Życiorys prof. Aleksandra Gieysztora

Aleksander Gieysztor urodził się w Moskwie w 1916 r. Od 1921 r. mieszkał w Warszawie. W 1937 r. ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Jako podchorąży rezerwy uczestniczył w kampanii wrześniowej. Podczas okupacji działał w Biurze Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK. Walczył w Powstaniu Warszawskim. Podczas wojny aktywnie działał naukowo. Wykładał na Tajnym Uniwersytecie, a w 1942 r. obronił doktorat. Po zakończeniu wojny został pracował w Państwowym Instytucie Historii Sztuki i Inwentaryzacji Zabytków, a następnie na Uniwersytecie Warszawskim. W 1949 r. został profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Historii UW, a w latach 1955 – 1975 pełnił funkcję dyrektora tego Instytutu. W 1960 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego
W marcu 1964 r. podpisał słynny List 34 intelektualistów polskich do premiera rządu PRL Józefa Cyrankiewicza, z żądaniem zmiany polskiej polityki kulturalnej. W 1971 r. został członkiem Polskiej Akademii Nauk. W tym samym czasie aktywnie włączył się w prace nad odbudową Zamku Królewskiego w Warszawie. Po zakończeniu odbudowy, został jego pierwszym i długoletnim (do 1991 r.) dyrektorem. W latach 1980 – 84 oraz 1990 – 92 pełnił funkcję prezesa PAN. Należał do założycieli Wyższej Szkoły Humanistycznej w Pułtusku (1994 r.), która od 2002 r. nosi jego imię.
Do najważniejszych prac Aleksandra Gieysztora należą: Ze studiów nad genezą wypraw krzyżowych (1948), Zarys nauk pomocniczych historii (1948), Zarys dziejów pisma lacińskiego (1972), Zamek Królewski w Warszawie (1973), Mitologia Słowian (1980).
Prof. Aleksander Gieysztor zmarł w 1999 r. Za swoje osiągnięcia wyróżniony został Orderem Orła Białego, honorowym obywatelstwem Warszawy i Pułtuska oraz tytułem doktora honoris causa paryskiej Sorbony, i trzech polskich uniwersytetów (obok KUL, Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu).


WSPÓŁPRACA

ikona
ikona
ikona
ikona
ikona