Książka „Psychologia humoru” Jolanty Tomczuk-Wasilewskiej wypełnia lukę wydawniczą dotycząca wiedzy na temat poczucia humoru. W tekście przytoczone są najbardziej znane teorie humoru, zebrane w dwie podstawowe grupy: teorii psychodynamicznych i kognitywnych. Wyjaśnione są kwestie terminologiczne. Zrelacjonowane są również funkcje poczucia humoru, począwszy od wyróżnionych przez Martina (humor w służbie ego, agresywny, afiliacyjny, masochistyczny), skończywszy na funkcjach światopoglądowych i wspierających zdrowie fizyczne.

            Autorka wskazuje na pojecie dystansu jako swoistego pomostu łączącego poczucie humoru z teorią wielogłosowego JA Hermansa, którą wykorzystuje do opisu kontradykcji i uzgadniania niespójności w komizmie, analizowanego jako zjawisko intrapsychiczne. Wprowadzenie teoretyczne jest uzupełnieniem części empirycznej. Opisane tu po raz pierwszy badania służą poznaniu zjawiska komizmu i zrozumienia człowieka jako istoty wykorzystującej humorystyczny punkt widzenia. Autorka analizuje treściowe i afektywne cechy ujęcia zdarzeń z perspektywy humorystycznej oraz konsekwencje zmian perspektywy na humorystyczną. Odnajduje związki pomiędzy cechami ujęć humorystycznych z cechami osobowości, stylami humoru i temperamentalnymi cechami humoru.