Temat świętego Jerzego ze smokiem Józef Mehoffer podjął również w witrażu z cyklu "Święci i święte" (karton do witraża z 1909 r. znajduje się w zbiorach Narodowego Muzeum w Krakowie).

Źródła hagiograficzne uznają św. Jerzego za męczennika. Najstarsza legenda z X w. podaje, że św. Jerzy (III/IV w.) był synem Persa Geroncjusza, oficerem w rzymskich legionach cesarza Dioklecjana. Inne legendy wspominają, że św. Jerzy pełnił funkcję trybuna ludowego w wojsku perskim i około 303 r. za odmowę złożenia ofiary pogańskim bóstwom został skazany na śmierć męczeńską w palestyńskiej Liddzie. W europejskiej kulturze legenda o smoku przyjęła się w XI w., podczas wypraw krzyżowych. Według tejże legendy, w jednym z miast Wschodu pojawił się smok, który zagrażał mieszkańcom pożarciem. W chwili kiedy smok zamierzał zgładzić księżniczkę, pojawił się św. Jerzy i pokonał bestię lancą. Według Złotej legendy Jakuba de Voragine, na wieść o zwycięstwie świętego i ocaleniu księżniczki, król miasta przyjął chrzest wraz ze swymi poddanymi. W hagiografii oraz ikonografii zabicie smoka symbolizuje pokonanie przez św. Jerzego ducha ciemności i pogaństwa.