Język grecki Nowego Testamentu, Tom I gramatyka - indeksy   Autor: Ks. Andrzej Piwowar Wydawnictwo: Wydawnictwo KUL ISBN: 978-83-8288-056-4 Stron: 681 Format: A4 Rok wydania: 2022

Podręcznik do nauki języka greckiego Nowego Testamentu, który oddajemy do rąk Czytelników, jest nową – poprawioną, mamy nadzieję, że lepszą, wersją Greki Nowego Testamentu. Gramatyki. Jeśli chodzi o materiał gramatyczny, to oba opracowania, obecne i wcześniejsze, zawierają tę samą treść, tzn. stanowią całkowite i pełne opracowanie morfologii języka greckiego Nowego Testamentu. Inny natomiast jest układ materiału w obu publikacjach. Greka Nowego Testamentu zaczynała się prezentacją podstawowego w każdym języku czasownika, jakim jest ‘być’ – εἰμί. W języku greckim jest to czasownik II koniugacji, dopiero po zapoznaniu się z formami tego fundamentalnego słowa, uczący się greki poznawał formy czasowników I koniugacji, po których powracał w nauce do pozostałych czasowników II koniugacji.

Niniejszy podręcznik rozpoczyna się od poznania form I koniugacji z równoczesną nauką odpowiednich form czasownika ‘być’. Jest to konieczne, ponieważ formy czasownika εἰμί pojawiają się w odmianach form czasowników I koniugacji. Stąd autor stanął przed dylematem: czy czasownik ‘być’ omówić równocześnie z formami czasowników I koniugacji i przez to nie zachować rygorystycznie podziału na I i II koniugację, czy też zachować podział na poszczególne koniugacje i podać uczącemu się formy czasownika εἰμί, których jeszcze nie poznał. Autor opowiedział się za pierwszą możliwością, uważając, na podstawie własnego doświadczenia dydaktycznego, że dla osoby uczącej się morfologii greckiej będzie to lepsze rozwiązanie. Język grecki Nowego Testamentu, przekazując wiadomości dotyczące morfologii greki biblijnej, zawiera również inne elementy – podstawowe wiadomości dotyczące składni języka greckiego. Obejmują one użycie syntaktyczne poszczególnych przypadków gramatycznych i czasów oraz najważniejszych konstrukcji składniowych, takich jak accusativus cum infinitivo, genetivus absolutus czy konstrukcja peryfrastyczna. Znajomość tych zjawisk syntaktycznych jest bowiem niezbędna do prawidłowego tłumaczenia tekstów greckich znajdujących się w oryginale Nowego Testamentu.