Abp Bolesław Pylak (1921-2019)

Wielki Kanclerz  (1974-1997)

pylak_bolesaw_bp_400Urodził się 20 sierpnia 1921 r. w Łopienniku (pow. Krasnystaw). W rodzinnej miejscowości ukończył szkołę powszechną. Potem uczęszczał do gimnazjum i liceum w Tarnowskich Górach. Lata okupacji niemieckiej spędził w domu rodzinnym, pracując w gospodarstwie rolnym swego ojca – był plantatorem tytoniu, gdyż to chroniło przed przymusową wywózką na roboty do Niemiec. Następnie pracował w Urzędzie Gminy w Łopienniku. W 1941 r. został żołnierzem Batalionów Chłopskich, przyjmując pseudonim „Kalina”.
W listopadzie 1943 r. wstąpił do Lubelskiego Seminarium Duchownego, które ukończył  w 1948 r. Święcenia kapłańskie, z rąk bp. Stefana Wyszyńskiego, przyjął 29 czerwca. W 1949 r. został skierowany na studia specjalistyczne z zakresu teologii dogmatycznej na Katolicki Uniwersytet Lubelski, gdzie od 1952 r. został zatrudniony w Katedrze Teologii Dogmatycznej. W 1953 r. obronił doktorat na podstawie rozprawy "Kościół – Mistyczne Ciało Chrystusa. Projekt konstytucji dogmatycznej na Soborze Watykańskim I" (Lublin 1959). Habilitację, również z zakresu teologii dogmatycznej, uzyskał w 1969 r. na na podstawie rozprawy "Eucharystia – sakramentem jedności Mistycznego Ciała Chrystusa. Koncepcja teologiczna św. Tomasza z Akwinu" (Warszawa 1972). Tytuł naukowy profesora otrzymał w1988 r. W latach 1959-1960 przebywał na studiach zagranicznych we Francji, Belgii i Włoszech. W latach 1970-1978 pełnił funkcję kierownika II Katedry Teologii Dogmatycznej. Jego zainteresowania naukowe koncentrowały się wokół teologii dogmatycznej, eklezjologii, mariologii, teologii Eucharystii oraz teologii pastoralnej. Prowadził wykłady z teologii dogmatycznej i pastoralnej. W roku 1989 przeszedł na emeryturę, ale nadal prowadził zajęcia zlecone na Wydziale Teologicznym do roku 1997.
14 marca 1966 został mianowany biskupem tytularnym Midica oraz biskupem pomocniczym w diecezji lubelskiej. Sakrę biskupią otrzymał 29 maja 1966 r. z rąk bp. Piotra Kałwy. 27 czerwca 1975 objął diecezję lubelską jako biskup ordynariusz, a po reorganizacji struktur Kościoła katolickiego w Polsce i podniesieniu rangi diecezji lubelskiej do archidiecezji w 1992 r. został jej pierwszym arcybiskupem. Paliusz metropolity otrzymał 29 czerwca z rąk Ojca Świętego Jana Pawła II. 14 czerwca 1997 r. przeszedł na emeryturę i dalszą posługę pełnił jako biskup-senior.
Jako ordynariusz lubelski był Wielkim Kanclerzem KUL, sprawował także funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Episkopatu Polski ds. KUL. Czuwał nad autentycznym obliczem katolickim uniwersytetu, odrzucając naciski władz państwowych, usiłujących wprowadzić na uczelnię ateistyczne organizacje młodzieżowe. Troszczył się też o materialne potrzeby uniwersytetu, który w tamtym czasie przeżywał okres znacznej rozbudowy.
Jako emeryt opublikował pracę zbiorową "W służbie Kościołowi Lubelskiemu 1975-1997. Księga upamiętniająca posługę Pasterza Diecezji" (Lublin 1998). Ukazuje ona duszpasterski obraz diecezji w czasie przekazania jej w ręce następcy. Ponadto ukazały się dalsze prace, m.in.: "Czy znasz Maryję? Rozważania mariologiczne" (Lublin, wyd. II, 1999), "Stefan Wyszyński Biskup Lubelski 1946-1949" (Lublin 2000), "Poznawać w świetle wiary" (Warszawa 2003), "Sakrament bierzmowania" (Warszawa 2004), "Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli" (J 8,32). "Apostolski skład wiary" (Warszawa 2004, s. 108), "Życie zmienia się, ale nie kończy. U progu wieczności. Rozważania" (wyd. II, Lublin 2005), "Z Chrystusem poprzez rok liturgiczny" (Lublin 2006).
W 1997 r. Rada Miasta Lublina przyznała abp. Bolesławowi Pylakowi tytuł honorowego obywatela miasta. 7 grudnia 2006 r., na wniosek Wydziału Teologii KUL, odbyła się uroczystość  odnowienia jego doktoratu, najwyższa forma uhonorowania absolwentów przez własną uczelnię. W 2007 otrzymał Medal za zasługi dla KUL.

Zmarł 6 czerwca 2019 r.
 


WSPÓŁPRACA

ikona
ikona
ikona
ikona
ikona