W Wydawnictwie Academicon ukazała się książka Anny Palusińskiej pt. Nowosielski. Ikona, światło, wiek XX.

 

Książka przedstawia religijną twórczość Jerzego Nowosielskiego, który może być uznany za jednego z najwybitniejszych polskich artystów. Jego obrazy zostały zanalizowane od kątem semantyczno-formalnym i zaprezentowane w szerokim kontekście treści filozoficznych i teologicznych obecnych w kulturze europejskiej. Malarstwo Nowosielskiego wyrasta z jednej strony z chrystocentrycznej sztuki wczesnochrześcijańskiej i średniowiecznej, a z drugiej, z artystycznego doświadczenia awangardy. Ikony zostały tu potraktowane jako komunikat językowy, który jest przedmiotem analizy retorycznej i interpretacji filozoficznej.

Książka jest bogato ilustrowana, znalazły się w niej reprodukcje ikon Nowosielskiego, jego portrety świeckie, a także ikony współczesne i obrazy awangardowe.

 

Publikacja jest współfinansowana przez Wydział Filozofii KUL.

 

 

 

 

Jerzy Nowosielski uważany jest obecnie za jednego z najwybitniejszych twórców polskiej sztuki powojennej. Wykształcony w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Krakowie, współpracownik Tadeusza Kantora pozostawał pod wpływem abstrakcjonizmu, surrealizmu, awangardy. Wyjątkowa wyobraźnia przestrzenna artysty sprawiła, że był on również twórcą mozaik, polichromii i dekoracji świątynnych kościołów obrządku wschodniego i zachodniego. Książka Anny Palusińskiej dotyczy przede wszystkim ikon Jerzego Nowosielskiego – pojedynczych bądź zebranych w ikonostasach. Ta część jego spuścizny jest wyjątkowa również ze względu na fakt, że twórca uznawany był za filozofa i teologia prawosławia. Najważniejszym celem zaprezentowanej książki jest wskazanie głębokich związków malarstwa Nowosielskiego z teologiczną i filozoficzną tradycją ikony.

dr hab. Anna Nowicka-Struska, prof. UMCS

Autorka chce uczynić ikonę, będącą wyrazem pewnych treści intelektualnych, przedmiotem dociekań filozoficznych. Tak nakreślony program badawczy wpisuje się w potrzebny, ambitny i bardzo ciekawy obszar badań nad wschodniochrześcijańskim myśleniem ideowym i jego związkami ze sztuką. W sposób bardzo przekonujący tę globalną perspektywę przekuwa w perspektywę lokalną, czyli analizę twórczości konkretnej i, co więcej, nam współczesnej – dzieła Jerzego Nowosielskiego. Artyzm krakowskiego twórcy stanowi równocześnie tło i centrum dyskursu autorki. Z jednej strony pragnie ona uwypuklić novum malarstwa Nowosielskiego, który łączył tradycję średniowiecznej ikony i sztuki nowoczesnej, z drugiej strony – w szerszym kontekście pokazać całościowość i jedność prawdziwej sztuki. […] Jest to ciekawe i głębokie ujęcie.

dr hab. Justyna Kroczak, prof. Uniwersytetu Zielonogórskiego