Urodził się 6 stycznia 1897 r. w Łoniowie koło Sandomierza jako najmłodsze z czworga dzieci Wojciecha i Jadwigi z d. Hołodych. Po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej i gimnazjum męskiego w Sandomierzu (1908-1914) wstąpił w 1915 r. do miejscowego Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie otrzymał 30 maja 1920 r. z rąk bpa Mariana Józefa Ryxa. Pracował w duszpasterstwie jako wikariusz w parafii Ćmielów.

W 1922 r. zapisał się na Wydział Teologiczny i już w październiku przeniósł się na Wydział Prawa Kanonicznego i Nauk Moralnych KUL. Uczęszczając na seminarium ks. prof. G. Michielsa, 11 marca 1925 r. uzyskał licencjat prawa kanonicznego, a 7-8 czerwca 1926 r. obronił napisany pod jego kierunkiem doktorat pt. Przeszkoda małżeńska powinowactwa w Prawie Kanonicznym.

W odpowiedzi na apel bpa. M. Ryxa wyjechał do posługi duszpasterskiej wśród rodaków we Francji. Pracował początkowo jako kapelan w Montceau-les-Mines, od 1928 w Barlin, a po krótkiej przerwie spowodowanej stanem zdrowia podjął w 1929 r. pracę w Oignies. Pogarszający się stan zdrowia przerwał jego pracę we Francji i ks. Tworek wrócił w listopadzie 1930 r. do kraju.

Po powrocie do diecezji z każdym rokiem przybywało mu obowiązków. Mianowany początkowo notariuszem sądu biskupiego, od następnego roku był również rektorem podominikańskiego kościoła św. Jakuba w Sandomierzu, od 1932 r. spowiednikiem alumnów Seminarium Duchownego. W 1934 r. został sekretarzem redakcji czasopisma Prawda Katolicka, asystentem kościelnym Katolickiego Stowarzyszenia Mężów oraz Katolickiego Stowarzyszenia Kobiet (1934-1936), patronował Stowarzyszeniu Robotników Chrześcijańskich, był członkiem Zarządu Stowarzyszenia Kupców Chrześcijańskich (1936), kuratorem Domu Księży Emerytów. Ponad współtworzył w 1937 r. Chrześcijańską Kasę Bezprocentową, której wiceprezesował. W 1940 r. został wiceoficjałem Sądu Biskupiego i sędzią prosynodalnym. 14 marca 1940 r. otrzymał godność kanonika honorowego kapituły.

Aresztowany przez Gestapo 16 marca 1942 r., został osadzony w więzieniu na sandomierskim zamku. Po dwóch tygodniach przesłuchań i tortur przewieziono go do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, a następnie Dachau. Wycieńczony ciężką pracą i schorowany zmarł z wyczerpania w wigilię Bożego Narodzenia 1942 r., a jego ciało spalono w krematorium 28 grudnia. Jest jednym ze 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 r. rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej.

Bibliografia: Archiwum Uniwersyteckie KUL, Akta Osobowe Studentów, PK 959; M. Pawelec, Antoni Tworek, w: Święci z KUL-u, red. G Barth, K. Guzowski, Lublin 2015, s. 211-213 (zdjęcie i literatura).

Irena Wodzianowska