W przejmujących dniach cierpienia i umierania Papieża wiele o Nim mówiono i pisano. Poruszony powszechną głęboką żałobą narodu polskiego stawiałem sobie pytanie: Co Jan Paweł II odziedziczył po swej ukochanej Ojczyźnie? W co ona Go wyposażyła na służbę w Kościele powszechnym? Pozwólcie, że się nad tym przed Wami chwilę zastanowię. Być może zrodzą się w Was zastrzeżenia: Jakże cudzoziemiec, a więc ktoś spoza naszego narodu, może o tym mówić i pisać? Odpowiadając, chciałbym się powołać na chińskie przysłowie: „Dystans przybliża rzeczy”, to znaczy chroni przed pewną rutynową ślepotą. W ten sposób sprawy wewnętrzne mogą być niekiedy także przez kogoś z zewnątrz zrozumiane i precyzyjnie zdefiniowane.

1. To, co mnie zawsze w polskim ludzie i w jego katolickiej wierze fascynuje, to czasowa i przestrzenna identyfikacja z życiem Jezusa, to znaczy czasowe i lokalne uobecnienie Jego życia. Może zrozumieliśmy coś z tego i my, Wasi śląscy sąsiedzi, skoro Ślązak Joseph Wittig w roku 1925 opatrzył swoje dwutomowe dzieło tytułem Leben Jesu in Palästina, Schlesien und anderswo [Życie Jezusa w Palestynie, na Śląsku i gdzie indziej]. Tajemnica wcielenia Boga, Jego życia, męki i wywyższenia nie należy do przeszłości, lecz stanowi teraźniejszość. Nie ogranicza się ona do Palestyny, ale jest wszędzie tam, gdzie każdego z nas wola Boża umieściła. Nie muszę koniecznie jechać do Ziemi Świętej, aby napotkać ślady Pana na tym świecie, bo mogę je odkryć również w mojej własnej Ojczyźnie.
Wcielenie Boga dokonało się przez Ducha Świętego z Maryi Panny. Właśnie Ona jest gwarantką obecności Boga w świecie, świadczy, że Bóg stał się i pozostał człowiekiem, a także prezentuje tę tajemnicę życia światu. Z chwilą Wcielenia świat został oświecony blaskiem Bożej chwały. Narzędzia pracy chłopa i przedstawicieli innych zawodów otrzymały wówczas znak Bożej jakości. Jezus chciał z wysokości krzyża zapewnić tajemnicy swego Wcielenia kontynuację przez to, że przekazał Maryję Kościołowi. Dlatego powiedział do Jana: „Oto Matka twoja”, a ewangelista dodał: „I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie” (J 19, 27).
Ewangelia według św. Jana najbardziej przekonująco głosi tajemnicę Bożego Wcielenia, gdy Jan pisze w niej: „A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę” (J 1, 14). To zdarzenie urzeczywistnił naród polski w wiernym naśladowaniu Chrystusa, kiedy przyjął Maryję, a wraz z Nią tajemnicę Wcielenia, do domu swego ziemskiego bytowania, do Częstochowy. Tajemnica ta jawi się każdemu pielgrzymującemu na Jasną Górę, stąd też utkwiła ona tak głęboko w polskiej świadomości.
Nie zapominajmy, że zmarły Ojciec Święty, jako syn polskiego narodu, aż osiem swych pism apostolskich opatrzył datą 25 marca. Oto dokumenty papieskie opublikowane w uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny: 1981 - List do Episkopatu Kościoła katolickiego na 1600. rocznicę I Soboru Konstantynopolitańskiego i na 1550. rocznicę Soboru Efeskiego A Concilio Constantinopolitano; 1984 - Adhortacja Redemptionis donum; 1987 - Encyklika Redemptoris Mater; 1992 - Adhortacja Pastores dabo vobis; 1992 - List do Kościoła w Polsce w związku z ustanowieniem nowej organizacji kościelnej; 1993 - Motu proprio Inde a pontificatus; 1995 - Encyklika Evangelium vitae; 1996 - Adhortacja Vita consecrata. A więc dwie encykliki, trzy adhortacje apostolskie, dwa listy i jedno motu proprio.

 

* Przemówienie z okazji otrzymania doktoratu honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 6 V 2005.

 

Strona 1 z 4 :: Idź do strony: [1] 2 3 4