English version: page down

 

Laudacja

na uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa

Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II

dr Wiktorowi Juszczence, Prezydentowi Ukrainy

 

 

 

 

 Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II nadaje, na mocy uchwały Senatu, swoje najwyższe wyróżnienie, tytuł doktora honoris causa w zakresie nauk społecznych Panu Doktorowi Wiktorowi Juszczence – Prezydentowi Ukrainy, politykowi i uczonemu Europejczykowi, wybitnemu mężowi stanu, działaczowi społecznemu, mającemu ogromne zasługi dla rozwoju swojego kraju oraz na polu współpracy międzynarodowej, wydatnie zaangażowanemu w proces pojednania polsko-ukraińskiego. Po kilkudziesięciu latach reżymu komunistycznego, z całym jego antyludzkim wynaturzeniem, budowanie polityki opartej na godności człowieka, prawie naturalnym, zasadach moralnych zawartych w kanonie chrześcijaństwa, staje się punktem zwrotnym w historii Ukrainy. Prezydent Wiktor Juszczenko z godną szacunku odwagą podjął to wyzwanie. Jest przywódcą, odwołującym się do „porządku natury”, budowaniu na jej węgłach instytucji państwa zapewniających pokój i możliwość realizowania przez człowieka własnych aspiracji. W etosie wartości zawiera się bowiem powinność bycia, a to oznacza dla męża stanu jego zachowanie, rozwijanie i codzienną realizację. Tym samym staje się on fundamentem ludzkiego świata i wyznacznikiem ładu, utwierdzając porządek w tych dziedzinach życia, które dane wartości konstytuują.

    Pan Prezydent Wiktor Juszczenko swoją działalnością polityczną dowodzi, że w polityce celem zasadniczym są wartości, a nie tylko zdobycie i utrzymanie władzy. Jego postawa nieodpowiadania agresją na agresję, brudem na brud, jest wzorem do naśladowania w życiu politycznym i spotyka się z uznaniem także wśród oponentów politycznych. Z całą rozciągłością wpisuje się w podstawową zasadę prawa naturalnego „czynienia dobra, unikania zła”. W życiu politycznym Prezydenta Wiktora Juszczenki zasadniczą rolę odgrywa chrześcijański system wartości, etyka chrześcijańska i chrześcijańska wizja człowieka.

    W tej części Laudacji pozwolę sobie zwrócić uwagę na istotne etapy życia Pana Prezydenta. Wiktor Andrijowycz Juszczenko urodził się 23 lutego 1954 roku we wsi Chorużiwka w obwodzie sumskim w rodzinie nauczycielskiej. Ukończył Instytut Finansowo-Ekonomiczny w Tarnopolu. Rozprawę doktorską na temat: „Rozwój popytu i podaży pieniądza na Ukrainie” obronił w 1998 roku w Ukraińskiej Akademii Bankowości. Posiada też tytuł akademika Akademii Nauk Ekonomicznych Ukrainy i Ukraińskiej Akademii Cybernetyki Ekonomicznej.

    Po ukończonych studiach pracuje na różnych stanowiskach w bankowości. W latach 1993-2000 pełni funkcję prezesa Narodowego Banku Ukrainy. Pod jego kierownictwem z powodzeniem przeprowadzono reformę pieniężną, wprowadzono w roku 1996 walutę krajową - hrywnę. W grudniu 1999 roku Wiktor Juszczenko zostaje powołany na stanowisko premiera rządu, urząd ten sprawuje do maja 2001 roku. W następnym roku zostaje deputowanym do Rady Najwyższej, pełniąc funkcję szefa ugrupowania parlamentarnego „Nasza Ukraina”. Jesienią 2004 roku jest kandydatem na prezydenta. Po burzliwej kampanii wyborczej, zwycięstwie pomarańczowej rewolucji i powtórzonej drugiej turze wyborów zostaje zaprzysiężony 23 stycznia 2005 roku jako Prezydent Ukrainy. Przez całe swoje życie pozostaje w służbie dla dobra swojej ojczyzny, a po upadku komunizmu Niepodległej Ukrainy.

    W bogatym życiu Pana Prezydenta Wiktora Juszczenki możemy wyróżnić okres, w którym swoje zainteresowania naukowe łączy z działalnością finansisty. Aktywność naukową odzwierciedla opublikowanie ponad 250 artykułów z zakresu bankowości, polityki finansowej i monetarnej. Wśród nich warto wymienić: „Historia ukraińskiej hrywny”, „Systemy płatności”, „Zarządzanie rynkiem walutowym”, „Regulacja walutowa”, „28 tygodni ukraińskiej historii”, „Pieniądze: rozwój popytu i podaży na Ukrainie” i wiele innych. Działalność naukowa Pana Prezydenta przyczyniła się w sposób wydatny do rozwoju wiedzy ekonomicznej, a w szczególności funkcjonowania pieniądza w gospodarce niepodległej Ukrainy. Okazała się wielce przydatna w formowaniu strategii transformacji systemowej, kładąc podwaliny pod gospodarkę rynkową i kształtowanie się ładu instytucjonalnego młodego organizmu państwowego. Nowatorski charakter pracy naukowej rzutował na kształt budowanego w latach dziewięćdziesiątych systemu bankowego Ukrainy.

            Pan Prezydent należał do grupy nielicznych naukowców, którzy swoją działalność analityczną mogli na bieżąco konfrontować z praktyką życia gospodarczego. Obejmując stanowisko prezesa Narodowego Banku Ukrainy, swoje zainteresowania badawcze łączy z działaniami praktycznymi w skali państwa. Kierując bankiem centralnym miał istotny wpływ na budowanie, a następnie utrzymanie stabilności systemu pieniężnego. Opowiadał się za polityczną niezależnością Narodowego Banku Ukrainy, co jest w krajach demokratycznych jednym z wyznaczników gospodarki rynkowej.

 

            Jednym z zasadniczych dokonań Pana Prezydenta jest wprowadzenie na Ukrainie waluty narodowej (1996 r.), która stała się jednym z filarów niepodległości młodego państwa. Jego działania w zakresie organizowania obiegu pieniężnego oraz podaży pieniądza przyczyniły się do stabilizacji pieniądza krajowego. Miał na to również wpływ nadzór sprawowany nad bankami i systemem bankowym. Mądra i dalekowzroczna polityka ówczesnego prezesa banku centralnego stworzyła stabilny fundament dla rozwoju gospodarczego i politycznego Ukrainy. W tym okresie w. Juszczenko pełnił jednocześnie odpowiedzialną funkcję przedstawiciela ukraińskiego rządu w Banku Światowym i Międzynarodowym Funduszu Walutowym.

            Kolejnym etapem w służbie dla dobra narodu ukraińskiego było objęcie przez Wiktora Juszczenkę stanowiska premiera. Oznaczało to zwrot w polityce zagranicznej i wewnętrznej Ukrainy. W działaniach politycznych uruchomiony został tzw. „wektor zachodni”, określający europejskie aspiracje niepodległego państwa, co spowodowało, że Wiktor Juszczenko zyskał miano polityka prozachodniego. Polityka zagraniczna nowego premiera nabrała cech systematyczności z jednoczesnym nakreśleniem perspektywicznego celu przystąpienia Ukrainy do społeczności europejskiej. W wymiarze praktycznym zaowocowało to określeniem niezbędnych zmian ustawodawczych mających wychodzić naprzeciw standardom Unii Europejskiej.

      Równie istotne były przeobrażenia w polityce wewnętrznej zawarte w programie „Reform dla dobrobytu”. Ich efektem był wzrost gospodarczy oraz stabilizacja społeczna. Oznaczało to także przeciwstawienie się czynne systemowi oligarchiczno-biurokratycznemu, jego skorumpowanym działaniom niszczącym tkanki młodego państwa. Upadek rządu Wiktora Juszczenki, spowodowany kryzysem władzy prezydenckiej na Ukrainie, następuje w momencie wysokiej oceny działań premiera. W tym czasie Wiktor Juszczenko jest najbardziej popularnym politykiem, zajmuje pierwsze miejsce na liście osób obdarzonych zaufaniem społecznym. Jego praca na stanowisku premiera spotkała się z powszechnym uznaniem społeczeństwa Ukrainy, czego efektem było otrzymanie ponad miliona listów z wyrazami  podziękowania i poparcia.

            Punktem przełomowym w karierze politycznej były wybory prezydenckie w 2004 roku. Cały demokratyczny świat wspierał Wiktora Juszczenkę, ubranego w symboliczny pomarańczowy szalik, w jego walce o nową, budowaną na fundamencie prawdy i wartości Ukrainę. Dramaturgia tych dni, niezłomność tysięcy młodych, w większości, ludzi w walce o prawa człowieka, mądrość przywódców politycznych, znalazły swoje stałe miejsce w historii ludzkości. Stały się fundamentem nowego społeczno-politycznego porządku niepodległej Ukrainy oraz inspiracją dla innych społeczeństw trawionych beznadziejnością i marazmem. „Pomarańczowa rewolucja”, której niekwestionowanym przywódcą był Wiktor Juszczenko, była wyrazem sprzeciwu wobec kłamstwa i braku wartości w życiu politycznym ,a jednocześnie potwierdziła stan dojrzałości ukraińskiego społeczeństwa. Po raz pierwszy od momentu uzyskania niepodległości, Ukraińcy w tak dużej skali poczuli i zamanifestowali swoje uczucia patriotyczne, przywiązanie do wartości demokratycznych i stanu niezależności swojego państwa.

 

            „Pomarańczowa rewolucja”, przeprowadzona bez rozlewu krwi, metodami pokojowymi, ukazała cechy osobowe jej przywódcy – Wiktora Juszczenki, jego mądrość działania, realizowaną z rozmysłem i stanowczością walkę o prawdę. Doprowadziła ona  ostatecznie obóz demokratyczny do zwycięstwa, przyjętego z zadowoleniem w całym cywilizowanym świecie. Potwierdziła zasadność euroatlantyckich aspiracji Ukrainy, umocniła podwaliny jej państwowości. Jej wymiarem symbolicznym było zwycięstwo w wyborach i zaprzysiężenie Wiktora Andrijowicza Juszczenki na prezydenta Ukrainy.

            Działalność polityczna nowego Prezydenta, przede wszystkim w kluczowej dla przyszłości ukraińskiej pozycji międzynarodowej sprawie, jest i będzie przedmiotem debat i badań naukowych. Pozwolę sobie jednak zwrócić uwagę na pewne wartości i postawy  świadczące o wierności wobec prawdy. Pan Prezydent Wiktor Juszczenko cieszy się autorytetem w szerokich kręgach ukraińskich, a także poza granicami swojego kraju. Charakterystyczne są tu rozliczne świadectwa wybitnych ludzi polityki i intelektualistów, podkreślających fundamentalne zasady cechujące jego działania polityczne, takie jak: zachowanie własnego, niezależnego stanowiska oraz wierność wyznawanym wartościom, szerokie i dalekosiężne widzenie spraw, brak uwikłania w wąskie gry partyjne, nieuleganie sondażom opinii publicznej, działanie dalekie od łatwego populizmu. Pan Prezydent Wiktor Juszczenko swoją indywidualnością odcisnął piętno na wielu działaniach politycznych i społecznych. Nie sposób w tym krótkim wystąpieniu przedstawić choćby części inicjatyw, dokonań i sukcesów Pana Prezydenta. Stąd też skoncentruję się na płaszczyznach zaangażowania politycznego: budowaniu wielowarstwowych związków Ukrainy z Unią Europejską i działaniu na rzecz pojednania polsko-ukraińskiego.

            Po latach stagnacji i działań deklaratywnych, od roku 2005 ma miejsce nowa jakość relacji pomiędzy Ukrainą a Unią Europejską. Strategicznym priorytetem polityki prowadzonej przez Pana Prezydenta Wiktora Juszczenkę stała się integracja europejska. W jednym z wywiadów zaznaczył, że „niepotrzebne jest nam potwierdzenie, że należymy do Europy – to jest fakt historyczny. Teraz dla Ukrainy ważnym jest wiedzieć, że nasze państwo ma możliwość wejścia do UE”. Na konferencji w Davos powiedział, że „kluczem do sukcesu Ukrainy jest przyjęcie europejskich wartości”. W wielu innych wypowiedziach podkreśla z całą mocą, iż Ukraina to kraj europejski, który dzieli z państwami UE historię i wspólne wartości. Konceptualizacja eurointegracyjnej polityki Pana Prezydenta prowadzi do jakościowych zmian systemowych na Ukrainie: w głównych nurtach życia społecznego, rozwoju społeczeństwa obywatelskiego, postrzeganiu praw człowieka i rozwoju wolnej gospodarki rynkowej. Procesy te, jak i inne działania integracyjne, rozciągnięte są w czasie, a wszelkie próby zamknięcia ich w krótkoterminowych akcjach politycznych są nie do przyjęcia. Jednocześnie należy zaznaczyć, że Unia Europejska buduje strategiczne partnerstwo z Ukrainą na uniwersalnych wartościach i interesach dwóch stron.

 

            Pan Prezydent Wiktor Juszczenko walnie przyczynia się do formowania ideologii Wielkiej Europy, w którą wpisują się praktyczne mechanizmy aktywnej współpracy z krajami, które nie są jeszcze członkami UE. Europejska autoidentyfikacja Ukraińców znalazła swoje odzwierciedlenie w realizacji programów politycznych: początkowo sąsiedztwa, a obecnie partnerstwa. Kluczowe są zasługi Pana Prezydenta w kreowaniu i realizacji tych przedsięwzięć, wpisujących się w strategiczne, długoterminowe cele integracji europejskiej. Kolejny poziom relacji Ukraina – Unia Europejska będzie regulowany umową o stowarzyszeniu, co jest istotnym krokiem do członkostwa w Unii. Działania te należy zaliczyć do historycznych sukcesów polityki Pana Prezydenta Wiktora Juszczenki. Znamiennym jest także potwierdzenie przez Europę zasady integralności terytorialnej Ukrainy i nienaruszalności jej granic, co ma swoje dziejowe znaczenie w kontekście faktu sześciokrotnego ogłoszenia niepodległości Ukrainy w minionym stuleciu, z czego pięć razy kończyło się to niepowodzeniem.

 

            Istotne są zasługi Pana Prezydenta Wiktora Juszczenki w pojednaniu polsko-ukraińskim, co dla wielu ludzi dotkniętych kataklizmem totalitaryzmów i okrucieństwem zbrodni, pogromów i wysiedleń na Kresach II Rzeczypospolitej graniczy prawie z cudem. Stosunki obciążone strasznymi zbrodniami wypełniane są stopniowym otrzeźwieniem, otwieraniem serc i umysłów na bolesną prawdę, która staje się mocnym fundamentem dobrosąsiedzkich stosunków obecnie i w przyszłości. Tworzy podstawy do dialogu, wyrzeczenia się uczucia zemsty, która nie może mieć miejsca w świecie wartości chrześcijańskich, tak szeroko respektowanych w narodach polskim i ukraińskim. W proces dialogu i pojednania immanentnie wpisuje się zasada sprawiedliwości i świadectwo prawdy;  jak i gdzie miały miejsce nadużycia w stosunku do człowieka, będącego najdoskonalszym stworzeniem Bożym.

            Swoją obecność na miejscu nieistniejącej dzisiaj polskiej wsi Huta Pieniacka Pan Prezydent Wiktor Juszczenko określił jako obowiązek. W emocjonalnym przemówieniu zaliczył ludobójstwo dokonane na Polakach w tej miejscowości, będącej symbolem setek miejscowości na Wołyniu, które spotkała zagłada, do najstraszniejszych, najokrutniejszych wydarzeń w historii ludzkości. Modlitwa i pochylenie się nad mogiłami spokojnych mieszkańców wsi i miasteczek polskich, dzieci, kobiet, mężczyzn i starców były wyrazem łączenia się z nimi w bólu nad niesprawiedliwością, która ich dotknęła. Potępienie zbrodni, dla której nie ma żadnego usprawiedliwienia, stało się żywym pomnikiem służenia prawdzie.

 

            Dialog i pojednanie oczekuje kolejnych trudnych kroków dochodzenia do całej prawdy ukazującej ofiary polityki i działań zbrojnych depolonizujących Kresy II Rzeczypospolitej w latach czterdziestych XX wieku prowadzonych przez OUN-UPA; uwzględnienia wołania krwi męczenników w prowadzonej przez pana Prezydenta z wielkim pietyzmem polityce budowania tożsamości ukraińskiej.

            Wyrazem pełnego zaangażowania w budowanie polsko-ukraińskiego pojednania były działania Pana Prezydenta Wiktora Juszczenki związane z otwarciem Cmentarza Orląt we Lwowie. W swoim przemówieniu zaznaczył, że „tutaj na cmentarzu lwowskim są pochowani ludzie, którzy kochają swoją Ojczyznę i wykonali swój obowiązek wobec niej. Żołnierze polegli w boju, a ich mogiły uczyniły to miejsce dla Polaków świętym”. Dodał jednocześnie: „prochy poległych stały się cząstką ziemi lwowskiej i tylko tutaj naród polski może uczcić ich pamięć. Dać następnym pokoleniom taką możliwość – jest sprawiedliwym. To jest ich prawo – i ja jestem przekonany, - nasz chrześcijański obowiązek”. Są to słowa wypowiedziane z wielkiej sympatii i przyjaźni do narodu polskiego. Wpisują się one w chrześcijański system wartości regulujących stosunki społeczne oparte na przebaczaniu i pojednaniu.

            Znalazło to swoje odzwierciedlenie we współczesnym wołaniu o „Jedność i zgodę” w relacjach polsko-ukraińskich, akcentowanych wielokrotnie przez Pana Prezydenta Wiktora  Juszczenkę. Stają się one ostoją budowania partnerskich stosunków opartych na poszanowaniu godności każdego z narodów i wzajemnym szacunku i zaufaniu. Wpisuje się to w stwierdzenie powtarzane przez polityków obu krajów „Bez niepodległej Polski nie ma niepodległej Ukrainy, a bez niepodległej Ukrainy nie ma niepodległej Polski”. Sojusz strategiczny wpisuje się w kanon interesów narodowych obu partnerów. Jednym z architektów nowego etapu w rozwoju wielopłaszczyznowych stosunków jest Pan Prezydent Wiktor Juszczenko. Stosunki te budowane są na założeniu, że to co nas łączy, jest większe od tego, co nas dzieli. Wyrazem nowego czasu są między innymi wspólnie organizowane Mistrzostwa Europy w piłce nożnej w 2012 roku. Pan Prezydent wykazał się umiejętnością budowania mostów porozumienia międzyludzkiego, co owocuje już dzisiaj i jeszcze zaowocuje w przyszłości największym pożytkiem dla obu współpracujących narodów.

            Pragnę wyrazić słowa zadowolenia, że wybitny mąż stanu pan Prezydent Wiktor Andrijewicz Juszczenko, za całokształt osiągnięć i zasług otrzymał tytuł doktora honoris causa i zostaje włączony do społeczności akademickiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.

 

 

Prof. dr hab. inż. Sławomir Partycki

Instytut Socjologii KUL

 

 

----------------------------------------------------------------

Laudation

 

 

 

 

    The John Paul II Catholic University of Lublin by the force of Senate Resolution bestows its most honourable distinction, the Honorary Degree of Doctor Honoris Causa in the field of Social Sciences, upon the President of Ukraine, Victor Yushchenko, PhD – a politician, learned European, eminent statesman and social activist who has rendered considerable services to the development of his country and the sphere of international cooperation; active supporter of the process of Polish-Ukrainian reconciliation.

 

After several dozen years of communist regime and its anti-human degeneration,  constructing politics founded on human dignity, the natural law and moral values included in the Christian canon appears as a significant turning point in the history of Ukraine. President Viktor Yushchenko faced the challenge with admirable bravery. He is Ukraine’s modern leader who refers to the order of Nature to erect on its cornerstones state institutions that ensure peace and enable a human being to reach perfection. The ethos of values encloses the obligation of existence, therefore demeanour, improvement and daily fulfilment constitute a statesman’s ethics. Hence, he becomes the foundation of human world, denotes order, consolidates harmony in areas of life constituted by these values.

 

President Viktor Yushchenko through his political activity attests that the real sense of politics does not lay in obtaining and retaining the power but in moral standards. His refusal to respond to violence and grime in alike manner, his attitude of clean conscience and clean hands serve as a model in the realm of politics and are widely appreciated even by  his political opponents. He entirely complies with the basic rule of the Natural Law “to do good and resist evil”. Christian system of values, Christian ethics and Christian idea of man play vital role in Viktor Yushchenko’s political activities.

 

In the following part of the Laudation I would like to draw attention to the most crucial stages of President Yushchenko’s life. Viktor Andriyovych Yushchenko was born on February 23, 1954 in Khoruzhivka, Sumy Oblast, into a family of teachers. He graduated from the Ternopil Finance and Economics Institute. In 1998, he wrote a thesis entitled "The Development of Supply and Demand of Money in Ukraine" and defended it in the Ukrainian Academy of Banking. He is a member of the National Academy of Economic Sciences and the Academy of Economic Cybernetics.

 

After graduation he began his career in banking. Appointed the Chairman of the National Bank of Ukraine in 1993, he held the office till 1999. During his tenure, he supervised the monetary reform and the creation of Ukraine’s national currency, the hryvnia, in 1996. Assigned the Prime Minister in December 1999, he occupied the position until 2001. The following year he becames a deputy of Verkhovna Rada as a leader of parliamentary faction “Our Ukraine”. In Autumn 2004 Yushchenko run for presidency. After a fierce election campaign, the victory of the Orange Revolution and repetition of the second round of voting, he was inaugurated as the President of Ukraine on January 23, 2005. He spent his life serving his nation and, after the fall of communism, independent Ukraine.

Among many other achievements in the eventful life of President Yushchenko the phase, when he unites his scientific interests with financier’s activity, should be brought to general attention.

 

His academic interests are reflected in the publication of over 250 articles on banking, financial and monetary politics such as The History of the Ukrainian Hryvnia, Systems of Payments, The Management of Currency Exchange Market, The Development of Money Demand and Supply in Ukraine, The Monetary Control, 28 Weeks of Ukraine’s History, The Money: Development of Demand and Supply in Ukraine, to name but a few. President Yushchenko’s scholarly activity contributed significantly to the progress of economical knowledge and particularly to the subject matter of money circulation in the economy of independent Ukraine. It proved exceptionally useful in the process of shaping the systemic transformation strategy by providing the foundations for the market economy as well as in outlining institutional order of the young country. Inventive nature of President Yushchenko’s academic achievements influenced the shape of Ukraine’s banking system which was under construction during the 1990’s.

 

President Yushchenko was one of few academics who were able to confront their theoretical analyses and the practice of economy. Assuming the position of the Chairman of the National Bank of Ukraine he combined his scholarly interests and actual practice at country level. As the governor of the central bank, he substantially influenced the establishment and maintenance of secure monetary system. Yushchenko campaigned for political independence of the National Bank of Ukraine, which is one of the manifestations of market economy in democratic countries.

 

One of his major achievements was the establishment of national currency, the hryvnia, in 1996, which constituted one of the pillars of Ukraine’s recently proclaimed independence. His engagement in organising monetary circulation and money demand resulted in the stabilization of national currency whereas the supervision over the banks and the banking system led to economical stability. Wise and far-sighted strategy of the then chairman of the central bank established steady foundations for economical and political development of Ukraine. Simultaneously, he acted as the representative of the Ukrainian government in The World Bank and The International Monetary Fund.

 

President Yushchenko’s accomplishments ware highly appreciated by professional bankers’ circle. In 1997 he received an award from The Global Finance as one of the six best-performing central bankers in the world.—

The next stage in Viktor Yushchenko’s public service for the welfare of the Ukrainian nation was the acceptance of Prime Minister’s office. The decision necessitated a change of direction in Ukraine’s domestic and international policy. So called Western Vector was activated in Ukraine’s external policy defining European aspirations of the independent country which lead to Viktor Yushchenko being labelled a “pro-western” politician. The new Prime Minister’s foreign policy gained regularity accompanied by framing the perspective of Ukraine joining the European Community. In practice, it resulted in defining essential legislative changes that, in future, would adapt the standards of European Community.

 

The transformations of the internal policy, enclosed in The Reforms for Prosperity Action Plan, were equally crucial. They generated economic growth and social stability. As a consequence, it involved active resistance against oligarch and bureaucratic system, and its corrupting mechanisms eroding the substance of the young state. Despite of general appraisal of Prime Minister’s performance, his cabinet was dismissed as a consequence of presidential authority crisis. At that time, Viktor Yushchenko ranks as the most popular politician in the country, occupying the first position in the social trust polls. While in office of Prime Minister, he enjoyed widespread support confirmed by over one million letters of gratitude and appreciation he received.

 

The turning point in his political career was the presidential election of 2004. The entire democratic world supported Viktor Yushchenko, dressed in a symbolic orange scarf, in his struggle for a new Ukraine, built on the foundation of truth and values. The dramatic tension of these days, steadfastness of thousands of, mainly young, people in the struggle for human rights, political leaders’ wisdom will be forever engraved in the history of mankind. It became the foundation of a new socio-political agenda for the independent Ukraine and inspiration for other nations immersed in hopelessness and apathy. The Orange Revolution, the undisputed leader of which was Viktor Yushchenko, being a sign of protest against the lies and the lack of values in political life, at the same time reflected the maturity of Ukrainian society. For the first time, since winning the independence, the Ukrainians felt and manifested their patriotic feelings, commitment to democratic values and independence of their own country on such a large scale.

 

 

The Orange Revolution, conducted peacefully, without bloodshed, revealed personality traits of its leader – Viktor Yushchenko, wisdom of his deeds, insight and purposefulness in the pursuit of truth. Eventually the revolution led to the victory of the democratic bloc, which became a source of great satisfaction in the entire civilized world. The victory confirmed the validity of Ukraine’s Euro-Atlantic aspirations and strengthened the fundamentals of the statehood. It was symbolically sealed by the victory in the general election and the inauguration of Viktor Andriyovych Yushchenko as president of Ukraine.

 

The political activity of the new President, as far as the key issue of Ukraine’s future international position is concerned, has become and will remain a subject matter of debates and scientific research. Nonetheless, I would like to pay attention to certain values and attitudes that provide a certificate of fidelity and truth characteristic of eminent statesmen.  President Victor Yushchenko enjoys considerable standing in Ukraine and abroad; his authority is testified by various distinguished politicians and intellectuals who emphasize most fundamental principles of his political life – retaining his own, independent viewpoint, faithfulness to his principles, wide and long- term perspective, resistance to narrow political games, autonomy from opinion polls’ results, evading cheap populism. President Yushchenko’s individuality exerted significant influence upon various social and political planes. It is practically impossible to present, in such a short speech, even a fraction of initiatives, accomplishments and successes of President’s social and political activity. Hence, I would like to focus on his engagement in the field of politics: the construction of multilevel connections between Ukraine and Europe as well as his involvement in the campaign for Polish-Ukrainian reconciliation.

 

Since 2005, after many years of stagnation and half-hearted actions, a new quality in the relations between Ukraine and the European Community has emerged. The European integration has become one of the strategic priorities of President Yushchenko’s policy. In of his interviews he emphasized that “we do not need to confirm that we belong in Europe - it is a historical fact. It is important for our country to know whether there is a chance for Ukraine to join the European Union.” During a conference in Davos he said that “Ukraine’s success depends on adopting the European values”. On many different occasions he accentuated the fact that Ukraine is an European country which shares common history and values with other members of the European community.

 

The conceptualization of President Yushchenko’s integration policy imposes qualitative changes in Ukraine’s system, particularly in the realm of social life, civil society development, respect for human rights and free market economy expansion. The above-mentioned transformations as well as other integration projects are stretched in time while any attempt to reduce them to short-term political manoeuvres is not tolerated. It needs to be pointed out that strategic partnership between Ukraine and the European Union is founded upon universal values and in the interests of both sides.

 

President Viktor Yushchenko makes a considerable contribution to the development of the concept of Great Europe, inherent part of which is the active cooperation with countries yet inspiring to become members of the European Union. Ukraine’s European self-identification has been reflected by introduction of such instruments as European Neighbourhood and European Partnership. The president deserves credit for the development and implementation of the policies aiming at long-term, strategic goals of the European integration. The subsequent phase of cooperation between Ukraine and the European Union will be framed by Association Agreement, which is yet another major progress towards European Membership. Undoubtedly, such history-making events rank among President Yushchenko’s greatest political achievements. Moreover, EU validated Ukraine territorial integrity and inviolability of borders, a historically remarkable fact, particularly in the perspective of the whole previous century during which Ukraine declared independence as many as six times, five of which came to nothing but failure.

 

Moreover, he deserves credit for the progress of Polish-Ukrainian reconciliation, a phenomenon considered to verge on miraculous by those who survived the ordeal of totalitarianisms, atrocities of manslaughters, pogroms and resettlements in the Polish eastern borderlands. For decades burdened with appalling massacres, mutual relations are presently undergoing the process of gradual invigoration, the opening of hearts and minds to the painful truth, which becomes a solid foundation of present and future neighbourliness. It provides the opportunity to initiate dialogue and relinquish retaliation which does not belong to the system of Christian values so universally cherished by the Ukrainians and Poles. The process of dialogue and reconciliation essentially involves fairness and testimony of truth: what, how and where the human being, the greatest of God’s creations was abused.

 

President Viktor Yushchenko defined his appearance in Huta Pieniacka - depopulated Polish village- as an obligation. In his impassioned speech he recognized the massacre of this place, symbolic of many others in the Volhynia region that were exterminated, as one of the most appalling and atrocious episodes in the history of human kind. The prayer at the graves of quiet inhabitants of Polish towns and villages, men and women, children and the elders, expressed sympathy for their anguish and injustice they suffered. The condemnation of this inexcusable crime stands as a living monument to truth.

 

 Dialogue and reconciliation still await further steps revealing the whole truth about the victims of the “depolonisation policy” that entailed military actions of OUN-UPA in Polish eastern borderlands in 1940s. Their blood and martyrdom cry out to be placed among the priorities of the Ukrainian identity construction process.

President’s Yushchenko devotion to the issue of Polish-Ukrainian reconciliation was expressed by his engagement in the reopening of The Young Eagles Cemetery in Lviv. In the inaugurating speech he emphasized that “people who loved and served their home land are buried here in the Lviv cemetery. Soldiers were killed in action and their graves sanctify this piece of land for the Poles.” “The ashes of the fallen became a part of the Lviv land and only here the Poles can commemorate them.” he added “It is only fair to provide future generations with such an opportunity. This is their right and, in my opinion, our Christian duty.” These words reflect genuine sympathy and goodwill to the Polish nation. The feelings are characteristic of the Christian system of values that determines social relations based on forgiveness and reconciliation.

 

It has been reflected in the contemporary call for Unity and Peace, the motto repeatedly stressed by Viktor Yushchenko in the context of Polish-Ukrainian relations. It provides the framework for the progress of partnership based on respect for each nation’s dignity as well as mutual esteem and trust. It echoes the words reiterated by various politicians of both countries "there is no free Poland without free Ukraine, and there is no free Ukraine without free Poland." The strategic alliance ranks among the most essential concerns for both countries.

 

President Viktor Yushchenko is one of the architects of the new phase of multilevel development of mutual relations. They are constructed upon the assumption that what we have in common is greater than what separates us. Joint staging of European Football Championship in 2012 is a manifestation of this new stage.  President displayed exceptional skill in bridging the gaps and reaching agreement which is of great benefit to both cooperating nations.

 

Let me express my deepest contentment with the fact that such an eminent statesman as President Viktor Andriyovych Yushchenko is awarded with the Honorary Degree of Doctor Honoris Causa for his lifetime achievements and enters the community of John Paul II Catholic University of Lublin.

 

Prof. dr hab. inż. Sławomir Partycki