Spotkanie w Częstochowie - 6 VI 1979 r.
Przemówienie księdza rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Mieczysława A. Krąpca
Ojcze święty!
Prosząc o apostolskie błogosławieństwo Katolicki Uniwersytet Lubelski staje przed Tobą na Jasnej Górze, w duchowej stolicy wierzącego Narodu, aby wyrazić Ci publicznie i społecznie swoje oddanie, hołd, posłuszeństwo i miłość do Ojca świętego jako Głowy Chrystusowego Kościoła, w którym najpełniej realizuje się człowiek - dziedzic i uczestnik życia, samego Boga, który Jest.
I chociaż żałujemy, że Wasza Świątobliwość tym razem nie może stanąć w murach naszej Alma Mater, to przepełnia nas radość, że możemy tutaj, w obliczu Bogarodzicy Królowej Polski, dać świadectwo społecznego wysiłku w poszukiwaniu i odkrywaniu prawdy o człowieku w duchu chrześcijańskiej kultury, która przez lat z górą tysiąc żywiła i ożywiała nasz Naród. I z konieczności, i z wyboru Uniwersytet Katolicki stał się uniwersytetem o humanistycznym profilu.
To człowiek ogniskuje zainteresowania naukowe wszystkich naszych wydziałów, instytutów, sekcji i specjalizacji.
Człowiek w aspekcie zbawienia koncentruje prace dydaktyczne i naukowe Wydziału Teologicznego; człowiek nachylony ku wieczności w wolnej wspólnocie wierzących stanowi przedmiot studiów Wydziału Prawa Kanonicznego; człowiek w swej bytowej strukturze, jako dramat natury i osoby jawiącej się w splocie działań osobowych, zespala prace Wydziału Filozoficznego; a wreszcie człowiek w swym twórczym działaniu osobowym zarówno w diachronii, jak i synchronii stanowi dla prac Wydziału Nauk Humanistycznych zawsze pasjonujący przedmiot dociekań, właściwych dla różnych gałęzi wiedzy humanistycznej. Zainteresowania naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego sprawą człowieka są - w świadomości społecznej uniwersytetu - uczestnictwem w posłannictwie Kościoła: euntesdocete. Zdajemy bowiem sobie sprawę z tego, że Kościół w warunkach kultury naukowej nie mógłby spełnić dzisiaj swego zadania, gdyby nie był na uniwersytetach - ośrodkach tworzenia kultury - i gdyby na poziomie zreflektowanym, metodycznym i uzasadnionym nie pracował społecznie w odnajdywaniu i uzasadnianiu prawdy najgłębszej o człowieku, jego formach życia i działania, jego sensie bycia człowiekiem.
Społeczność uniwersytecka tworząca poszerzoną rodzinę, która jest tak blisko związana z Waszą Świątobliwością, stara się nie tylko docierać teoretycznie do prawdy o człowieku, ale ją realizować w codziennym życiu w duchu encykliki Redemptorhominis.
Jesteśmy bowiem, zgodnie z odwieczną tradycją prac uniwersyteckich, przekonani, że każde pokolenie musi na poziomie naukowym swojego czasu wyrazić obiektywnie uzasadnioną myśl o sprawach istotnie ludzkich i wcielać je „tu i teraz”.
Katolicki Uniwersytet Lubelski świadom swego posłannictwa pracuje dzisiaj w warunkach trudnych, by sprawy człowieka były trwale związane z Bogiem i Ojczyzną.
