Życiorys prof. Konrada Górskiego

Konrad Górski urodził się 22 kwietnia 1895 r. w Wągrach pod Brzezinami (obecnie woj. łódzkie). Studiował polonistykę w Warszawie i slawistykę w Pradze. W 1929 r. habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1934 – 1939 wykładał na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Po wojnie przez pięć lat pracował na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1950 r. został pozbawiony praw do nauczania. Przez kolejne lata pracował w Instytucie Badań Literackich PAN. W 1956 r. powrócił na UMK, gdzie wykładał do roku 1965.
    W swoich badaniach koncentrował się przede wszystkim na warstwie ideologii oraz tekstologii w twórczości Mickiewicza (Pogląd na świat młodego Mickiewicza 1815 – 1823, Zagadnienie emendacji tekstów Mickiewicza, Staropolszczyzna w języku Adama Mickiewicza, Z badań nad słownictwem Mickiewicza, Mickiewicz: artyzm i język, Słownik języka Adama Mickiewicza – red. wspólnie z S. Hrabcem, był też redaktorem pierwszych trzech tomów Dziel wszystkich wieszcza). Poza tym jego zainteresowania naukowe dotykały historii literatury reformacyjnej (m.in. Studia nad dziejami polskiej literatury antytrynitarskiej XVI w.) oraz teorii literatury (m.in. Poezja jako wyraz. Próba teorii poezji).
    Był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie, Polskiej Akademii Umiejętności, Polskiej Akademii Nauk, Towarzystwa Naukowego Toruńskiego, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz przewodniczącym Komisji Tekstologicznej Międzynarodowego Komitetu Slawistów. Jego wybitne osiągnięcia zostały uhonorowane nagrodą Episkopatu Polski za twórczość naukową oraz nagrodą polskiego PEN Clubu za pracę edytorską.
    Profesor Konrad Górski zmarł 7 kwietnia 1990 r.


WSPÓŁPRACA

ikona
ikona
ikona
ikona
ikona