Romeiros z Wyspy św. Michała: jesteśmy wdzięczni społeczności KUL!

23 i 24 listopada 2022 z wizytą w naszej uczelni przebywała siedmioosobowa delegacja męskich pielgrzymek wielkopostnych (romeiros), które odbywają się na azorskiej Wyspie św. Michała. João Carlos Leite, przewodniczący grupy koordynacyjnej ruchu pielgrzymów w diecezji Angra do Heroismo, na ręce ks. Rektora prof. dr. hab. Mirosława Kalinowskiego złożył podziękowania za wsparcie ich pięćsetletniej już tradycji (https://www.facebook.com/mromeirossm/). Wyraził także przekonanie, że przyczyni się ono do uzyskania przez ruch romeiros statutu niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO, a w dalszej perspektywie wzmocni azorską społeczność.

Każdego roku podczas Wielkiego Postu, z inicjatywy świeckich oraz przy wsparciu diecezji i społeczności lokalnej, 2,5 tysiąca mężczyzn w różnym wieku, podzielonych na 57 samodzielnych grup (ranchos), okrąża wyspę, trwając w duchu pokuty i nawrócenia. Wychodząc z rodzinnej parafii i do niej powracając, przez 8 dni, w charakterystycznych tradycyjnych strojach nawiedzają napotykane kościoły i kaplice nazywane przez nich domami Matki Bożej. Za jej wstawiennictwem modlą się na różańcu i śpiewają religijne pieśni, uczestniczą w Eucharystii, rozważają życie, mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Ich dewiza to: ani jednego kroku bez modlitwy!

W latach 2017-2022 Katedra Religiologii i Misjologii KUL prowadziła badania nad religijnością romeiros Wyspy św. Michała. W ramach projektu powstała rozprawa doktorska napisana przez ks. Andrzeja Greckiego SVD pt. Pobożność ludowa jako wyraz inkulturacji wiary na przykładzie męskich pielgrzymek wielkopostnych na azorskiej Wyspie św. Michała.  João Carlos Linhares, mistrz rancho w Ribeira Quente, podkreślił jej znaczenie: „Obrona doktoratu, na którą przyjechaliśmy, jest dla nas wyróżnieniem i inspiruje nas. W pięćsetlecie naszego ruchu oddalona od nas o 4 tysiące kilometrów polska, katolicka uczelnia, która nosi imię waszego profesora i drogiego nam papieża św. Jana Pawła II, odnalazła nas, interesuje się nami i pomaga nam. Jesteśmy wdzięczni społeczności KUL ‒ obrigado!”.

Fotorelacja