Przemówienie Rektora KUL
o. prof. Mieczysława Alberta Krąpca OP


Umiłowany Ojcze święty!
Katolicki Uniwersytet Lubelski staje dziś przed Tobą w osobach swych przedstawicieli. Pomimo gorących pragnień i usilnych starań, niestety, nie jest nam dane gościć Waszej Świątobliwości w murach naszej Uczelni. Przeżywamy to tym boleśniej, iż czujemy się z Waszą Świątobliwością związani w sposób szczególny. Mieliśmy przecież to szczęście, Ojcze święty, iż byłeś przez przeszło dwadzieścia lat naszym Profesorem, a co jeszcze ważniejsze, jesteśmy z Tobą związani prawdą o człowieku, którego wartość i godność głosisz całemu światu i którą bronisz nieustraszenie przed niebezpiecznymi deformacjami.

We współczesnym świecie, w którym człowiek jest zagrożony w swym działaniu, twórczości, nawet w swym bytowaniu, w świecie, w którym nauka i ideologia starają się zinstrumentalizować człowieka i użyć go do celów sprzecznych z powołaniem osoby - nauczanie i postawa Waszej Świątobliwości jest dla nas wszystkich i światłem naprowadzającym na prosta drogę, i wsparciem dla umysłu i serca, i mocą, by być wiernym odkupionemu przez Chrystusa człowiekowi, a przez to być wiernym samemu Bogu, naszemu Stwórcy i Odkupicielowi. Dlatego nasza społeczność uniwersytecka, przeżywająca swe posłannictwo wyrażone w wezwaniu Deo et Patriae, czuje się wdzięczna i umocniona nauczaniem i postawą Waszej Świątobliwości, który człowiekowi żyjącemu w ojczyźnie ziemskiej ukazujesz Chrystusa jako jedyną drogę do spełnienia się jego aspiracji osobowych i budowania cywilizacji miłości człowieka.

Jakże się cieszymy, że profil naszego Uniwersytetu współbrzmi z nauczaniem Waszej Świątobliwości, wyrażonym w encyklikach, listach, orędziach, przemówieniach, modlitwach publicznie zanoszonych do Bożej Rodzicielki, Pani Jasnogórskiej, i w tych wspaniałych homiliach, głoszonych do naszego Narodu w czasie pielgrzymek do ziemi ojczystej.

Człowiek ujęty w perspektywie nadprzyrodzonej i eschatycznej jest przedmiotem pracy naszego Wydziału Teologii. Człowiek w swej strukturze bytowej, w swoich dążeniach i działaniu jako świadomy i wolny podmiot odpowiedzialnych czynów, jako osoba w perspektywie Transcendensu, ogniskuje wysiłki poszukiwań na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej. Człowiekowi jako uczestnikowi życia społecznego - we wspólnotach świeckich i kościelnych - poświęca swe badania Wydział Prawa Kanonicznego i Wydział Nauk Społecznych. Człowiek w swoim zachowaniu, postawach i przeżyciach interesuje psychologów i pedagogów, a oglądany poprzez swe wytwory w synchronii i diachronii jest przedmiotem nauk humanistycznych, filozoficznych i historycznych.

Cała ta prawda o człowieku, stanowiąca przecież fundament i osnowę kultury chrześcijańskiej, jest zatem programowym przedmiotem zorganizowanych i wszechstronnych studiów i wszelkich wysiłków badawczych podejmowanych na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Dzięki temu służymy – w miarę naszych możliwości – Kościołowi w Polsce, a przez niego i Kościołowi powszechnemu w dziele ewangelizacji naszego Narodu i współczesnego świata.

To nasze nachylenie ku sprawom Kościoła, a zarazem więź Kościoła polskiego z Kościołem powszechnym, symbolizuje poświęcony przez Księdza Prymasa w rocznicę śmierci niezapomnianego Kardynała Stefana Wyszyńskiego pomnik w spiżu, który w dniu 30 maja br. stanął na dziedzińcu naszego Uniwersytetu. Utrwala on to historyczne wydarzenie – serdeczny uścisk Ojca Chrześcijaństwa, pochylającego się nad Ojcem wszystkich Polaków, wkraczających w drugie tysiąclecie.

Ojcze święty, włączając się w uczucia całego Kościoła polskiego i całego naszego narodu – my, społeczność Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, przynosimy Ci to zawierzenie głoszonej przez Waszą Świątobliwość prawdzie o człowieku, którą staramy się w szczególny sposób pielęgnować, i co znalazło wyraz w powołaniu specjalnego Instytutu, o czym z radością w te] uroczystej chwili komunikujemy, a o czym - ufamy - poinformował już jego pierwszy dyrektor. Przynosimy Ci naszą wdzięczność za obronę godności i praw osoby ludzkiej, w czym zawiera się i obrona praw, a nawet los naszego Uniwersytetu, a nade wszystko przynosimy Ci miłość całej naszej Rodziny Uniwersyteckiej dla swego Umiłowanego Ojca i Najdostojniejszego Brata - niech nam będzie wolno użyć tego języka rodzinnego.

Jako wyraz tych naszych uczuć - zawierzenia, wdzięczności i miłości - społeczność uniwersytecka składa Waszej Świątobliwości najwyższy dar, jakim dysponujemy - doktorat honorowy ze wszystkich dyscyplin naukowych uprawianych w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

Składając ten dar u stóp Waszej Świątobliwości Rodzina uniwersytecka prosi Ciebie, Umiłowany Ojcze święty, o apostolskie błogosławieństwo i szczególną opiekę nad naszą Uczelnią, jej chwilą obecną i przyszłą.