https://www.kul.pl/Księga kondolencyjna prof. Piotra Francuza / Wspomnienia i wpisypl https://www.kul.pl/jacek-rybinski-8-grudnia-2020,art_92781.html Koń jaki jest każdy widzi "Wraz z wonią polnych kwiatów z gasnącym blaskiem zórz cicha poezja światów w głąb ludzkich spływa dusz" Szanowny Panie Profesorze, Chciałem podziękować za możliwość wskazania liczbom skąd pochodzą, za proseminaryjne zagadnienia gdzie uruchamialiśmy wyobraźnię rotując koncepcje we właściwych kierunkach. Za wykłady, na które zapraszałem przyjaciół z innych uczelni. Najbardziej w sumie za to, że w piękny sposób tworzył Pan Profesor ducha tego Instytutu, który każdego dnia pozwala mi z godnością zmagać się z życiowymi wyzwaniami. Najserdeczniejsze wyrazy współczucia dla całej rodziny oraz serdeczne kondolencje przesyła oddany pro seminarzysta i doktorant Instytutu Psychologii Wydziału Nauk Społecznych KUL Jacek Rybiński wraz z rodziną https://www.kul.pl/marta-i-rafal-szewczykowie-seminarium-katedry-psychologii-eksperymentalnej-kul-5-grudnia-2020,art_92780.html Piotrze, dziękujemy Ci, że pokazałeś nam, jak żyć i uprawiać naukę - jak to mówiłeś - „na serio”, a przy okazji czerpać z tego wielką frajdę. Inspirowałeś. Dodawałeś skrzydeł. Otwierałeś drzwi na świat. Pomagałeś nam układać myśli - w głowie i na papierze. Mówiłeś wprost, szczerze i w punkt. Nazywałeś rzeczy po imieniu. Miałeś nie tylko śmiałe marzenia, ale też konkretne plany na ich realizacje. W wilczym świecie byłeś Człowiekiem. Stąpając twardo po Ziemi, wiedziałeś, że życie to tylko pielgrzymka. Nie bałeś się wyzwań, trudnych decyzji. Wychowywałeś swoich naukowych podopiecznych na rzetelnych i odpowiedzialnych uczestników naukowego dyskursu na poziomie światowym. Dzisiaj świat potrzebuje tak wyrazistych, mądrych i prawych ludzi, jak Ty. Twoje odejście to dla nas nieodżałowana strata. Na jednym z absolutoriów studentów psychologii KUL powiedziałeś, że prosisz o to, aby ludzie po spotkaniu z nami (psychologami) stawali się lepsi. Tego życzymy sobie - aby owocem spotkań z Tobą było nasze czynienie świata lepszym. Drogi Piotrze, za szybko zniknąłeś. Miałeś jeszcze tyle do zrobienia, do powiedzenia, do pomyślenia, do napisania... Tęsknimy. https://www.kul.pl/agnieszka-pierchala-kul-1-grudnia-2020,art_92661.html Pamiętam doskonale pierwszy wykład z Psychologii Percepcji. Profesor był ogromną inspiracją dla nas studentów, przekazywał iskrę oraz pasję poprzez ogromne zaangażowanie do pracy i otwartość na pomysły studentów. Profesorze, byłeś motorem napędowym dla wielu osób, a dla mnie osobiście ogromną motywacją do badań i publikacji naukowych, wielki człowiek o wielkim sercu. Za każdą rozmowę... tą na spotkaniach Rady Instytutu i tą prywatną... dziękuję Ci! https://www.kul.pl/tadeusz-szubka-uniwersytet-szczecinski-30-listopada-2020,art_92660.html Piotr, jakiego zapamiętałem Wiadomość o nagłej chorobie i śmierci Profesora Piotra Francuza przyjąłem z niedowierzaniem i ogromnym smutkiem. Piotra pamiętam z odległych już dzisiaj czasów drugiej połowy lat osiemdziesiątych minionego stulecia, kiedy jako młody człowiek z entuzjazmem wkraczał w życie rodzinne i naukowe. Byliśmy wówczas sąsiadami w hotelu asystenta, w którym korzystaliśmy z tej samej kuchni, jednej na każde piętro. Toczone przy tej okazji rozmowy na rozmaite tematy pozwoliły mi podziwiać nie tylko wszechstronność i bystrość jego umysłu, lecz także różnorodne inne praktyczne umiejętności, którymi dysponował. Kiedyś po powrocie z letnich wakacji Piotr z uśmiechem zakomunikował mi, że były one bardzo filozoficzne, gdyż w reakcji na nadmierną specjalizację w psychologii zaordynował sobie lekturę studiów epistemologicznych Romana Ingardena. Ta intelektualna otwartość cechowała cały przebieg jego kariery akademickiej, którą śledziłem dorywczo i z oddalenia. Dopiero w ostatnich latach udział w kierowanym przez Piotra ogólnopolskim zespole oceniającym projekty badawcze pozwolił nam odnowić naszą młodzieńczą znajomość. Nie sądziłem wówczas, że są to ostatnie lata życia tego wspaniałego człowieka, tak bardzo potrzebnego polskiej psychologii, a jeszcze bardziej swojej Rodzinie, której był bezgranicznie oddany. prof. dr hab. Tadeusz Szubka https://www.kul.pl/lukasz-przybylski-wydzial-psychologii-i-kognitywistyki-uam-30-listopada-2020,art_92658.html Profosor Piotr Francuz zostanie w mojej pamięci jako człowiek nadzwyczajnej wprost elegancji, przejawiającej się w kulturze bycia i słowa oraz wyjątkowej uważności w precyzowaniu problemów badawczych. Ale była to nade wszystko uważność skierowana na drugiego człowieka bez względu na to kim był i ile wiedział jego rozmówca. Był wielkim przyjacielem poznańskiej kognitywistyki. Będzie nam Ciebie bardzo brakować Profesorze! https://www.kul.pl/anna-maria-zawadzka-instytut-psychologii-uniwersytet-gdanski-29-listopada-2020,art_92648.html Piotrze, dziękuję. Rodzinie wyrazy współczucia i życzenia siły. https://www.kul.pl/elzbieta-talik-kul-jpii-28-listopada-2020,art_92647.html Drogi Piotrze! Żegnam Cię w poczuciu straty, ale też wdzięczności – za Twoje życie, pełne pasji, zaangażowania w różne aktywności, także te, ukierunkowane na dobro drugiego człowieka. Dziękuję, że mogłam Cię bliżej poznać, podczas Twojej pierwszej kadencji dyrektorskiej w IP – współpraca z Tobą była cennym doświadczeniem. Uśmiecham się na wspomnienie prac zespołu ds. jakości kształcenia. Widać było, że zależy Ci na podniesieniu jakości naszego Instytutu. Dziękuję za przykład standardów uprawiania nauki na najwyższym poziomie, do którego nas wszystkich motywowałeś. Dziękuję także za ważne dla mnie słowa, wypowiedziane ‘przy okazji’. Za Twoją serdeczność podczas spotkania w Archikatedrze, kiedy po raz pierwszy poznałeś moich Synów. Dziękuję za Twoje ostatnie publicznie wypowiedziane słowa w Komitecie Psychologii PAN, w których – wraz z prof. Mariolą Łaguną – wyraziłeś odrębne stanowisko w kwestii ochrony życia. W tym kontekście przypominają się słowa z Ewangelii: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci Moich najmniejszych, Mnieście uczynili”. Wierzę, że żegnamy się na jakiś czas…więc – do zobaczenia, Piotrze, w Domu Ojca. Rodzinie, Przyjaciołom i Bliskim śp. prof. Piotra Francuza składam wyrazy najgłębszego współczucia… Łączę się w modlitwie. https://www.kul.pl/agnieszka-fudali-czyz-26-listopada-2020,art_92593.html Prof. dr hab. Piotr Francuz nie był dla mnie tylko szefem. Był moim wzorem, mentorem, z którym niezwykle łatwo się rozmawiało. Uważam, że Piotr był WIELKIM człowiekiem, dobrym szefem, świetnym menagerem naukowym, wielkim erudytą, genialnym redaktorem, Wizjonerem, który stworzył 12 lat temu nowoczesny Lab do badań neuronaukowych na KUL (otwarcie dziś nazywanego Perception Cognition Lab miało miejsce 24.11.2008). Dzięki Profesorowi mogliśmy wykonywać badania na światowym poziomie. To ON motywował nas do publikowania w światowych czasopismach i do sięgania po granty. Nigdy nie tracił wiary. Uwierzył w nas, swoich uczniów, jeszcze przed tym, jak my w siebie uwierzyliśmy. Nie zapomnę mojej obrony doktoratu i uściśnięcia dłoni Piotra, promotora mojej pracy. Piotrze, zaszczytem było z Tobą współpracować i niezwykle mi żal, że tak niespodziewanie się ta współpraca zakończyła. Piorze, światłość wiekuista niechaj Ci świeci. Agnieszka https://www.kul.pl/alina-zuk-towarzystwo-naukowe-kul-26-listopada-2020,art_92592.html „Wędrowałem niewinny Czuły i dobroczynny .... Takiego mnie Ty chciałeś Do Twoich prac wezwałeś” [Cz. Miłosz] Z wielkim żalem i smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci profesora Piotra Francuza – członka czynnego Towarzystwa Naukowego KUL, wybitnego naukowca, człowieka nieprzeciętnego, uczynnego i koleżeńskiego. Śp. Piotr był związany z Towarzystwem Naukowym – otwierał naszą instytucję na nowoczesne formy pracy, w tym komputeryzację. Swoimi talentami ubogacał TN, projektując okładki do wydawanych u nas książek. Zawsze mogliśmy liczyć na Jego pomoc. Będziemy pamiętali Pana Piotra z szacunkiem, życzliwością. Śp. Piotr zaprzyjaźnił się z nami, wiedzieliśmy, że czas spędzony w Towarzystwie był dla Niego ważny. Był też naszym cenionym autorem. W Towarzystwie wydał kilka niezwykle ważnych książek z zakresu komunikacji audiowizualnej. Odejście śp. Piotra głęboko nas poruszyło. To trudny czas dla wszystkich, którzy Go znali. Łączymy się w bólu i smutku z Najbliższymi śp. Piotra – Żoną i Dziećmi. Współczujemy Rodzinie i tym, którzy Go opłakują. Alina Żuk https://www.kul.pl/andrzej-szostek-26-listopada-2020,art_92586.html Wielkim żalem napełniła mnie wiadomość o śmierci śp. Piotra. Znałem Go jeszcze jako studenta, ceniłem bardzo jego wiedzę, a jeszcze bardziej osobowość, doprawdy piękną. Pamiętam w modlitwie, także za Jego Bliskich, których ta śmierć szczególnie boleśnie dotknęła. ks. Andrzej Szostek https://www.kul.pl/grzegorz-kida-25-listopada-2020,art_92585.html "Odszedłeś tak nagle, że ani uwierzyć, ani się pogodzić..." "Można odejść na zawsze, by stale być blisko..." ks. J. Twardowski https://www.kul.pl/agnieszka-laskowska-insytut-psychologii-kul-25-listopada-2020,art_92584.html "Można odejść na zawsze, by stale być blisko" ks. Jan Twardowski. Z ogromnym żalem, smutkiem i uczuciem pustki żegnam Wybitnego Naukowca i Nauczyciela Pana Profesora Piotra Francuza. Dziękuję Panu Profesorowi za słowa mądrości płynące z książek, artykułów, prelekcji, za niezapomniane wykłady na uczelni, na której wszystko się zaczęło i wszystko zakończyło... Dziękuję za to, że Pan Profesor był i jest wzorem dla innych. Wzorem naukowca, wykładowcy, mentora, osoby, dla której nie było rzeczy niemożliwych. Dziękuję za przykład człowieka, który bezwarunkowo ukochał człowieka i naukę. https://www.kul.pl/tomasz-rakowski-25-listopada-2020,art_92583.html Piotr był jednym z najpiękniejszych ludzi, jakich spotkałem Bliżej poznałem go w czasie mojej pracy w TVP w latach 2006-2016. Prowadził warsztaty dla największych stacji informacyjnych, a szefowie newsroomów zawsze mieli z nim kłopot. Nie chodziło o to, że potrafił boleśnie wykazać niekompetencje, manipulacje, zwykłą ignorancję czy po prostu brak szacunku do drugiego człowieka... Nie uderzał w takie tony. Wystarczyło, że pokazywał, co dzieje się w mózgu odbiorcy, który doświadcza dysonansu między czytanym tekstem a oglądanym obrazem... Nie były to teoretyczne rozważania, a twarde dowody z empirycznych badań przeprowadzonych w warunkach laboratoryjnych "na żywym materiale" (czasem „na głowie” szefa newsroomu odzianego w urządzenia do pomiaru EEG). Jego pracownia była imponująca, a niektóre narzędzia przypominały rekwizyty z filmów s/f. Śmialiśmy się, że w końcu telewizje przestaną korzystać z jego ewaluacji, bo konsekwentne zastosowanie proponowanych przez niego zaleceń prowadzi do... spadku słupków oglądalności. Wiadomo, newsy bez „dysonansu” są nudne! Śmiał się, ale pytał dyskretnie, trochę naiwnie, trochę nie dowierzając: „... naprawdę można wierzyć, że media są ciekawsze, niż rzeczywistość...?”. Był jednym z najpiękniejszych ludzi, jakich spotkałem. Jestem za to wdzięczny Życiu - temu Samemu, którym Piotr żył w całej pełni... . Nie mam wątpliwości, że Piotr żyje jeszcze bardziej... Kibicuj nam Piotrze, byśmy znowu mogli się spotkać. https://www.kul.pl/stanislawa-steuden-23-listopada-2020,art_92582.html Piotrze, odszedłeś nagle, niespodziewanie, w biegu życia. Pośród wielu wspomnień przywołuję w pamięci spotkanie upamiętniające śp. Marię Oleś i słowa Kolędy dla nieobecnych, którą udostępniłeś na jego zakończenie. Pozwól, że je przytoczę, ponieważ one najbardziej oddają to co czuję i z czym trudno się pogodzić. „I przekonaj, że tak ma być Że po głosach tych wciąż drży powietrze Że odeszli po to by żyć I tym razem będą żyć wiecznie” Piotrze, może tam w górze łatwiej będzie spoglądać i nadzorować Twoich Najbliższych, sprawy Instytutu Psychologii i naszej Alma Mater. Mam nadzieję, że kiedyś będziesz nas witał na pokładzie - tak jak to zwykłeś to czynić w stosunku do pracowników nowych i tych, którzy na ścieżce naukowej wspinali się ku górze. Nam pozostaje modlitwa, wdzięczność i pamięć serca. Droga Grażynko i Najbliższa Rodzino. Proszę o przyjęcie najgłębszych wyrazów współczucia. Niech Dobry Bóg wspiera Was w tym trudnym czasie, niech umacnia w nadziei na spotkanie w Jego Domu. W Lublinie, 23 listopada 2020 roku Stanisława Steuden https://www.kul.pl/sebastian-kolodziejczyk-23-listopada-2020,art_92581.html Dobro i piękno połączone z prawdą zawsze zwyciężają! Drogi Piotrze, mieliśmy w planach wspólną podróż do Afryki. Opowiadałeś o niej ze swadą, ekscytacją i radością. Tak samo mówiłeś o pięknie, którego byłeś admiratorem i badaczem. Nasza znajomość, choć na odległość, mogła być pielęgnowana dzięki Twoim wizytom w Krakowie. Kazimierz, po którym chadzaliśmy i gdzie popijaliśmy grzańca i wino, będzie tęsknił za Tobą. Trzymaj się ciepło w Innym Świecie. Sebastian https://www.kul.pl/piotr-markiewicz-wojewodzki-szpital-specjalistyczny-w-olsztynie-uniwersytet-warminsko-mazurski-w-w-olsztynie-22-listopada-2020,art_92543.html Drogi Piotrze, dziękuję za bezcenną naukę jasnej myśli i konieczności jasnego wypowiadania się. Dziękuję za lata inspiracji. Dziękuję za intelektualny drenaż kończący się wnioskiem, że po prostu nie rozumiemy najbardziej prostych spraw o umyśle ludzkim. Dziękuję za tworzenie universitas w najbardziej źródłowym znaczeniu. A na koniec - tak po prostu - dzięki z najniższym ukłonem za stawianie do pionu, niekoniecznie przyjemne ale konieczne. Dzięki Tobie droga przez ciemną dolinę życia nie jest tak ciemna. https://www.kul.pl/czeslaw-nosal-22-listopada-2020,art_92535.html Spaceruję z Piotrem po starym Wrocławiu, aby Mu pokazać jedno ważne dla Niego miejsce, gdzie pracował Jan Ewangelista Purkinje, a przez pewien czas Ewald Hering - dwaj wielcy odkrywcy i teoretycy mechanizmów widzenia. barw. Miejsce to znajduje się w podwórzu, za kościołem oo. Dominikanów. Zachęciłem Piotra żeby dotknął tablicy pamiątkowej, bo to gwarantuje wejście do grona znanych odkrywców widzenia barw. Piotr dotknął tablicy i sfotografował ją. Gdy kiedyś [2014] kończyłem recenzję profesury Piotra napisałem tak: "Pomyślałem sobie, że gdzieś tam w Zaświatach radują się, Herman von Helmholtz i EwaldHering, że ichkoncepcje są takie ożywcze dla nas współczesnych". Piotr udowodnił w "Imagii", że tak jest w istocie. Czesław S. Nosal https://www.kul.pl/karolina-baranowska-uam-w-poznaniu-wydzial-anglistyki-21-listopada-2020,art_92533.html Z ogromnym smutkiem i żalem przyjęłam wiadomość o śmierci tak wspaniałego człowieka jakim był prof Piotr Francuz. Będzie brakować mi Jego cennych rad których udzielał mi jako kopromotor pracy doktorskiej, Jego otwartości, ogromnej wiedzy którą dzielił się z wielką pasją, oraz zwyczajnej ludzkiej życzliwości. Cieszę się, że miałam zaszczyt poznać Profesora i współpracować z Nim, choć zdecydowanie za krótko.Składam wyrazy współczucia i żalu Rodzinie, najbliższym, oraz całej społeczności akademickiej KUL. https://www.kul.pl/beata-kostrubiec-wojtachnio-ppp-nr-1-w-chelmie-21-listpada-2020,art_92532.html Wyrażam wyrazy szczerego współczucia z powodu naglej śmierci ŚP. Profesora Piotra Francuza, najpierw Rodzinie Zmarłego - Żonie i Dzieciom, a także Bliskim - Współpracownikom i Przyjaciołom. Owocne życie, jakie miał za sobą Profesor Piotr jest dla mnie wezwaniem do myśli, jakie kruche jest nasze życie i jakie szybkie i niespodziewane są nasze spotkania. Dla mnie było ważne, że Profesor mojego Uniwersytetu był nie tylko wybitnym umysłem i naukowcem, ale także dobrym Ojcem, zwłaszcza dla swojego niepełnosprawnego syna, a także Nadzwyczajnym Szafarzem Najświętszego Sakramentu. Niech Zmartwychwstały Jezus będzie pociechą dla Wszystkich, którzy czują się zasmuceni śmiercią Profesora. Drogi Profesorze, wierzę, że będziesz oglądał Pana twarzą w twarz. Oczekuj Pana, bądź wierny.. Beata Kostrubiec-Wojtachnio PPP nr 1 w Chełmie (dawniej pracownik Instytutu Psychologii KUL, w latach 2001-2016) ps. Pozdrowienia dla Pani Igi - uczyłam Panią na ps.Wychowania i nauczania ps.2 Dziękuję za możliwość uczestniczenia w pogrzebie przez transmisję on-line https://www.kul.pl/patryk-stecz-21-listopada-2020,art_92531.html Biała perła Piotrze Dlaczego tak wcześnie? Pozostaniesz dla mnie inspiracją jako badacz, myśliciel, dydaktyk, jako człowiek ... Dziękuję https://www.kul.pl/anna-paszkowska-rogacz-instytut-psychologii-uniwersytet-lodzki-21-listopada-2020,art_92530.html Z głębokim smutkiem społeczność naszego Instytutu przyjęła śmierć profesora Francuza. Rodzinie, bliskim i współpracownikom przekazujemy szczere wyrazy współczucia. Dyrekcja i pracownicy Instytutu Psychologii, Uniwersytet Łódzki https://www.kul.pl/monika-chojnowska-21-listpada-2020,art_92529.html Człowiek, który pozostanie w pamięci... Miałam przyjemność być studentką Profesora w latach 2003-2005... świetny pedagog, inspirator, potrafił zaszczepić w nas ciekawość świata i chęć zgłębiania wiedzy. Zapamiętałam go również jako niezwykle przyjaznego i dobrego człowieka. Informacje o jego chorobie oraz śmierci mocno mnie poruszyła, mimo że po studiach, działaność Prof śledziłam już tylko w publikacjach. Profesorze bycie Twoim studentem było świetnym doświadczeniem! Będzie Ciebie brakowało w świecie psychologii. Zdecydowanie za wcześnie. Do zobaczenia kiedyś? https://www.kul.pl/marian-zukowski-21-listopada-2020,art_92528.html Piotrze, wspominam nasze spotkania i rozmowy. Dyskusje o KUL-u, Wydziale Nauk Społecznych, nauce, rodzinie, znajomych i naszych codziennych zwykłych sprawach. Wymienialiśmy się poglądami, cieszyliśmy się z różnych ważnych spraw, byliśmy zatroskani drobiazgami. Rozmawiając tak wiele się dowiedziałem, nauczyłem, zrozumiałem. Miałem szczęście Ciebie poznać. Zachowam Cię w mojej pamięci jako mądrego Profesora, dobrego Kolegę, wspaniałego Człowieka. Zasłużyłeś na to, by Pan przyjął Cię do Nieba. Marian Żukowski https://www.kul.pl/agnieszka-lekka-kowalik-katolicki-uniwersytet-lubelski-jana-pawla-ii-21-listopada-2020,art_92527.html Z całego serca składam Rodzinie, przyjacioło i współpracownikom wyrwzy współczucie. Profesor Piotr Francuz budował wokół siebie dobrą i piękną przestrzeń, do której nas zapraszał. I życzliwie dzielił się wiedzą, umiejętnościami i radością. Zostało tak bardzo puste miejsce...Niech miłosierny Bóg przyjmie do do swojej chwały. https://www.kul.pl/eliza-molenda-21-listopada-2020,art_92526.html Dziękuję Profesorze! Wielki Człowieku! https://www.kul.pl/magdalena-horodyska-21-listopada-2020,art_92525.html To dzięki wykładom i seminarium z Piotrem psychologia nabrała dla mnie sensu. Piotr miał niesamowitą osobowość, charyzmę i pasję, którą zarażał innych. Miałam zaszczyt poznać jego wspaniałą rodzinę na wspólnym kolędowaniu, na które zapraszał do swojego domu seminarzystów. Przesyłam ciepłe myśli i wyrazy współczucia dla rodziny i bliskich. Zostawił po sobie ogromną pustkę. https://www.kul.pl/dyrekcja-i-pracownicy-instytutu-psychologii-umcs-21-listopada-2020,art_92524.html Z ogromnym smutkiem żegnamy Pana Profesora Piotra Francuza, człowieka wybitnego, nietuzinkowego, charyzmatycznego, który wniósł ogromy wkład w rozwój polskiej i światowej psychologii, wysokim poziomem swoich prac wyznaczał standardy aktywności naukowej, z pasją kształtował młodych adeptów nauki, a jako wieloletni Dyrektor efektywnie dbał o rozwój Instytutu Psychologii KUL. Rodzinie, Najbliższym, Przyjaciołom i współpracownikom Pana Profesora zarówno z Instytutu Psychologii KUL, jak też innych jednostek naukowych, łącząc się w poczuciu wielkiej straty, składamy serdeczne wyrazy współczucia, Dyrekcja i pracownicy Instytutu Psychologii UMCS https://www.kul.pl/aleksandra-bozyk-21-listopada-2020,art_92523.html Zawsze na mszach świętych bardzo lubiłam słuchać, kiedy Pan Piotr czytał 1 czy 2 czytanie. Robił to inaczej niż inni,jakby opowiadał. Od razu wszystko było zrozumiałe. Najszczersze kondolencje dla Rodziny. https://www.kul.pl/barbara-bokus-uniwersytet-warszawski-21-listopada-2020,art_92522.html Można odejść na zawsze, by stale być blisko… (Ks. Jan Twardowski) Piotrze Drogi, dziękuję Ci za wszystkie nasze rozmowy o życiu i o sztuce. Nikt już nie będzie tak jak Ty poloneza wodził… Do spotkania na drugim brzegu! Barbara https://www.kul.pl/anna-grabowska-swps-21-listopada-2020,art_92521.html Piotra znałam od wielu lat. Łączyły nas bardzo podobne zainteresowania. Widywaliśmy się dość rzadko, ale zawsze spotkania z Nim sprawiały przyjemność zarówno intelektualną, jak i czysto osobową, bo Piotr miał w sobie dużo zwykłej, ludzkiej serdeczności i pogody ducha. Krótko przed jego odejściem wymienialiśmy ze sobą maile wiążące się z trudnymi sprawami dziejącymi się w naszej przestrzeni społecznej. Wtedy dowiedziałam się, że źle się czuje. Rozmowy już nie dokończyliśmy... Zostawił po sobie puste miejsce, takie, którego nikt inny nie może wypełnić. https://www.kul.pl/olga-grabowska-chenczke-uniwersytet-przyrodniczy-w-poznaniu-20-listopada-2020,art_92517.html Dziękuję za skrzydła! Jeśli miarą Mistrza, Mentora i Nauczyciela jest to, z jaką siłą dodaje on skrzydeł swoim uczniom, to chcę powiedzieć: „Piotrze, gdy w 2004 roku przyjąłeś mnie na pokład Katedry Psychologii Eksperymentalnej, a potem prowadziłeś aż do obrony doktoratu w 2009 roku, byłeś pierwszą osobą, która uratowała moje marzenia o „lataniu”, o przekraczaniu granic myślenia, o odważnym stawianiu hipotez i jeszcze odważniejszym ich testowaniu. Zawsze mnie wspierałeś, zawsze doklejałeś skrzydła, które odpadały w chwilach, gdy traciłam wiarę w swoje możliwości. Nigdy nie pozwoliłeś złożyć broni. Traktowałeś zawsze z szacunkiem, ale potrafiłeś również stawiać wysokie wymagania. Wiedziałeś przecież, że kiedyś w życiu pofrunę i potrzebuję uczyć się tego, jak pokonać lęk wysokości. Dzisiaj chcę powiedzieć: ZA TO WSZYSTKO DZIĘKUJĘ. Twoje nagłe odejście sprawiło, że na moment zatrzęsła się ziemia. Na moment wszyscy straciliśmy równowagę. Przytulam do serca Twoją rodzinę, bo wiem, że dla nich było to najtrudniejsze. Grażynko, Igo, Klaro, Hubercie, Bernardzie - przyjmijcie moją cichą obecność przy Was w modlitwie. Piotrze, do zobaczenia… Mam skrzydła dzięki Tobie! Zobaczysz, dolecę… ” https://www.kul.pl/agata-luka-kul-20-listopada-2020,art_92516.html Z żalem i niezgodą na wybory śmierci przyjęłam wiadomość o odejściu Pana Profesora Piotra Francuza. Pan Profesor należy do nielicznego grona ludzi, którzy, nawet mijani przypadkiem, pozostawiają w życiu innych niezwykły ślad. Jako pracownik Instytutu Filologii Klasycznej nie znałam Pana Profesora "z bliska", ale nieliczne chwile, w których dane mi było przysłuchiwać się Jego wypowiedziom, rozmowom, w których uczestniczył, były chwilami naznaczonymi świadomością przebywania w towarzystwie wysokiej próby uczonego, a przy tym człowieka życzliwego, pogodnego, z ogromnym poczuciem humoru. Takim Go zapamiętam. Pan Profesor tak ciekawie i jasno mówił o procesach poznawczych. Jak wyjaśniłby taki, który polega na tym, że wiem, iż to, co się stało, jest prawdą, a jednocześnie w to nie wierzę...? Mam nadzieję, że kiedyś będę mogła Go o to zapytać. Agata Łuka https://www.kul.pl/aleksandra-kosacka-20-listopada-2020,art_92515.html Pamiętam prof. Piotra Francuza: - prowadzącego genialne wykłady z psychologii poznawczej, na które czekało się z niecierpliwością, - zachęcającego do przeczytania jego książkę „Imagia”, w którą się bardzo potem wciągnęłam, - rozmawiającego ze mną serdecznie na I roku studiów, kiedy przyszłam do niego z ważną dla mnie wtedy sprawą, - klękającego i zdejmującego kapelusz rano w kościele akademickim KUL i modlącego się tam (podejrzewam, że przed pracą) i wieczorem (podejrzewam, że po pracy)… - wielokrotnie urzekło mnie jego mądre spojrzenie na świat, które było zawarte w jego wypowiedziach. WIECZNY ODPOCZYNEK RACZ MU DAĆ PANIE, A ŚWIATŁOŚĆ WIEKUISTA NIECHAJ MU ŚWIECI NA WIEKI WIEKÓW. AMEN. https://www.kul.pl/aleksandra-slawinska-20-listopada-2020,art_92514.html Pamiętam Twoją pasję z jaką wprowadzałeś nas w arkana psychologii, mówiłeś że kazdy z nas znajdzie swoją ścieżkę. Dziś przypadkiem trafiamy na wiadomośc o Twojej śmierci...Mam w oczacj Twój usmiech błąkający się po twarzy gdy opowiadałeś o Gawędzie. Żegnaj Profesorze i do zobaczenia. https://www.kul.pl/maria-lewicka-uniwersytet-mikolaja-kopernika-w-toruniu-20-listopada-2020,art_92504.html Piotrze, to po prostu nie może być prawda, tego nie można przyjąć do wiadomości. Po prostu będziesz zawsze z nami. Zawsze byłeś gotów do nas przyjechać. Zawsze byłeś gotów nas wspierać swoją wiedzą i erudycją. I przecież nawet nie skończyliśmy naszych różnych dyskusji. Ja osobiście nie przyjmuję tej niesprawiedliwości do wiadomości, Marysia https://www.kul.pl/aleksandra-kujawa-kul-20-listopada-2020,art_92503.html Życie jest jak podróż pociągiem, do którego jedni wsiadają, drudzy wysiadają. Jedni opuszczają go wcześniej, drudzy później, ale prędzej czy później każdy z nas wysiąść z niego musi. Nieważne, w której klasie podróżujemy, bo tak naprawdę liczy się cel podróży. Pan Profesor właśnie opuścił nasz przedział... Głęboko wierzę w to, że wysiadł Pan na właściwej stacji - o nazwie Niebo. Pan Bóg powołuje Wielkie Osobowości, najpierw do życia tu - na ziemi, a następnie do życia w "Niebiańskiej Społeczności". Panie Profesorze, do takich właśnie osób się Pan zalicza. Myślę, że bliskość Pana Boga jest teraz największym osiągnięciem, jakie mógł Pan, Panie Profesorze, kiedykolwiek uzyskać w trakcie swojej ziemskiej podróży. Dziękuję, Profesorze, za ogrom przekazanej wiedzy, za malowanie słowem w nadzwyczajny sposób, za rozmowę i uścisk dłoni z powodu pomyłki w indeksie, za bycie wzorem dla studentów. Należał Pan do tych, którzy pokazali nam świat z zupełnie innej perspektywy i nauczyli, jak się w nim odnaleźć. Składam najszczersze wyrazy współczucia dla całej Rodziny i Najbliższych Pana Profesora. Otaczam modlitwą. https://www.kul.pl/leehu-zysberg-and-osnat-argaman-gordon-college-of-education-haifa-israel-20-listopada-2020,art_92493.html We have heard with surprise and grief of the passing of Prof. Francuz of COVID19. We wholeheartedly send our condolences to the entire KUL community. Prof. Francuz visited Gordon college and has made many good connections and friendships. He will be missed. As they say in Jewish tradition: may you not know any more sorrow. On behalf of Gordon college's faculty members and leadership Leehu Zysberg and Osnat Argaman https://www.kul.pl/mariusz-urbanski-wydzialu-psychologii-i-kognitywistyki-uam-20-listopada-2020,art_92492.html W imieniu własnym oraz całej społeczności akademickiej Wydziału Psychologii i Kognitywistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu składam na ręce Panów Profesorów kondolencje, w związku z odejściem prof. Piotra Francuza, znakomitego psychologa, twórczego naukowca, wybitnego nauczyciela. To ogromna strata i dla psychologii, i dla kognitywistyki. Z wyrazami szacunku Mariusz Urbański https://www.kul.pl/romuald-derbis-instytut-psychologii-uniwersytetu-opolskiego-20-listopada-2020,art_92491.html Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o niespodziewanej śmierci wybitnego polskiego psychologa , prof. Piotra Francuza. Dzielimy ze społecznością akademicką KUL i psychologią polską żal i ogromne poczucie straty. Odszedł wybitny naukowiec,nauczyciel akademicki i dobry człowiek. Pozostanie z nami pamięć o Nim i Jego osiągnięciach. Cześć Jego Pamięci. Niech spoczywa w pokoju. W imieniu społeczności akademickiej IP Uniwersytetu Opolskiego Romuald Derbis - dyrektor IP UO https://www.kul.pl/anna-m-zalewska-swps-uniwersytet-humanistycznospoleczny-20-listopada-2020,art_92490.html Trudno pogodzić się z tym, że słońce gaśnie w biały dzień, że w pełni rozkwitu Ktoś odchodzi... Pana Profesora podziwiałam za twórczą wyobraźnię, ciekawość poznawczą i precyzję słowa, ale także za szczerość i odwagę w wyrażaniu swoich poglądów i ocen. Pana odejście to wielka strata dla psychologii... Składam wyrazy głębokiego współczucia Rodzinie i Przyjaciołom https://www.kul.pl/bogdan-lesko-19-listopada-2020,art_92513.html Ukończyłem psychologię na KUL-u w 1999 roku. Przekazuje moje kondolencje i modlitwę przede wszystkim Rodzinie oraz najbizszym współpracownikom Pana Profesora, Bogdan Lesko, Francja https://www.kul.pl/rafal-bartczuk-instytut-psychologii-kul-19-listopada-2020,art_92512.html Piotrze, dziękuję Ci za wiedzę, spotkania, rozmowy i inspiracje. Na ręce Rodziny składam wyrazy współczucia i żalu z powodu przedwczesnego odejścia Piotra. https://www.kul.pl/katarzyna-rusiecka-19-listopada-2020,art_92511.html Panie Profesorze poznałam Pana na wykładach z psychologii percepcji jako studentka psychologii. To była i jest cenna wiedza. Dziękuję za życzliwość, rzetelność i dobro. Za wcześnie... [*] https://www.kul.pl/bernadeta-lelonek-kuleta-katolicki-uniwersytet-lubelski-jana-pawla-ii-19-listopada-2020,art_92489.html Zbyt szybko odszedłeś Profesorze, tylu ludzi jeszcze chciało od Ciebie czerpać. Pozostaniesz inspiracją i niedoścignionym wzorem. Wyrazy najszczerszego współczucia dla Najbliższych https://www.kul.pl/wojciech-moniuszko-dzial-teleinformatyczny-kul-19-listopada-2020,art_92510.html Drogi Piotrze, Niestrudzony Podróżniku zawsze ciekawy świata, wyruszyłeś w tę nieskończoną podróż tak nieoczekiwanie... Wyobrażam sobie, że rozmawiasz z Panem Jezusem na temat istoty sztuki. Co to musi być za rozmowa... A może już po prostu wiesz i po prostu jesteś... Niech Dobry Bóg da Ci szczęście bez miary. I nie miej do nas żalu, że my ciesząc się tym Twoim szczęściem, popłaczemy sobie troszkę z tęsknoty za Tobą. Wierzymy jednak, że przyjdzie pora i znowu się spotkamy, tym razem na zawsze. https://www.kul.pl/malgorzata-fajkowska-instytut-psychologii-polska-akademia-nauk-19-listopada-2020,art_92488.html Piotr, najpierw mój nauczyciel, a potem kolega, długo mnie onieśmielał. Zapewne, powodem była niezliczona liczba Jego talentów. Moim ulubionym talentem Piotra, była Jego zdolność do łączenia "nieba z ziemią", jednoczesnego bycia wysokiej klasy naukowcem i osobą wierzącą. Temu się w Piotrze przyglądałam i takiego Piotra zapamiętam. Szkoda, że i On był "jednorazowy aż do szpiku kości". Piotrze spoczywaj w pokoju! Małgosia Fajkowska https://www.kul.pl/lukasz-miciuk-uniwersytet-mikolaja-kopernika-w-toruniu-katedra-psychologii-klinicznej-i-neuropsychologii-19-listopada-2020,art_92487.html Uważam, że Profesor Piotr Francuz był nie tylko przenikliwym profesorem, ale - być może przede wszystkim - autentycznym, pozbawionym kompleksów facetem, który poświęcał rozmówcy całą swoją uwagę. W kontaktach z Nim można było odnieść wrażenie, że miał w sobie szczere, niewymuszone zainteresowanie drugim człowiekiem. Choć znałem się z Nim głównie z tytułu mojego uczestniczenia (na studiach magisterskich, a potem doktoranckich) w prowadzonych przez Niego (zawsze z pasją) zajęciach, Profesor Piotr Francuz zawsze MIAŁ CZAS i CHĘĆ, by się zatrzymać i ze mną porozmawiać - choćby na chwilę; zapytać, jak idą badania, albo po prostu - co słychać... Tym bardziej trudno jest pogodzić się z faktem, że CZAS został Mu tak nagle i brutalnie odebrany. Odszedł od nas niezwykle mądry i życzliwy człowiek. Jestem wdzięczny, że było mi dane Go spotkać na swojej drodze. Requiem aeternam dona eis, Domine, et lux perpetua luceat eis. Requiescant in pace. Amen. https://www.kul.pl/karolina-kiwak-bodzioch-19-listopada-2020,art_92486.html Każdy w życiu spotkał osobę która wywarła na nim piętno.Swojego mistrza. Mistrz to ktoś taki kto mimo że nie jest obok, zawsze Ci towarzyszy. Moim mistrzem był, jest i zawsze będzie prof. Francuz. Był niezwykłym profesorem. Na wykładach nie musiał sprawdzać obecności bo i tak wszyscy przychodzili specjalnie żeby go posłuchać. Gdy na innych przedmiotach kładli nam do głowy tezy, u niego stawialiśmy pytania, poddawaliśmy je w wątpliwość. Był nie tylko wspaniałym nauczycielem ale i wspaniałym człowiekiem. Na seminarium magisterskim zawsze traktował nas po partnersku. Mimo,że dzieliła nas przepaść wiedzy, pokoleń, doświadczenia czy mądrości, nigdy się nie wywyższał. Pozwalał nam zadawać głupie pytania, gubić się, znajdować i w każdej nawet trudnej osobistej sytuacji wyciągał pomocną dłoń. Wpuszczał nas młodych niedoświadczonych studentów do swojego laboratorium ze sprzętem za setki tysięcy i pozwalał nam tam "robić prawdziwą naukę". Prowadzenie pracy pod jego kierunkiem to był dla mnie prawdziwy zaszczyt. Śmierć prof. Francuza to ogromna strata dla świata, nie tylko nauki. I choć nie mogę uwierzyć w jego odejście, a samo ono napawa mnie ogromnym smutkiem, wierzę że jego dzieło będzie trwać wiecznie w jego uczniach. W kontestacji zastanych prawd, w niekończącym poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie czym jest nasze poznanie, w otwartości na nieznane, niezgłębione. Wiecznie ciekawy świata, charyzmatyczny, otwarty i wielki. Zapamiętam już na zawsze jego pewny uścisk dłoni, powiedzonka o mózgu, kapelusz a`la krokodyl Dundee i ten wieczny pęd ku poznaniu... Mistrzu, gdziekolwiek jesteś, będzie mi Cię brakowało... https://www.kul.pl/milena-nowacka-bakala-19-listopada-2020,art_92483.html A może to wszystko dzieje się w martixie, może wcale nas tu nie ma. Może właśnie zwiedzasz świat równoległy. Dziękuję za perspektywę Profesorze! https://www.kul.pl/kinga-moczydlowska-19-listopada-2020,art_92485.html Prof. Piotr Francuz to jedna z tych postaci, dzięki których studiowanie psychologii miało smak i czuło się, że jest przygodą. Oprócz tego, że był wybitnym wykładowcą, imponował swoją osobowością i podejściem do życia. Dla mnie, studentki, która przy poznawaniu praw psychologii przechodziła kryzysy wiary, fakt, iż tak wybitny umysł wierzy w Boga, dawał nadzieję. Pamiętam, że prof. Francuz na jednej z prelekcji w ramach spotkań "Duchowość kobiety i mężczyzny" powiedział, że dla niego niebem byłoby gdyby mógł przez chwilę zobaczyć świat oczami innej osoby, jednocześnie zachowując własną świadomość. Jeśli to nadal jest jego marzenie, to mam nadzieję, że tam na Górze się spełni... Jestem wdzięczna, że mogłam Pana poznać Profesorze. Wyrazy współczucia i wsparcia dla Najbliższych. Kinga Moczydłowska (Nadłonek) https://www.kul.pl/jan-przewoznik-zachodniopomorska-szkola-biznesu-19-listopada-2020,art_92473.html Dobry i przyjazny człowiek! Pan Profesor Piotr Francuz jest dla mnie wzorem dobrego i przyjaznego człowieka. Zapamiętałem zaskakujące zetknięcie z nim w 1978 lub 1979 roku, na progu biblioteki (czytelni) psychologicznej, jeszcze na drugim piętrze, w starym budynku. Pomagał tam jako student. Była w tym spotkaniu swoista Imagia, gdyż do dziś pamiętam jego życzliwe oczy, przyjazny uśmiech. Jego przyjazna postawa była odczuwalna przeze mnie przez kolejne lata. I ten engram, ślad pamięciowy, trwa we mnie i będzie trwał. Łączę to spotkanie z jeszcze jednym, równie mocnym, dokładnie w tym samym miejscu, gdy chciałem wejść do biblioteki, a tu drzwi się otwierają i wychodzi osiemdziesięcioletni optymistyczny człowiek z wypisaną na twarzy przyjazną duszą - to był ksiądz Profesor Józef Pastuszka. Kiedy spotykasz takich ludzi na progu, to jakbyś przekraczał próg nadziei. Podziwiam rzetelność w pracy Piotra, dorobek naukowy, z którego czerpię inspirację. Ale najbardziej chylę czoła przed Jego dobrocią w życiu. Spoczywaj w pokoju. Jan Przewoźnik https://www.kul.pl/maria-klimek-katolicki-uniwersytet-lubelski-19-listopada-2020,art_92472.html Wspaniały człowiek, naukowiec z ogromną pasją, wiedzą, racjonalnym podejściem, mądrością życiową. Wykłady z Profesorem Francuzem były niezwykle interesujące, pobudzające ciekawość i wyobraźnię. Przedstawiał liczne eksperymenty i badania naukowe dotyczące działania ludzkiego mózgu i zmysłów. Największą uwagę zwracamy na oczy, usta i napisy gdy widzimy reklamę (to między innymi zapamiętałam z wykładów z psychologii percepcji). Przy tym wszystkim Profesora cechował duży optymizm, poczucie humoru i życzliwość wobec studenta. Pan Profesor był także człowiekiem wiary, pamiętam Jego świadectwo wygłoszone w auli kard. Wyszyńskiego. I Jego słowa: "chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną" (Ps 23,4). Ogromnie ciężko uwierzyć że odszedł taki wyjątkowy człowiek. Wierzę jednak i czuję, że jest w Królestwie Bożym! https://www.kul.pl/karolina-bielak-zdziarska-katolicki-uniwersytet-lubelski-19-listopada-2020,art_92471.html Niezastąpiony mentor, charyzmatyczny przewodnik. Uczy patrzeć - dosłownie i metaforycznie - otwiera oczy... Zainspirował mnie i ta inspiracją zostanie ze mną już do końca. Takich ludzi jak Pan Profesor Francuz się nie zapomina. Jestem zaszczycona faktem, że pod jego opieką mogłam bronić pracę magisterską. Niech spoczywa w pokoju. https://www.kul.pl/lidia-i-andrzej-dakowicz-uniwersytet-w-bialymstoku-19-listopada-2020,art_92470.html Drogi Piotrze dziękujemy Ci za wszystkie spotkania, podczas których doświadczaliśmy Twojej serdeczności, bezinteresowności i inspiracji do podejmowanych działań. Na zawsze pozostaniesz w naszej pamięci. Rodzinie składamy kondolencje i w duchu chrześcijańskiej nadziei zapewniamy o pamięci w modlitwie. REQUIESCAT IN PACE https://www.kul.pl/bernadetta-szymoniak-katolicki-uniwersytet-lubelski-studentka-seminarzystka-19-listopada-2020,art_92467.html Posługując się medium, jakim są słowa, spróbuję namalować obraz tej wybitnej postaci, jaką miałam zaszczyt spotkać na swojej drodze życia. Na pytanie kim był, odpowiedziałabym – prawdziwym artystą. Z całą pewnością mogę się pokusić o stwierdzenie, że był jednocześnie malarzem, architektem, projektantem oraz rzemieślnikiem. Malarz słowa – potrafił barwnie opowiadać o tym, co innym wydawało się monochromatyczne, bez wyrazu. Malował słowami najpiękniejsze obrazy – czasem takie, których ludzka percepcja nie była w stanie na pierwszy rzut oka objąć. Myślę, że nie rozumiał sztuki – on ją po prostu czuł. Architekt umysłu i projektant myśli – zaprojektował sposób myślenia i odbierania rzeczywistości wielu ludzi. Zmieniał perspektywę i często rzucał światło na to, co pozostawało w cieniu. Podczas każdego wykładu prowadził operacje na otwartych mózgach studentów - otwierał umysły i udowadniał, że można myśleć w nieszablonowy sposób. Rzemieślnik ludzkiego potencjału – był mistrzem w sztuce nazywanej szlifowaniem kamieni szlachetnych, a profesjonalnie zajmował się szlifowaniem diamentów. W ludziach widział znacznie więcej, niż tylko kawałek beznamiętnej bryły. Widział w nich głębię i starał się wydobyć z nich to, co było w nich najlepsze. Na jednym z ostatnich seminariów, jakie poprowadził, a w którym miałam możliwość uczestniczyć powiedział, że szlifuje diamenty, ale nie każdy diament chce poddać się obróbce i dać się oszlifować – mimo tego się nie poddawał. Wierzył do końca w ludzi – a teraz ja wierzę, że jest w lepszym miejscu i patrzy z góry na poczynania ludzi, którzy byli mu bliscy i ludzi, których zdążył poznać. Myślę, że moja perspektywa to zaledwie mały wycinek. Każde wspomnienie stanowi właściwy dla danej osoby splot wydarzeń związany z osobą Pana Profesora – wspominając, z wycinków przeszłości tkamy wspólnie gobelin, przedstawiający osobę, jaką był Pan Profesor Piotr Francuz – najwyższej jakości arras. Starałam się ująć w ramy człowieka, który niedawno poza tę ramę wyszedł, jednak ten obraz – obraz Pana Profesora – zapamiętam do końca życia. Dziękuję za pojawienie się na mojej drodze. https://www.kul.pl/alina-moskwa-pietras-19-listopada-2020,art_92466.html Piotrze, dziekuję Ci za 5 lat wspólnie spędzonych w ławkach studenckich... Osiągnąłes najwiecej z nas, cieszyliśmy się z Twoich sukcesów jak z sukcesów brata. Niech dobry Jezus weźmie Cię do swojej Katedry. Jaśniej nam dalej z Nieba i ciesz się Radością świętych Pańskich... Ala Moskwa z Reska https://www.kul.pl/aneta-borkowska-instytut-psychologii-umcs-19-listopada-2020,art_92464.html Jedno z ważniejszych słów, które w moich wspomnieniach, opisują osobę Piotra to pasja. Piotr był pasjonatem…. nauki i sztuki. Książka „Imagia, w kierunku neurokognitywnej teorii obrazu”, którą miałam okazję czytać jeszcze na etapie przygotowania, pokazała jak doskonale potrafi łączyć te dwa, urzekające Go, światy. Jego otwartość, niezwykła precyzja myślenia i uśmiech powodowały, że nasza współpraca była źródłem nie tylko satysfakcji naukowej ale przyjemności. I jeszcze jedno… brązowy, skórzany kapelusz z dużym rondem świetnie uzupełniał Jego wizerunek. Nie mogę uwierzyć, że Go z nami nie ma... https://www.kul.pl/jan-terelak-uniwersytet-kardynala-stefana-wyszynskiego-w-warszawie-19-listopada-2020,art_92463.html Kochani w smutku. Doznałem od Was wiele serdeczności, gdy pewnego razu Piotrze zaprosiłeś mnie do swego domu rodzinnego. Byłeś dumny ze swoich najbliższych i chciałeś mi Ich zaprezentować. Ten obraz ciepła rodzinnego pozostanie w mojej pamięci do końca moich dni, tym bardziej że był to z Twojej Piotrze strony akt wsparcia po śmierci mojej Żony. Tym gestem empatii udowodniłeś mi, że profesorem się bywa, zaś człowiekiem pozostaje się na zawsze. Dlatego chcę zapewnić, że sercem jestem z Twoją Piotrze Rodziną w tym smutnym czasie żałoby, zaś Twoja uśmiechnięta i pełna energii postać jako profesora i kolegi, z którym dzieliliśmy wspólne zainteresowania badawcze będzie w mojej pamięci zawsze żywa. Spoczywaj Piotrze w pokoju Pana Janek Terelak https://www.kul.pl/ewa-malgorzata-szepietowska-katedra-psychologii-klinicznej-i-neuropsychologii-umcs-19-listopada-2020,art_92462.html Piotrze - Twoje odejście bardzo nas poruszyło. Przecież to niemożliwe, by człowiek tak kochający życie, smakujący życie, znający różne jego barwy i zapachy i nadal ich poszukujący - nie żył. Dziękujemy Ci za obecność wśrod nas - obecność naukową, zdolność zarażania nas wiedzą i tą właśnie pasją życia. Rodzinie i Przyjaciołom Piotra, w imieniu kolegów i koleżanek z Katedry Psychologii Klinicznej i Neuropsychologii UMCS, składam wyrazy głebokiego współczucia EM Szepietowska https://www.kul.pl/agnieszka-kulik-19-listopada-2020,art_92459.html "Życie zmienia się, ale się nie kończy..." Wspólnie rozpoczęta wędrówka trwać będzie, choć inaczej. Dziękuję za zwykłe ludzkie dobro i cierpliwość. Odpoczywaj w pokoju. https://www.kul.pl/pawel-boski-swps-18-listopada-2020,art_92509.html Wielka strata, wielki żal. Kolejny profesor opuścił nas w tym niedobrym roku. Ale Piotr to młody profesor! Choć nie byłem z nim osobiście zaprzyjaźniony, to nić sympatii nas łączyła. Klasę człowieka wyczuwa się. Wyczuwałem w tym co i jak mówił na różnych oficjalnych zebraniach naukowych, obronach, itp. Był zawsze erudycyjny, pięknie kompozycyjnie i elegancko wypowiadający się w przedmiocie tego, o czym mówił. Intelektualista i specjalista. Jest to bolesna strata dla środowiska, dla KUL, który obogacał, dla polskiej psychologii. Mógł jeszcze wiele zrobić ale i tak zrobił wiele. Twórcy czasami odchodzą młodo ale i tak żyją w swych dziełach długo (by nie rzec "nieśmiertelnie"). Zegnaj i zostań z nami Piotrze w tym co zrobiłeś. Paweł https://www.kul.pl/lukasz-pikula-ujk-18-listopada-2020,art_92508.html Wieczne odpoczywanie racz mu dać Panie... Podziwiałem zawsze tego wybitnego człowieka... https://www.kul.pl/izabela-wisniewska-kedziora-sjo-kul-18-listopada-2020,art_92507.html Dear Piotr, I'm writing in English as that was the language of our communication. It was deep pleasure and honour to have 'English meetings' (as we used to call them) with you. I feel grateful for all of our discussions about life, death, religion, relationships, psychology, philosophy. You taught me a lot. Just above my desk I have the cross you brought me from your Ghana trip ... A heartfelt thank you... You became my friend, my teacher, my Master... I will miss you very much. There are so many topics I wanted to discuss with you,so many questions I wanted to ask... You wished me once 'to open up to the will of our Creator and Saviour as widely as possible...' well, I am trying, honestly Piotr, I am trying You will live on in my memory forever... gratitude... gratitude... gratitude Deepest sympathies to your family, Iza https://www.kul.pl/olha-pavlovych-18-listopada-2020,art_92456.html Z głębokim żalem i smutkiem przyjęłam wiadomość o śmierci Pana Profesora Piotra Francuza. Zapamiętałam Go jako charyzmatycznego człowieka, który zachwycał swoją osobą od pierwszych chwil znajomości. Pan Profesor pojawił się na mojej życiowej drodze, kiedy już straciłam nadzieję na to, że uda mi się kontynuować pracę, to On otworzył przede mną drzwi KUL-u. Był otwartym i dobrym człowiekiem. Jego poczucie humoru, pasja w podejściu do nauki, umiejętność wskazania dokładnych i potrzebnych wtedy słów, a przy tym moje zaufanie do nieznajomego człowieka, będącego wzorem humanisty najwyższych lotów, pozostaną ze mną na zawsze. Patrzyłam na Niego i myślałam, jak to dobrze, że będę mieć możliwość pracować z tak wybitnym Profesorem, a czasami po prostu słuchać Jego wypowiedzi i opinii. Tak mi przykro, że się nie udało... Wieczne odpoczywanie... https://www.kul.pl/antonina-i-piotr-gutowscy-19-listopada-2020,art_92457.html Piotr Francuz w naszej pamięci Trudno jest pogodzić się z tym, że Piotr nie żyje, bo był człowiekiem, który w nadzwyczajny sposób doceniał życie: każde jednostkowe ludzkie istnienie, i życie rozumiane jako działanie – przeciwstawione stagnacji, lenistwu, zatopieniu się w nierealistycznych marzeniach lub tropieniu przyczyn tego, co źle się potoczyło, a mogłoby potoczyć się inaczej. Mieliśmy z Piotrem kontakty na różnych polach jego aktywności, zwłaszcza nauki, organizacji życia naukowego i także sportu, ale kojarzyć go będziemy z Bożym Narodzeniem, wielką chrześcijańską celebracją życia, oraz z licznym gronem osób, które gromadził w okresie świątecznym na obowiązkowe kolędowanie. Nie było to śpiewanie zwykłe, lecz wyczynowe i zachłanne: Piotr pilnował, aby nie został pominięty żaden wers najbardziej nawet tasiemcowej kolędy spośród tych, które znajdowały się w przygotowanym przez niego i rozrastającym się z roku na rok śpiewniku. Wyczuwało się w tym chęć zachowania zanikającej tradycji rodzinnego świętowania i szczególnej atmosfery ciepłego humoru, jaki dają kolędy i pastorałki wykonywane przez domorosłych chórzystów, upajających się tym, że czasem udaje im się zaśpiewać coś bez nadmiernego fałszownia. Ujawniały się w tych jakże miłych spotkaniach nadzwyczajne zdolności organizacyjne Piotra, jego pracowitość, dokładność, bezwarunkowe przywiązanie do rodziny, życzliwość, umiejętność komunikowania się ze wszystkimi i wlewania w nas – nie słowami, ale własnym przykładem – prawdziwie chrześcijańskiej nadziei. Każdy kontakt z Piotrem uwidaczniał też jego nadzwyczaj cenną umiejętność bycia z innymi tu i teraz. Gdy filozofowie zastanawiali się, czym jest wieczność, dochodzili często do wniosku, że musi być ona podobna do stanu ciągłej teraźniejszości, nieprzedzielonej przepaścią przeszłości i przyszłości. Dlatego byli przekonani, że niezależnie od różnic czasowych, jakie rozdzieliły większość stworzeń, wieczny Bóg uczestniczy w życiu każdego z nich. Jeśli filozofowie mieli rację, to o Piotrze można powiedzieć, że roztaczał wokół siebie pokaźny cień wieczności. Bo on wciągał każdego w ożywczą orbitę wspólnego „teraz”, gdzie roztaczał bezpieczną atmosferę życzliwej ciekawości innych ludzi, kreatywności, pasji życia i duchowej mocy, wyrażającej się w zdecydowanych poglądach na sprawy zasadnicze – ale mocy pozbawionej jakiejkolwiek wyniosłości czy pychy. Dlatego z Piotrem chciało się być. Mogliśmy też podziwiać chyba największe dzieło, jakie stworzył wraz z nieocenioną żoną Grażyną: wspaniałą rodzinę z czwórką obecnie dorosłych już dzieci. Troje z nich odziedziczyło wiele cech ojca, włącznie z samodzielnością, kreatywnością i pracowitością. Posturę i uśmiech Piotra odziedziczył jego syn Bernard, dotknięty od urodzin porażeniem mózgowym i niezdolny do samodzielnego chodzenia. Niewiele osób wiedziało, z jakim oddaniem, czułością i fachowością Piotr zajmował się Benkiem i jakiej samodyscypliny wymagała od niego taka organizacja czasu, żeby zapewnić rodzinie finansową stabilność i odpowiednie warunki życia – dom, w którym mieszkają w dużej mierze zbudował własnoręcznie – a jednocześnie sprostać wyzwaniom, jakie niesie ze sobą praca naukowa, dydaktyczna i organizacyjna na uczelni, i to sprostać im w stopniu niemożliwym do osiągnięcia dla większości pracowników akademickich. Jeśli długość życia mierzyć liczbą lat i potrzebami najbliższych, Piotr żył zdecydowanie za krótko, ale jeśli miarą miałaby być intensywność działania i wysiłku wkładanego w przezwyciężanie codziennych trudności oraz pozytywny, twórczy wkład w różne sfery życia, to można by tym obdzielić dwie osobne biografie zasługujące na upamiętnienie w encyklopediach. Czujemy się uprzywilejowani przez los, że Piotr znalazł się na naszej drodze życia i że cieszyliśmy się jego przyjaźnią. Antonina i Piotr Gutowscy https://www.kul.pl/katarzyna-litwinska-raczka-katolicki-uniwersytet-lubelski-18-listopada-2020,art_92454.html Kiedy odchodzi ktoś WAŻNY to tak, jakby znikała część naszego ŚWIATA.... za wcześnie, niesprawiedliwie, przykro.... Łączę się w bólu z rodziną i wszystkimi, którzy kochali PIOTRA! https://www.kul.pl/malgorzata-lysiak-instytut-psychologii-kul-18-listopada-2020,art_92453.html Piotrze, zawsze byłeś i zawsze będziesz dla nas niedoścignionym wzorem. Twoja wizja społeczności akademickiej spowodowałą, że mogliśmy ze sobą pobyć po 12 latach od skończenia studiów. Dziękujemy Ci za wszystko. Absolwenci, 1999-2004 https://www.kul.pl/agata-celinska-miszczuk-instytut-psychologii-kul-18-listopada-2020,art_92451.html Trudno pisać w takim momencie... Pan Profesor zapisał się w mojej pamięci przede wszystkim jako Człowiek silnej wiary. Wierzył głęboko i prawdziwie. Odważnie walczył o obronę tego, co Ludzkie w Człowieku. Pozostaje to dla mnie moim zobowiązaniem. Głębokie wyrazy współczucia składam Bliskim Pana Profesora https://www.kul.pl/mateusz-galabuda-18-listopada-2020,art_92446.html Z ogromną przykrością przyjąłem wiadomość o Pana śmierci Panie Piotrze. Dziękuję za te kilka dyskusji, które mieliśmy okazję odbyć, a także za inspirację i pomoc przy przygotowaniu pracy na jeden z bardzo ważnych w moim życiu egzaminów. Pozostając z żalem i wyrazami współczucia dla najbliższych, Mateusz Gałabuda https://www.kul.pl/andrzej-gizka-sekcja-ds-zarzadzania-infrastruktura-lokalowa-18-listopada-2020,art_92445.html Panie Profesorze, Serdeczne podziękowania za rzetelną wiedzę przekazywaną z pełnym zaangażowaniem i uśmiechem. Słuchacz studiów podyplomowych dziennikarstwa i komunikowania społecznego 2008/09. Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie. Andrzej Giżka https://www.kul.pl/dariusz-dolinski-swps-18-listopada-2020,art_92444.html Piotr jeśli czymśsię fascynował, to fascynował się w sposób niezwykły. Na gorąco, nie na ciepło nawet. Pamiętam, że toczyliśmydługie spory o Vermeera. Były to spory niezwykłe, bo nie dotyczyły tego, czy Vermeer był wielkim malarzem. Tu byliśmywięcej niż zgodni. Spór dotyczył tego dlaczego był wielkim malarzem, jakie cechy jego pędzla to powodowały. Inne moje wspomnienia dotyczącefascynacji (tej: gorącej) Piotra tym, co jest na skrzyżowaniu sztuki i percepcji dotyczyły jaskini Lascaux i rytów skalnych. Akurat o nich mówił Piotr podczas swojego wykładu, na którym miałem okazję i przyjemność być. Powiedziałem Piotrowi, że właśnie wróciłem z Baku, gdzie nawiązywaliśmy współpracę z pewnym amerykańskim prywatnym uniwersytetem. Grzeczni gospodarze zabrali nas na wycieczkę nad Morze Kaspijskie, gdzie możnabyło oglądać podobne rysunki na głazach rozrzuconych na otwartej przestrzeni. To zupełnie nieznane miejsce, Piotr więc o nim nie słyszał, chyba mi nawet trochę nie dowierzał. Natychmiast jednak rzucił się w wir poszukiwań. Po kilku dniach przesłałmi szczegółowy raport ze swoich ustaleń. Gdy był już w szpitalu przysłał mi bardzo ciepłego maila. To mail z gatunku tych, których nigdy się nie kasuje... Żegnaj Piotrze! Darek Doliński https://www.kul.pl/joanna-chwaszcz-katolicki-uniwersytet-lubelski-18-listopada-2020,art_92430.html Składam kondolencje Rodzinie i najbliższym Profesora Piotra Francuza. Z wielkim smutkiem przyjęłam wiadomość o Jego śmierci. Pozostaję wdzięczna za możliwość współpracy z Piotrem i z dobrymi wspomnieniami. https://www.kul.pl/tomasz-knopik-umcs-18-listopada-2020,art_92429.html Prof. Francuz w fascynujący sposób łączył filozofię i kognitywistykę z psychologią. Na pewno ognozja - termin wymyślony przez Olgę Tokarczuk na określenie umiejętności dokonywania syntezy w myśleniu - świetnie do Niego pasował. Piękny umysł, którego nie da się w żaden sposób zastąpić. https://www.kul.pl/mariola-laguna-kul-komitet-psychologii-pan-18-listopada-2020,art_92428.html Piotr był zawsze pełen energii, potrafił przekonywać do swoich racji, będąc otwartym na argumenty. Spieraliśmy się w różnych sprawach, istniała jednak między nami mocna nić porozumienia, która pozwalała jednym spojrzeniem uzgodnić stanowiska w sprawach dyskutowanych na różnych spotkaniach. Nieczęsto zdarza się takie porozumienie w sprawach zasadniczych dla nauki i nie tylko. Ostatnim publicznym wystąpieniem Piotra, wyrażonym już w czasie, gdy dopadła Go choroba, było nasze wspólne stanowisko w kwestii ochrony życia. Przygotowaliśmy zdanie odrębne wobec stanowiska Komitetu Psychologii Polskiej Akademii Nauk, w którym znalazły się zdania: „Prawo do życia jest prawem przyrodzonym każdego człowieka, niezależnie od ‘jakości życia’, której doświadcza. Przepis zezwalający na dopuszczalność aborcji w przypadku prawdopodobieństwa upośledzenia dziecka prowadzi często do śmierci dzieci np. z zespołem Downa. Jako psychologowie uważamy, że należy przeciwdziałać dyskryminacji osób z jakimkolwiek upośledzeniem czy dysfunkcją na każdym etapie ich rozwoju.” Te ostatnie publicznie wyrażone słowa są przesłaniem Piotra, testamentem dotyczącym sprawy, która była dla Niego bardzo ważna. Jego odejście uczyniło tak bardzo realnymi kwestie życia i śmierci… https://www.kul.pl/tomasz-zaleskiewicz-18-listopada-2020,art_92427.html Zapamiętam Piotra tak, jak Go widzę na zdjęciu dołączonym do Księgi - uśmiechniętego, ciepłego Kolegę. Uczyłem się od Niego spokoju, wyważonych reakcji, szacunku dla innych. Straciliśmy nie tylko znakomitego naukowca, ale przede wszystkim dobrego Człowieka. Łączę się w bólu z Rodziną Piotra i Jego najbliższymi Przyjaciółmi. https://www.kul.pl/wiktor-razmus-kul-18-listopada-2020,art_92426.html „Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma” Dziękuję Piotrze za to że byłeś. Panie świeć nad jego duszą i miej w opiece Rodzinę, bliskich i przyjaciół. https://www.kul.pl/dorota-krzeslowska-18-listopada-2020,art_92425.html Pamiętam Pana jako młodego i pełnego energii doktora z czasów moich studiów. Zawsze blisko nas studentów. Dziękuję i będę pamiętać. https://www.kul.pl/malgorzata-puchalska-wasyl-kul-instytut-psychologii-17-listopada-2020,art_92424.html Profesorze, Piotrze, Odszedłeś tak nieoczekiwanie, że nie zdążyłam Ci powiedzieć za co Cię podziwiałam… Imponowałeś mi swoim błyskotliwym umysłem i pasją…, nie dającym się ugasić pragnieniem stawania się ciągle lepszym…, swoim nienasyconym apetytem na życie…, swoją odwagą by podejmować wciąż nowe wyzwania…, umiejętnością mówienia o sprawach trudnych w prosty sposób…, swoją prostotą wiary, która kontrastowała z wyrafinowanym umysłem…, swoją prostolinijnością w kontaktach, która może nie zawsze przysparza przyjaciół, ale w Twoim przypadku była wyrazem wierności samemu sobie. Dziękuję Opatrzności, że mogłam Cię poznać. Twoje odejście to nieodżałowana strata dla mnie, dla naszego Instytutu Psychologii, dla naszego Uniwersytetu, dla psychologii polskiej… Czuwaj nad nami, którzy cierpimy z powodu Twojego odejścia. https://www.kul.pl/ludmila-zajac-lamparska-uniwersytet-kazimierza-wielkiego-17-listopada-2020,art_92414.html Pana Profesora Piotra Francuza ceniłam bardzo jako naukowca, potem już Piotra - ceniłam i lubiłam. To cenna kombinacja, i nieczęsta. Dziękuję za inspiracje, za pokazanie pracy w laboratorium, za możliwość nawiązania współpracy, za bezpośredniość i serdeczność. Składam serdeczne wyrazy współczucia Rodzinie oraz Współpracownikom https://www.kul.pl/tomasz-sokolowski-17-listopada-2020,art_92412.html Chciałbym podziękować Panu profesorowi, że wzniecił we mnie płomień inspiracji i ciekawości świata, który płonie już tyle lat. https://www.kul.pl/justyna-lepionka-katolicki-uniwersytet-lubelski-psychologia-17-listopada-2020,art_92411.html Składam szczere kondolencje dla rodziny i najbliższych osób Pana profesora. Dla całej społeczności akademickiej z kierunku Psychologii z pewnością był Autorytetem i Mentorem. Osobiście zapamiętałam go jako wymagającego lecz bardzo pomocnego i ciepłego Wykładowcę, jako Człowieka, którego warto naśladować. Jego poczucie humoru, które prezentował podczas wykładów sprawiały, że z chęcią w nich uczestniczyłam. Był inspiracją do działania. Świeć Panie nad Jego duszą. https://www.kul.pl/agnieszka-palacz-chrisidis-17-listopada-2020,art_92410.html Panie Profesorze, był Pan inspirującym Człowiekiem. Będę pamiętać każdą lekcję, którą od Pana otrzymałam. https://www.kul.pl/monika-loboda-17-listopada-2020,art_92409.html Z głębokim smutkiem i żalem przyjęłam do wiadomości odejście Pana Profesora Piotra Francuza do Bożego Domu. Panie Profesorze! Nic nie zapełni pustki po Tobie.. W tym ostatnim pożegnaniu chciałam Panie Profesorze podziękować, że mogłam Pana poznać. Dziękuję za ogrom przekazanej wiedzy. To dzięki Panu wykonuję obecnie swój zawód Psychologa z wielkim zapałem i pasją. Jestem za to ogromnie wdzięczna! Dziękuję za dobre słowo, dziękuję za wspaniałe wykłady, sposób prowadzenia, przekazywania wiedzy oraz atmosferę podczas wykładów, dziękuję, że mogłam nauczyć się tak wiele. Dziękuję!!! Był Pan inspiracją dla wielu... Ciężko pogodzić się z Pana odejściem - zbyt wcześnie... Wierzę, że Tam żaden ból i żadna krzywda Pana nie spotka. Pamiętam w modlitwie za duszę Pana Profesora Piotra Francuza oraz Jego Rodzinę w tym trudnym dla Nich czasie. Dobry Jezu a nasz Panie, daj Mu wieczne spoczywanie! https://www.kul.pl/milena-chebdowska-17-listopada-2020,art_92408.html Śp. Pan Profesor Piotr Francuz był wielkim i wspaniałym człowiekiem. Do tej pory pamiętam wykłady z psychologii percepcji. Miał niesamowity dar i lekkość przekazywania wiedzy, a jednocześnie nie bał się trudnych pytań i zawsze rozmawiał ze swoimi studentami. Na wykładach zawsze opuszczał rolety i argumentował to tym, że lekki mrok pozwala Mu pełniej i lepiej prowadzić wykład. Sprawiało to pokusę krótkiej drzemki, jednak zapewniam, że nikt z mojego roku nigdy nie zasypiał, kiedy Pan Profesor wykładał, co tylko potwierdza wielką umiejętność Pana Profesora do zaciekawienia tematem. Śp. Pan Profesor gromadził pełną aulę studentów, chociaż wcale nie robił listy obecności. W krótkich spotkaniach na korytarzach uniwersytetu, zawsze był uśmiechnięty i otwarty na dialog. Pamiętam jak na jednym z wykładów opowiadał o spacerze że swoim Synem, kiedy było już ciemno(w kontekście percepcji kierowców). Potem poprosił nas byśmy zawsze nosili elementy odblaskowe. Opowiadał o tym z wielką wrażliwością, troską i miłością w oczach. Bardzo kochał swoją rodzinę. Swoich bliskich. Kochał ludzi. Wielki człowiek. Panie świeć nad jego duszą. Miej w opiece Jego bliskich. [*] https://www.kul.pl/edward-necka-uniwesytet-jagiellonski-17-listopada-2020,art_92407.html Piotra poznałem stosunkowo późno, najpierw jako autora, a dopiero potem jako człowieka. A moglibyśmy być kolegami już od czasów studenckich. Powiedział mi kiedyś, że do studiowania na UJ zniechęciła go panująca w PRL atmosfera nacisku ideologicznego. Wybrał KUL i był przykładem tego, co w KUL najlepsze. Był ciepły i serdeczny, a przy tym zasadniczy w ocenach. Potrafił napisać negatywną recenzję bez agresji i niechęci do człowieka. Potrafił się bawić, żartować i śmiać, zachowując powagę potrzebną do rozważania rzeczy ważnych. Żałuję, że nie mogliśmy się poznać bliżej. Będę Cię, Piotrze, zawsze pamiętał jako Człowieka dobrego i mądrego. https://www.kul.pl/karolina-romanowska-studentka-17-listopada-2020,art_92406.html Dziękuję. https://www.kul.pl/adrianna-misztal-17-listopada-2020,art_92405.html Dziękuję za ciekawe wykłady i niesamowitą wiedzę przekazaną przez Profesora. Szczere kondolencje dla rodziny. Spoczywaj w spokoju Profesorze... https://www.kul.pl/hanna-brycz-instytut-psychologii-uniwersytet-gdanski-17-listopada-2020,art_92404.html Trudno pogodzić się z odejściem każdego Człowieka, zwłaszcza gdy Jego życie było w pełni rozkwitu. Podziwiałam ciekawość poznawczą i twórczość Piotra. Współczuję serdecznie Rodzinie i Przyjaciołom. https://www.kul.pl/bohdan-roznowski-17-listopada-2020,art_92403.html Wyrazy głębokiego smutku i współczucia z powodu śmierci Piotra. https://www.kul.pl/katarzyna-misztal-17-listopada-2020,art_92402.html Byłeś Naszym Mistrzem... Naszym niedoścignionym źródłem inspiracji i perspektyw poznawania człowieka. Uwielbiałam Twoje "Wszyscy jesteśmy chorzy, tylko nie wszyscy zdiagnozowani". Miałeś jak zwykle rację, zawsze coś się znajdzie "Czujecie to?" Tak zwracałeś się do nas na każdym wykładzie... którego już nigdy nie poprowadzisz... Bo Ty właśnie uczyłeś nas czuć psychologię. Czuć człowieka i mieć odwagę by go odkrywać. Psychologia już nigdy nie będzie taka sama bez Ciebie, Panie Profesorze. Niech Bóg ma w opiece Ciebie i Twoich Najbliższych. Na zawsze w Naszych sercach https://www.kul.pl/maria-rzepka-17-listopada-2020,art_92397.html Pamietam, jak weszliśmy na pierwszy wykład z psychologii poznawczej. Prof. Francuz przywitał się poddaniem w wątpliwość naszego istnienia. Słuchaliśmy Go z zapartym tchem. Pod wątpliwość poddawał wszystko, a to nas zmuszało do refleksji. Dzięki Niemu poddaje głębokiej analizie i refleksji wszystkie treści, z którymi spotykam się w pracy. A wykłady? Jako jeden z nielicznych miał zawsze pełną salę.