Streszczenie

Podstawowym obecnie problemem w zakresie jakości powietrza w Polsce są przekroczenia dopuszczalnych poziomów pyłu zawieszonego PM10 i PM2,5 oraz przekroczenia poziomu docelowego benzo(a)pirenu wynikające przede wszystkim z emisji zanieczyszczeń do powietrza pochodzących z eksploatacji instalacji spalania paliw stałych w budynkach mieszkalnych. W prawie unijnym główne kierunki działań związanych z ochroną powietrza sprowadzają się do kształtowania systemu ochrony jakości powietrza, standardów jakości produktów oraz standardów emisyjnych. Działania związane z ochroną powietrza na poziomie unijnym regulowane są znaczną ilością zróżnicowanych unijnych aktów normatywnych takich jak rozporządzenia, dyrektywy oraz rozporządzenia wykonawcze. Aktualnie na gruncie prawa polskiego możliwość ograniczenia emisji zanieczyszczeń do powietrza pochodzących z eksploatacji instalacji spalania paliw stałych w budynkach mieszkalnych wynika z art. 96 ustawy Prawo ochrony środowiska. Na podstawie tego przepisu istnieje możliwość przyjęcia przez sejmik województwa tzw. „uchwały antysmogowej”, w ramach której mogą być określone ograniczenia lub zakazy w zakresie eksploatacji instalacji, w których następuje spalanie paliw. Na gruncie obecnie obowiązującego prawodawstwa polskiego zauważalny jest brak obowiązujących powszechnie na całym terytorium Polski przepisów określających ograniczenia emisji tych zanieczyszczeń. Dlatego też niezbędne są zmiany normatywne w tym zakresie. Sporządzone już projekty zmian normatywnych w prawie krajowym zmierzają niewątpliwie w dobrym kierunku. Niemniej jednak działania te są przede wszystkim niewątpliwie sporo spóźnione oraz wydają się niewystarczające. Zmiany muszą mieć charakter dalej idący niż jest to aktualnie proponowane w ramach sporządzonych już projektów aktów normatywnych.

Słowa kluczowe:

ochrona powietrza, emisja, zanieczyszczenia, instalacje, spalanie paliw, budynki mieszkalne