Ks. Prof dr hab. Józef Herbut

Wydział Filozoficzny

Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

 

 

Czcigodny i Drogi Księże Profesorze,

 

Łączę się „w Duchu i Prawdzie” ze środowiskiem filozoficznym KUL, które przez przygotowanie okolicznościowego numeru „Roczników Filozoficznych” pragnie upamiętnić twórczy wkład Księdza Profesora w ujęcie wielu zagad­nień filozoficznych, istotnych zarówno dla klasycznej tradycji, jak i dla współczesnych kontrowersji. Znamiennym znakiem odważnego łączenia wier­ności tradycji z otwarciem na współczesność pozostaje tematyka rozprawy habilitacyjnej Księdza Profesora - Hipotezy w filozofii bytu. Uderza w niej związek z tą wielką tradycją metafizyki, którą usiłowano kwestionować za­równo w różnych nurtach pozytywizmu, jak i we współczesnym pragmatyz­mie. Równocześnie jednak uwzględniając rolę, jaką w naszej wiedzy odgrywa czynnik hipotetyczny, prowadzący jedynie do wniosków o różnym stopniu prawdopodobieństwa, poświęca Ksiądz Profesor swą uwagę inferencjom pro­babilistycznym, których doniosłość poznawcza jest dla nas oczywista, zwłaszcza po pracach Karla R. Poppera. W podobnej praktyce metodologicz­nej odnajduję echo postawy Apostołów, którzy po rozmnożeniu chleba przez Chrystusa zatroszczyli się o okruchy i ułomki, aby nie uronić niczego, co miało obiektywną wartość dla ukojenia ludzkiego głodu (Mk 8, 18-20).

 

Starając się koić ludzki głód prawdy, nawiązuje Ksiądz Profesor do ważnej tradycji, której symbolem pozostają nazwiska ks. Jana Salamuchy, o. Józefa M. Bocheńskiego, Jana F. Drewnowskiego. Ich precyzja wypowiedzi, anali­tyczne dystynkcje, troska o formalną poprawność związków wynikania i ści­słość formułowanych wniosków stanowią specyficzny rys wielu prac wyzna­czających główne kierunki dorobku Drogiego Jubilata. Równocześnie zaś styl ten decydująco wpływa na pewną samotniczość filozoficznych poszukiwań, tak jak samotnicze były intelektualne ścieżki ks. Salamuchy, gdy usiłował stosować formalizm logiczny do wypracowania nowej wersji kinetycznej argumentacji św. Tomasza za istnieniem Boga. Ta intelektualna niezależność od dominujących współcześnie nurtów pogłębiała się jeszcze, gdy stosował Ksiądz Profesor techniki analityczne do badania tajemnicy religijnej oraz wzajemnych związków między filozofią a prawdą wiary. Jej owocem jest jed­nak prawda niezależna od środowiskowych uwarunkowań.

 

Dziękując Bogu za wielki wkład intelektualny, dzięki któremu wyraźniej ujmujemy wiele kwestii i czujemy się bogatsi duchowo, korzystając z do­robku Księdza Profesora, błogosławię na dalsze wysiłki poznawcze przy­bliżające do Tego, od którego pochodzi wszelka prawda.

 

+Józef Życiński Wielki Kanclerz KUL

 

 

Lublin, 29 lutego 2004

 

 

źródło Roczniki Filozoficzne Vol. 52 (2) 2004