Polonia, diaspora polska, emigracja, wychodźstwo, mniejszość polska – to określenia spotykane w literaturze przedmiotu czy w dokumentach Ministerstwa Spraw Zagranicznych w odniesieniu do Polaków mieszkających poza Polską, lecz różniące się zakresem pojęciowym. To terminologia. Ważne jednak jest to, co podkreślił papież Jan Paweł II podczas spotkania z Polonią w Hiszpanii w 1982 r., że Polacy w kraju i poza nim tworzą jedną wspólnotę narodową, która ma swoją tysiącletnią historię oraz kulturę i żyje „[...] nie tylko w swoim historycznym pniu nad Wisłą, ale także w różnych miejscach świata”. Definiując etos Polaka mieszkającego poza ojczyzną, ojciec święty wskazywał na konieczność zachowania więzi z chrześcijańskim dziedzictwem kulturowym kraju macierzystego, pielęgnowania tegoż dziedzictwa, rozwijania, dzielenia się nim i przekazywania następnym pokoleniom. Do Polaków mieszkających w krajach Beneluxu papież skierował w 1985 r. zamienne słowa, powtarzane podczas spotkań z rodakami w różnych zakątkach świata: „Im bardziej będziecie wierni Bogu, waszej tożsamości i kulturze, tym owocniejszy będzie wasz wkład nie tylko w dobro kraju i narodu, w którym tkwią wasze korzenie, ale także owocnie i skuteczniej będziecie mogli służyć dobru waszych nowych ojczyzn i społeczeństw, które współtworzycie”.
Zapraszam do lektury lipcowo-sierpniowego numeru „Przeglądu Uniwersyteckiego”, poświęconego w dużej mierze kontaktom i współpracy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II z Polakami mieszkającymi poza Polską; numeru prezentującego także ciekawe wydarzenia i inicjatywy, pasje naszych pracowników oraz sukcesy artystyczne i sportowe.
dr Marzena Krupa
redaktor naczelna
