Prawa Kanonicznego i Świeckiego (1990).  

 

Bp prof. dr Eugenio Corecco – za wybitny wkład włożony w rozwój prawa kanonicznego; na wniosek Rady Wydziału Prawa Kanonicznego i Świeckiego (1994).

 

Abp Szczepan Wesoły – za zasługi w podtrzymywaniu dziedzictwa duchowego narodu polskiego i rozwoju wartości kultury chrześcijańskiej wśród Polonii Zagranicznej, położone w okresie pełnienia posługi w strukturach duszpasterstwa emigracyjnego, a zwłaszcza sprawowania funkcji delegata Prymasa Polski do spraw tego duszpasterstwa; na wniosek Rady Wydziału Prawa Kanonicznego i Świeckiego (1996).

 

Ks. prof. dr Zenon Kardynał Grocholewski – ze względu na wyjątkowe zasługi dla rozwoju nauki prawa kanonicznego, popularyzację kultury prawnej Kościoła katolickiego w dzisiejszym świecie, znaczenie dla Kościoła Powszechnego pełnionej przez Niego posługi w Najwyższym Trybunale Sygnatury Apostolskiej oraz rozsławianie imienia Polski w świecie; na wniosek Rady Wydziału Kanonicznego i Świeckiego (1999).

Prof. dr Bernd Rüthers – w uznaniu wybitnych osiągnięć naukowych w zakresie teorii prawa, wysiłków zmierzających do oparcia prawa na systemie wartości moralnych zgodnie z nauką Kościoła oraz badań naukowych dotyczących budowania stosunków pracowniczych odpowiadających normom katolickiej nauki społecznej; na wniosek Rady Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji (2000).

 

Abp dr Józef Kowalczyk – za nacechowane wielką troską o dobro Kościoła katolickiego w Polsce i dobro narodu wypełnianie misji Nuncjusza Apostolskiego w Polsce oraz w uznaniu osiągnięć w zakresie normalizacji sytuacji Kościoła w Polsce; na wniosek Rady Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji (2001).

 

Ks. prof. dr hab. Petér Kardynał Erdö – w uznaniu dla działalności Księdza Kardynała, który jako wybitny znawca prawa kanonicznego, podejmuje prace z zakresu historii źródeł i literatury prawa kanonicznego, prawa małżeńskiego, prawa sakramentów świętych, problemów relacji między obrządkami, a także prawa konkordatowego. W swojej pracy i dzialalności zawsze zwraca szczególoną uwagę na znaczenie Ewangelii i wartości chrześcijańskich w budowaniu Europy i świata; na wniosek Rady Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji  (2005).

 

Ks. prof. dr Tarcisio Kardynał Bertone – za znaczący wkład, który w wniósł w rozwój nauki prawa kanonicznego jako naukowiec i Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej w czasie reformy kościelnego prawa publicznego, ukierunkowanej wskazaniami Soboru Watykańskiego II, dotyczącymi relacji pomiędzy Kościołem katolickim a wspólnotami politycznymi i międzynarodowymi; na wniosek Rady Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji (2009).

 

Prof. dr hab. Lech Kaczyński – jako wyraz szacunku i uznania dla sposobu sprawowania urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, inicjowanie i budowanie porozumienia między Narodami, aktywne uczestnictwo w życiu publicznym Polski, utrwalanie jej obecności na arenie międzynarodowej, niezłomne strzeżenie godności Narodu, niepodległości i bezpieczeństwa Państwa oraz traktowanie dobra Ojczyzny i pomyślności obywateli za najwyższy nakaz; na wniosek Rady Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji (2009). /zob. relację filmową/

 

Ks. prof. dr Francesco Kardynał Coccopalmerio - w uznaniu dla wybitnych osiągnięć w służbie dla Kościoła powszechnego, poprzez kierowanie pracami Papieskiej Rady ds Tekstów Prawnych oraz za wkład wniesiony w kształtowanie Kościoła jako wspólnoty, w której zbawienie dusz jest zawsze najwyższym prawem; na wniosek Rady Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji  (2014). /zob. relację filmową/