Wyciąg z protokołu nr 540 z posiedzenia Senatu Akademickiego KUL w dniu 20 kwietnia 1996 r. w sprawie nadania tytułu doktora honoris causa KUL abp. Szczepanowi Wesołemu.
 

Senat Akademicki na wniosek Rady Wydziału Prawa Kanonicznego i Świeckiego z dnia 12 marca 1996 r. w głosowaniu tajnym jednogłośnie nadał Arcybiskupowi Szczepanowi Wesołemu delegatowi Prymasa Polski do spraw duszpasterstwa emigracyjnego tytuł doktora honoris causa.

Senat Akademicki KUL podejmując tę uchwałę wziął pod uwagę ogromne zasługi, które Ks. Abp Szczepan Wesoły położył w podtrzymywaniu dziedzictwa duchowego narodu polskiego i rozwoju wartości kultury chrześcijańskiej wśród Polonii Zagranicznej. Pełniąc obowiązki duszpasterza Polaków we Włoszech (1958 – 1961), kierując Sekcją Słowiańską Biura Prasowego sekretariatu Soboru Watykańskiego II (1961 – 1965), współpracując z Kard. Władysławem Rubinem ówczesnym delegatem Prymasa Polski do spraw duszpasterstwa emigracyjnego (1968 – 1980), a od 1980 r. piastując to odpowiedzialne i trudne stanowisko Ksiądz Arcybiskup spieszył z posługą pasterską rodakom przebywającym na wszystkich kontynentach. Jego słowo pasterskie, przewodniczenie uroczystościom religijno – patriotycznym, organizowanie i prowadzenie letnich kursów dla młodzieży emigracyjnej, rozwijanie sieci placówek duszpasterstwa emigracyjnego i koordynowanie ich działalności, służyły i służą naszym rodakom w zachowaniu wiary, języka i tradycji kraju ojców. 

Życiorys abp. Szczepana Wesołego