Streszczenia wystąpień

 

• A. B. Stępień (Lublin), Kilka uwag na temat relacji między logiką a filozofią
• K. Świrydowicz (Poznań), O strukturze kraty rozszerzeń logiki relewantnej
• K. Świętorzecka (Warszawa), O konsekwencjach samozwrotności pojęcia wszechmocy
• J. Kaczmarek (Łódź), Trzy typy twierdzeń w ontologii formalnej
• P. Garbacz (Lublin), Mereologia w ontologii - Ontologia w mereologii
• D. Chlastawa (Warszawa), Filozofia logiki a filozofia matematyki

 

Streszczenia

• A. B. Stępień (Lublin), Kilka uwag na temat relacji między logiką a filozofią
  
  • Przedmiotowe ujęcie logiki nie jest konkurencyjne wobec teorii bytu. Istnieją wzajemne pożytki z konfrontowania obu tych dziedzin.

• K. Świrydowicz (Poznań), O strukturze kraty rozszerzeń logiki relewantnej R
  
  • Wystąpienie obejmować będzie wprowadzenie w problematykę logik relewantnych, omówienie semantyk dla takich logik (semantyki algebraicznej i semantyki typu Kripkego) oraz przedstawienie podstawowych faktów dotyczących logiki relewantnej R. Przedstawię też pewne własne wyniki dotyczące kraty rozszerzeń logiki R (już publikowane).

• K. Świętorzecka (Warszawa), O konsekwencjach samozwrotności pojęcia wszechmocy
  
  • Uniwersalność i samozwrotność pojęć bywają powodem ich paradoksalności. Własności te umożliwiają konstrukcje wielu znanych paradoksów, w szczególności: wielu współczesnych antynomii semantycznych. W literaturze z zakresu filozofii Absolutu formułuje się paradoksy, w których kluczową rolę odgrywa pojęcie wszechmocy pojęcie o charakterze uniwersalnym. Przedmiotem proponowanego referatu będzie próba ustalenia tego, czy możliwość konstrukcji wypowiedzi, w których wszechmoc jest obiektem samozwrotnym jest wystarczającym warunkiem paradoksalności tego pojęcia w podobny sposób jak ma to miejsce w przypadku wspomnianych antynomii semantycznych. Analiza związku między uniwersalnością i samozwrotnością wszechmocy a możliwością konstrukcji pewnej wersji paradoksu wszechmocy zostanie przeprowadzona w ramach skonstruowanej do tego celu teorii sformalizowanej.
    Literatura:

1. T. Bolander, Self-Reference and Logic, PhiNews 1, 9-44, 2002. PhiLog, Kluwer Academic Publishers
2. E. Nieznański, Elements of Modal Theodicy, Bulletin of the Section of Logic, V. 37:3/4(2008), s. 253-264
3. P. Weingartner, Omniscience: From a Logical Point of View, Ontos Verlag, 2008, ss. 188

• J. Kaczmarek (Łódź), Trzy typy twierdzeń w ontologii formalnej
  
  • W referacie przedstawię zarys pewnej ontologii formalnej opisującej m.in. przedmioty niezupełne, indywidua i pojęcia (por. Kaczmarek J., [2008], Indywidua. Idee. Pojęcia. Badania z zakresu ontologii sformalizowanej. Wyd. UŁ, ss. 283). W oparciu o ten materiał przedstawię trzy typy twierdzeń występujących w ontologii (formalnej) tj. twierdzenia formalne typu I i typu II oraz tzw. twierdzenia interpretacyjne (wskazane zostaną konkretne przykłady twierdzeń należących do ontologii formalnej bądź ontologii nieformalnych). Prezentacja ta pozwala na podjęcie metodologicznego problemu dotyczącego statusu i charakteru metod filozoficznych tj. m.in. metody parafraz Ajdukiewicza, hermeneutyki logicznej Wolniewicza i metody zainicjowanej w Kaczmarek [2008].

• P. Garbacz (Lublin), Mereologia w ontologii - Ontologia w mereologii
  
  • Referat będzie poświęcony studium przypadku relacji pomiędzy filozofią a logiką w postaci opisu związków pomiędzy ontologią (jako teorią filozoficzną) a mereologią (jako teorią logiczną). Przedstawię najbardziej typowe zastosowania mereologii S. Leśniewskiego we współczesnej ontologii analitycznej, by następnie naszkicować obraz świata, jaki wyłania się z zinterpretowanej ontologicznie mereologii. Wystąpienie zakończy refleksja dotycząca źródeł uniwersalności mereologii jako narzędzia analizy ontologicznej.

• D. Chlastawa (Warszawa), Filozofia logiki a filozofia matematyki
  
  • Referat będzie próbą ustalenia relacji pomiędzy filozofią logiki i filozofią matematyki. Te dwie dziedziny filozofii są w oczywisty sposób ściśle ze sobą związane - obie należą do czegoś, co można nazwać filozofią nauk formalnych. Zarazem jednak są one dziedzinami odrębnymi. Pogląd na ich stosunek musi zakładać jakąś koncepcję, czym w ogóle jest logika i matematyka. O ile pojęcie matematyki, mimo swojej nieokreśloności, nie jest specjalnie rozważane przez matematyków i filozofów, o tyle pojęcie logiki jest przedmiotem licznych i przebiegających na wielu płaszczyznach dyskusji. Na początku wskażę więc sposób, w jaki pojmowanie stosunku filozofii logiki i filozofii matematyki zależy od tez dotyczących natury logiki i matematyki. Następnie, przyjmując dość ogólne założenie, że logika jest zasadniczo teorią systemów dedukcyjnych (czyli systemów formalizujących pojęcie wynikania logicznego), postaram się wyszczególnić zagadnienia wspólne dla filozofii tak pojętej logiki i filozofii matematyki oraz podać przykłady problemów specyficznych dla każdej z nich.