Życiorys ks. Jana Wodarskiego

Jan Wodarski urodził się 20 września 1905 r. w Salem (Mass., USA) w rodzinie polskich emigrantów. Kształcił się w Polskim Seminarium Duchownym w Orchard Lake (1925 – 1927) oraz na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu we Fryburgu (1928 – 1931). 12 lipca 1931 r. przyjął święcenia kapłańskie. Ze względu na znajomość kilku języków (polskiego, angielskiego, francuskiego i niemieckiego) został skierowany do pracy duszpasterskiej w zróżnicowanej etnicznie diecezji Hartford. Następnie otrzymał funkcję inspektora szkół parafialnych we wschodniej części stanu Connecticut. W 1944 r. ks. Wodarski został powołany do służby w armii USA. Jako kapelan uczestniczył w walkach na froncie zachodnim w szeregach 20. dywizji pancernej. Na wojnie wykazał się wyjątkowym męstwem. Za ratowanie rannych żołnierzy w walkach pod Monachium został odznaczony medalem „Brązowej Gwiazdy”. Był też jedynym kapłanem katolickim, który w kwietniu 1945 r. brał udział w wyzwoleniu obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie hitlerowcy przetrzymywali m.in. grupę 700 polskich duchownych. Gdy ich zapytałem: „czego potrzebujecie, w czym wam mogę pomóc?”, odpowiedzieli zgodnie: „nie mamy brewiarzy”. Latem 1946 r., po demobilizacji, ks. Wodarski powrócił do pracy w swojej diecezji. Objął wówczas funkcję dyrektora duszpasterstwa Młodzieży Katolickiej, Bractwa Nauki Chrześcijańskiej, Harcerstwa i powołań kapłańskich. W 1954 r. został wybrany naczelnym kapelanem kapelanów harcerstwa amerykańskiego, a papież Pius XII mianował go szambelanem. W uznaniu zasług trzy lata później otrzymał tytuł papieskiego prałata domowego, a polski Rząd Emigracyjny odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W tym samym czasie (1953 – 1968) był przewodniczącym Archidiecezjalnego Urzędu ds. Duszpasterstwa w Środkach Masowego Przekazu, w 1964 r. został przewodniczącym Catholic Broadcaster’s Association. W 1961 r. ordynariusz diecezji Hatrford mianował ks. Wodarskiego proboszczem polskiej parafii św. Krzyża w New Britain. Ks. Wodarski wydatnie przyczynił się wówczas do nawiązania bliskich kontaktów z Kościołem w Polsece, a także ożywienia wśród swoich wiernych tradycji narodowych i religijnych (m.in. obchodów święta Matki Boskiej Częstochowskiej). Do szkoły parafialnej wprowadził obowiązkową naukę języka polskiego, zorganizował  uroczystości z okazji 1000 – lecia przyjęcia chrześcijaństwa przez Polskę, a także obchody 50 – lecia odzyskania niepodległości. Od 1970 r. jego parafianie zaczęli uczestniczyć w kursach Szkoły Letniej Języka i Kultury Polskiej, organizowanych w Krakowie i Lublinie. W kolejnych latach ks. Wodarski doprowadził do powstania Polskiego Studium przy Uniwersytecie Stanowym. W trudnych czasach komunizmu organizował pomoc materialna i finansową dla KUL, przekazując na Uniwersytet również własne oszczędności. Łącznie w latach 1973 – 1994 ks. Wodarski indywidualnie wsparł KUL sumą około 120 – 130 tys. dolarów, co czyni go jednym z największych dobroczyńców Uczelni. W dowód wdzięczności społeczności akademickiej w 1985 r. ks. Jan Wodarski został udekorowany Medalem za zasługi dla KUL, a pięć lat później stał się patronem jednej z sal wykładowych. W roku 1989 przeszedł na emeryturę, zmarł 12 października 2002 r. w wieku 97 lat.


WSPÓŁPRACA

ikona
ikona
ikona
ikona
ikona