Prowadzący

dr Magdalena Marzec-Jóźwicka

Liczba godzin: 60

Liczba punktów ECTS: 4

Efekty kształcenia

Uczestnik zajęć:

1. zna przyczyny dysleksji rozwojowej (4 koncepcje: genetyczna, organiczna, hormonalna, opóźnionego dojrzewania centralnego układu nerwowego)
2. analizuje metody nauczania (w tym metodę 18 struktur wyrazowych) dyslektyków pod kątem ich przydatności warsztatowej
3. układa ćwiczenia usprawniające umiejętności czytania i pisania na każdym etapie edukacji
4. wie, na czym polega współpraca nauczyciela z rodzicami uczniów dyslektycznych
5. poznaje treść najważniejszych zarządzeń ministerialnych dotyczących postępowania z uczniami dyslektycznymi w codziennej edukacji oraz na sprawdzianach i egzaminach zewnętrznych
6. wie, na czym polega indywidualizacja nauczania uczniów dyslektycznych
7. tworzy dyktanda o charakterze diagnozującym; poznaje przykładowe ćwiczenia relaksujące, oddechowo-rozluźniające i głosowe poprawiające jakość mówienia, łamańce językowe, poezje dykcyjne
8. zna sposoby radzenia sobie z nadruchliwością, zaburzeniami uwagi i nadmierną impulsywnością uczniów
9. układa przykładowe ćwiczenia kinezjologiczne usprawniające proces nauki.

Forma zaliczenia przedmiotu

Obecność i aktywność na zajęciach, projekt zestawu ćwiczeń (ok. 15) dla uczniów z dysfunkcjami (poziom szkoły podstawowej oraz gimnazjum/ liceum)

Treści programowe

1. Przyczyny dysleksji rozwojowej.
2. Rozpoznawanie dysleksji, dysgrafii i dysortografii .
3. Objawy zaburzeń percepcji wzrokowej, słuchowej oraz mowy.
4. Rola nauczyciela w stawianiu diagnozy.
5. Metody nauczania dyslektyków (tradycyjne i aktywizujące).
6. Rozwijanie kreatywności uczniów dyslektycznych na lekcjach języka polskiego.
7. Współpraca nauczyciela z rodzicami uczniów dyslektycznych.
8. Zaburzenia mowy i komunikacji językowej. Gammacyzm i kappacyzm.
9. Definicja, typy i formy leczenia ADHD.
10. Praca z uczniem nadpobudliwym.
11. Terapia ruchem. Przykładowe ćwiczenia kinezjologiczne usprawniające proces nauki.
12. Sposoby przyswajania wiedzy przez uczniów: wzrokowy, słuchowy i kinestetyczny.
13. Definicja, rodzaje I istota arteterapii. Wyrażanie przez uczniów uczuć i emocji za pomocą znaków pisanych.

Literatura

1. B. Toczyska, Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk 1998;
2. J. Mickiewicz, Jedynka z ortografii. Rozpoznawanie dysleksji, dysortografii i dysgrafii w starszym wieku szkolnym, Toruń 2002;
3. D. Dawid, Metoda 18 struktur, [w tejże:] Rozwijanie kreatywności uczniów dyslektycznych na lekcjach języka polskiego w klasach IV – VI szkoły podstawowej, Kraków 2004;
4. S. Raymond, Jak pomóc dzieciom radzić sobie z dysleksją, Kielce 2004;
5. G. Squires, S. McKeown, Pomóż dziecku z dysleksją, Warszawa 2006;
6. Z. Pomirska, Wygraj z dysleksją. Zbiór ćwiczeń usprawniających umiejętność czytania przeznaczony dla uczniów gimnazjum i szkół ponadgimnazjalnych, ich nauczycieli i rodziców, Kielce 2004;
7. M. Bogucka, A. Turaj, Wyrażanie przez dzieci własnych uczuć i emocji (wykorzystanie wybranych technik arteterapii), [w:] Edukacja kulturalna w szkole, pod red. K. Polaka, Kraków 2004;
8. G. Reid, Dysleksja, Warszawa 2005;
9. J. Lewinson, Pomóż dziecku z dysgrafią, Warszawa 2006;
10. Z. Pomirska, D. Wieczorek, Wygraj z dysgrafią. Zbiór ćwiczeń usprawniających umiejętność pisania – przeznaczony dla uczniów gimnazjum i szkół ponadgimnazjalnych, ich nauczycieli i rodziców, Kielce 2006;
11. J. Mc Minn, Pomóż dziecku z zaburzeniami mowy i komunikacji językowej, Warszawa 2006;
12. M. Oczkoś, Sztuka poprawnej wymowy, czyli o bełkotaniu i faflunieniu, Warszawa 2007;
13. K. Herda, O dzieciach Indygo, czyli ADHD bez tajemnic, Kielce 2007;
14. H. Baureis, C. Wagemann, Pomóż dziecku w nauce przez ćwiczenia ruchowe. Porady kinezjologiczne dla rodziców, Łódź 2007.