TELEPRACA (E – PRACA)

 

Jest to jedna z metod pracy wykorzystująca technologie telekomunikacyjne i informatyczne, umożliwiająca wykonywanie zadań przez pracownika całkowicie lub częściowo poza siedzibą firmy. Praca zdalna staje się coraz powszechniejszą formą zatrudnienia.


Oprócz administrowania sieciami, programowaniem, tworzeniem stron WWW, telepraca obejmuje również działalność marketingową i sprzedaż przez telefon, badania ankietowe, wprowadzanie danych, przygotowywanie raportów i sprawozdań, dokonywanie tłumaczeń, prace badawcze i koncepcyjne, dziennikarstwo, usługi księgowe, a także konsultacje, doradztwo czy szkolenia (np. w formie e-learning).


Rodzaje telepracy:


1. Telepraca wykonywana w domu:

  • wyłącznie – bezpośredni kontakt z pracodawcą jest rzadki;
  • częściowo – telepraca wykonywana kilka dni w tygodniu lub miesiącu; w ten sposób można pracować dla jednego pracodawcy (umowa o pracę) lub dla kilku (praca na własny rachunek);

 

2. Telepraca nomadyczna – wykonywana w różnych miejscach np. u klienta, partnera, podwykonawcy lub w podróży; przykładem jest praca przedstawiciela handlowego;

 

3. Telecentra – biura poza główną siedzibą firmy:

  • biura udostępnione pracownikom z danego regionu tzw. biura satelitarne;
  • centra lokalne, w których osoby pracują dla różnych firm;
  • call-center – centra telefonicznej obsługi klienta (poza główną siedzibą firmy);

 

Ten rodzaj pracy to nowy sposób jej wykonywania oraz nowa jakość zarządzania pracownikami. Nigdy dotąd tak łatwo i tak wszechstronnie nie można było wykonywać pełnowartościowej pracy z dala od głównej siedziby firmy. Wśród korzyści jakie daje telepraca pracownikowi wymienić można:

  • oszczędność czasu;
  • samodzielne kształtowanie czasu pracy w domu (zmniejsza się liczba zwolnień chorobowych oraz ryzyko korzystania przez pracowników z długotrwałych urlopów macierzyńskich; łatwiej pracownikowi pogodzić pracę z opieką nad chorym dzieckiem);
  • zmniejszenie poziomu stresu i wzrost efektywności działań pracownika;
  • możliwość wykonywania pracy w porze swojej największej aktywności;
  • elastyczne warunki pracy czyli w każdym miejscu i o każdej porze.
  
Wady telepracy to zmniejszona możliwość kontroli działań pracownika (w tej kwestii pracodawca musi polegać na samodyscyplinie pracownika), mniejsze możliwości motywowania pracownika lub pobudzania jego kreatywności, nie zaspokajanie podstawowej potrzeby człowieka, jaką jest potrzeba kontaktów międzyludzkich (osłabia relacje między pracodawcą a pracownikiem, grozi utratą więzi z firmą).

 

Wprowadzenie tej formy zatrudnienia poprzedzają specjalne programy szkoleniowe. Mają one pomóc zdobyć nowe umiejętności niezbędne w tym systemie. Szkolenie pomaga w zapoznawaniu się z kwestiami technicznymi: z nowymi programami umożliwiającymi wykonywanie pracy na odległość, w usuwaniu drobnych usterek technicznych itp. Ważne miejsce zajmują również tematy z umiejętności interpersonalnych oraz elementy kompetencji menedżerskich.
 
               ***

W Polsce telepraca rozumiana jest przede wszystkim jako praca w domu. Firmy stosujące telepracę - zarówno posiadające telecentra czy też zatrudniające specjalistów - rzadko określają ich mianem telepracowników. W polskich warunkach podstawową niedogodnością jest w dalszym ciągu niedostosowanie przepisów Kodeksu Pracy, zwłaszcza w kwestiach wymogów miejsca pracy, przepisów BHP i zasad konstrukcji umów o pracę.


Polskie telecentra najczęściej znajdują się w siedzibie firmy, związane jest to z ceną i dostępem do sieci telekomunikacyjnych. Pracownicy na odległość w Polsce to przede wszystkim specjaliści wysokiej klasy, osoby wykonujące wolne zawody (w tym tłumacze, dziennikarze, informatycy, księgowi, ale też przedstawiciele handlowi pozostający wyłącznie w kontakcie telefonicznym z centralą firmy).


 

Poradnik dofinansowany przez
Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
z programu "Pierwsza Praca"

 

 

Autor: Marta Wziątek
Ostatnia aktualizacja: 12.07.2012, godz. 14:05 - Marta Wziątek