Aktualności

Debata EX CORDE ECCLESIAE „Bóg na uniwersytecie–po co?”

EX CORDE ECCLESIAEDziekan Wydziału Teologii zaprasza na pierwszą Debatę EX CORDE ECCLESIAE „Bóg na uniwersytecie – po co?”, która odbędzie się 25 maja 2017 r. o godz. 15.00 w Kolegium Jana Pawła II, aula C-1031.

W debacie udział wezmą:

  • ks. prof. Stanisław Janeczek (Wydział Filozofii)
  • prof. Leszek Mądzik (Wydział Nauk Społecznych)
  • prof. Zofia Stępniewska (Wydział Biotechnologii i Nauk o Środowisku)
  • ks. prof. Krzysztof Góźdź (Wydział Teologii).

 

Tytuł Debaty Ex corde Ecclesiae wskazuje, że za ideą takich spotkań  stoi ciągle ważna, ale w dużym stopniu zapomniana konstytucja apostolska Jana Pawła II O uniwersytetach katolickich Ex corde Ecclesiae z 1990 r. [dalej: ECE]. Tymczasem jest to cenny i nadal inspirujący tekst, który pozwala zrozumieć i zachować podstawowe przekonania co do charakteru i misji uniwersytetu katolickiego, a w pewnym stopniu każdego uniwersytetu. Jest to tym bardziej ważne, a nawet niezbędne, gdy uwzględni się kontekst współczesnych niepokojących przemian kulturowych, które dotykają również uniwersytetów, w tym katolickich. Skutkiem tego jest na przykład coraz głębsza laicyzacja i oderwanie uniwersytetu od wiary chrześcijańskiej (a nawet jej zamierzone rugowanie), swoiste uzawodowienie uniwersytetu (i całego szkolnictwa wyższego) i jego uzależnienie od rynku, związane z tym sprowadzenie edukacji uniwersyteckiej do wąsko rozumianego wykształcenia (a więc i rezygnacja z wychowania), a w końcu bardziej czy mniej wyraźna rezygnacja z idei prawdy (na rzecz wiedzy i to rozumianej eksperymentalnie).

 

Tymczasem uniwersytet od swoich średniowiecznych początków niósł w sobie przekonanie o gaudium de veritate, a więc o radości „poszukiwania prawdy we wszystkich dziedzinach wiedzy, odkrywania jej i głoszenia” (ECE 1). Samo w sobie poszukiwanie prawdy odpowiada najgłębszemu oczekiwaniu każdego człowieka, a specjalnie wyraża się i ma miejsce w kontekście badań naukowych i uniwersyteckiej dydaktyki. Każde szczere zwrócenie się do prawdy ostatecznie prowadzi do jedynej i wiecznej Prawdy, czyli Boga. Nie bez powodu prawda pojawia się często w dewizie wielu uniwersytetów, nie tylko katolickich. Jakkolwiek uniwersytet katolicki przyjmuje na siebie wyjątkowe zobowiązanie do działania „na rzecz prawdy”, a przez to wyraża swoje oddanie godności człowieka. Tym samym uniwersytet katolicki strzeże uniwersalnego humanizmu, odwołującego się do chrześcijaństwa.

 

W tytule tegorocznej debaty „Bóg na uniwersytecie” zawiera się podstawowe, a jednocześnie nieodzowne przekonanie o zobowiązaniu uniwersytetu – a więc wszystkich, którzy go tworzą – do budowania „prawdziwie ‘humanistycznej’ kultury”, która jest niemożliwa bez Boga (chrześcijaństwa, wiary itd.). Ma to być kultura „na miarę człowieka”, a więc taka, która nie będzie służyć jedynie celom pragmatycznym, wąsko specjalistycznym. Kultura, która otwiera się na Transcendencję, ukazuje wielkość człowieka, jego odpowiedzialność i jego szczególne powołanie, zanurzone w „najwyższej Tajemnicy, którą rozum i wiara wspólnie określają mianem Boga” (Jan Paweł II, Jubileusz nauczycieli akademickich, Watykan, 9 września 2000). Trzeba też mieć świadomość, że szczególnie współczesnemu rozwojowi nauki i techniki winno towarzyszyć „poszukiwanie sensu”, co jest szczególną powinnością uniwersytetu katolickiego, gdyż „jego chrześcijańska inspiracja pozwala mu uwzględniać w badaniach naukowych także wymiar moralny, duchowy i religijny oraz oceniać zdobycze nauki i techniki z punktu widzenia integralnego dobra osoby ludzkiej” (ECE 7). Aktywność ludzi uniwersytetu katolickiego, tak profesorów, jak i studentów, winna służyć integracji wiedzy, dojrzałemu i odważnemu dialogowi między wiarą a rozumem, trosce o dowartościowanie etycznego wymiaru nauki, a u swojego fundamentu zachowaniu i otwartości na perspektywę teologiczną (por. ECE 15).