(archiwum-przegladu-uniwersyteckiego,art_1088.html )

2004 (3, s.33), 2005 (1-2, s. 40), 2010 (1, s.19) 

 Patronka Polskich Romanistów

Błogosławiona s. Sancja Janina Szymkowiak (1910-1942)

W: Przegląd Uniwersytecki 2005, 1-2 (93-94) 

Pragnę być posłuszna i po śmierci – proszę mi polecać różne sprawy (…), a ja spełnię wasze życzenia, bo umieram z miłości, a Miłość miłości niczego nie może odmówić.   Bł. Sancja

          Spośród wielu ważnych inicjatyw religijnych, kulturalnych i naukowych podejmowanych przez pracowników i studentów naszej Uczelni, jedno niepowtarzalne wydarzenie zapisało się w jej historii. Mowa o dniu 16 marca 2004 roku, dniu poświęconym Papieżowi Janowi Pawłowi II, który dla studentów filologii romańskiej WNH KUL był też okazją do uroczystego dziękczynienia Bogu i Kościołowi za patronkę polskich romanistów, bł. s. Sancję, serafitkę. Uroczystość rozpoczęła się Eucharystią koncelebrowaną pod przewodnictwem ks. prof. dr. hab. Stanisława Wilka, Prorektora KUL, podczas której homilię wygłosił ks. prof. dr hab. Augustyn Eckmann, Prodziekan WNH. Po skończonej celebracji, s. Alberta Borys CMBB i s. Bonawentura Barcik CMBB wygłosiły referat: „Co może powiedzieć bł. Siostra Sancja, patronka romanistów w Polsce, dzisiejszej młodzieży?”. Ostatnim punktem uroczystości było przedstawienie w wykonaniu studentów filologii romańskiej, pt.: „Szczęśliwi” o życiu bł. Sancji. Przeplatane narracją, śpiewem i modlitwą, stało się swoistą medytacją nad źródłem ludzkiego szczęścia. Nie tego, które może zapewnić dobra pozycja społeczna, osiągnięcia naukowe, bogactwo, ale tego, które bierze swój początek i trwałość w wypełnianiu woli Boga. Spektakl został oparty na motywie zaczerpniętym z ośmiu błogosławieństw, śpiewanych jak refren w czasie jego trwania. Rolę małej Janinki zagrała ośmioletnia Ola Kutrzuba, zaś w postać Janiny, a potem s. Sancji, wcieliła się Daria Żuk, studentka I roku filologii romańskiej KUL[1].

          Warto wyjaśnić jak doszło do tego niezwykłego wydarzenia. Myśl o ogłoszeniu s. Sancji patronką polskich romanistów zrodziła się w lipcu 2002 r. p. prof. dr. hab. Remigiuszowi Foryckiemu, Dyrektorowi Instytutu Filologii Romańskiej UW, kiedy dowiedział się o rychłej beatyfikacji s. Sancji. Zwrócił się on z tym pragnieniem do Arcybiskupa Stanisława Gądeckiego, Metropolity Poznańskiego, który powiedział Ojcu Św. Janowi Pawłowi II, w obecności dwóch milionów pielgrzymów na Krakowskich Błoniach, w czasie Mszy beatyfikacyjnej 18 sierpnia 2002 roku, że polscy romaniści pragną widzieć w s. Sancji swoją patronkę. Słowa te usłyszała prof. KUL dr hab. Dorota Śliwa, która zainicjowała na romanistyce KUL zbieranie podpisów pod petycją o ogłoszenie bł. s. Sancji patronką pracowników i studentów romanistyki KUL (odpowiedziało na ten apel 2/3 naszych studentów). Dnia 7 grudnia tego samego roku Katedra Teologii Duchowości Wydziału Teologicznego PAT w Krakowie wraz ze Zgromadzeniem Córek Matki Bożej Bolesnej zorganizowała sympozjum: „Sylwetka duchowa błogosławionej siostry Sancji Janiny Szymkowiak, serafitki”. Od tej pory przedstawiciele nauczycieli akademickich polskich romanistyk rozpoczęli ogólnopolską akcję zbierania podpisów profesorów i studentów filologii romańskich (m.in. z Warszawy, Łodzi, Zielonej Góry, Krakowa, Poznania) pod petycją skierowaną do Arcybiskupa Stanisława Gądeckiego. W czerwcu 2003 r. Metropolita Poznański przekazał go Konferencji Episkopatu Polski. Następnie, dekretem z 19 września 2003 r., Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów ustanowiła bł. Sancję patronką profesorów i studentów filologii romańskiej w Polsce. Z tej okazji Metropolita Poznański wystosował list do polskich romanistów, zachęcając do modlitwy za przyczyną bł. Sancji, „a nade wszystko do szerzenia w życiu osobistym i naukowym, w działalności dydaktycznej i w czasie studiów postaw, które były jej szczególnie bliskie: odpowiedzialności za rozwój duchowy i intelektualny, sumienności, a także wrażliwości na potrzeby drugiego człowieka”. Pierwsze dziękczynienie za ogłoszenie bł. Sancji naszą patronką zostało zorganizowane 28 lutego 2004 r. w Poznaniu, dokąd przybył również z Watykanu Jego Eminencja Ks. Kardynał Zenon Grocholewski, Prefekt Kongregacji do Spraw Wychowania Katolickiego i postulator sprawy beatyfikacyjnej s. Sancji. Był on jednym z prelegentów podczas ogólnopolskiej sesji naukowej „Romanistyka Poznańska Błogosławionej Sancji Szymkowiak” w UAM. Kolejnym wydarzeniem, które wpisało się w obchody ogólnopolskiego dziękczynienia za patronkę polskich romanistów była uroczystość zorganizowana przez studentów filologii romańskiej naszej uczelni właśnie 16 marca ub. roku.

            Bł. Sancja rozpoczęła swoje studia na prawie w UAM, jednak szybko przeniosła się na filologię romańską. Była osobą sumienną i pracowitą, uczęszczała nie tylko na zajęcia obowiązkowe, lecz interesowała się także wykładami z pedagogiki, filozofii powszechnej, estetyki i historii sztuki. Tuż przed ukończeniem studiów (zostało jej jeszcze zaliczenie trzech egzaminów i ukończenie pracy magisterskiej) wyjechała do Francji, gdzie odkryła powołanie do życia zakonnego. Po powrocie do Polski wstąpiła do Zgromadzenia Córek Matki Bożej Bolesnej.

            Św. Franciszek z Asyżu, ojciec zakonu serafickiego, a także św. Teresa z Lisieux byli dla niej przewodnikami na ziemskiej drodze. Naśladując cnoty tych świętych, bł. Sancja wskazuje na duchowe bogactwo kultury romańskiej (Włoch i Francji). Odkrycie na nowo chrześcijańskich korzeni Europy jest elementem istotnym w budowaniu przyszłości naszego kontynentu. Podkreśla to Jan Paweł II: „dziś jeszcze raz powtarzam ci, Europo, która jesteś na początku trzeciego tysiąclecia: «Bądź na powrót sobą! Bądź sama sobą! Odkryj na nowo swe źródła. Ożyw swoje korzenie»[2]. I dalej: „W ciągu wieków otrzymałaś skarb wiary chrześcijańskiej. Fundamentem twego życia społecznego czyni on zasady Ewangelii, i ślady tego widoczne są w sztuce, literaturze, myśli i kulturze twoich narodów. Jednak dziedzictwo to nie należy wyłącznie do przeszłości; jest ono programem na przyszłość, który należy przekazać nadchodzącym pokoleniom, gdyż jest źródłem życia ludzi i narodów, którzy wspólnie będą kształtowali kontynent europejski”[3]. Dla tych, którzy pragnęliby odpowiedzieć na wezwanie Ojca Świętego, patronka polskich romanistów może być wzorem do naśladowania w życiu osobistym i zawodowym.

              Na koniec warto podkreślić szczególne nabożeństwo bł. Sancji do Najświętszego Serca Pana Jezusa, „od Którego – jak pisze w jednym z listów do rodziny - otrzymałam niezliczone, nader hojne i niczym niezasłużone łaski”[4]. Dzięki temu, postać bł. Sancji jest bliższa nam, studentom i pracownikom Uniwersytetu pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusa.

                                                                                  mgr Paulina Mazurkiewicz, filologia romańska KUL