Dzieje studiów anglistycznych na KUL sięgają okresu tuż po II wojnie światowej. Anglistyka istniała w latach 1946-1964 jako samodzielny zakład, a następnie katedra. Na skutek arbitralnej decyzji państwowych władz komunistycznych, nabór na ten kierunek studiów został wstrzymany w roku 1964. Dopiero po wielu latach, w 1982 roku, nastąpiło wznowienie naboru studentów. Tak więc, (odliczając wymuszoną przerwę), kształcenie magistrów filologii angielskiej na KUL trwa nieomal pół wieku.

Pierwszym kierownikiem zakładu, w roku 1946, został anglista krakowski, Przemysław Mroczkowski. Asystentami byli m.in. absolwenci Uniwersytetu Jagiellońskiego (I. Kałuża, I. Przemecka, M. Kobylański), a następnie także absolwenci Zakładu (H. Biedrzycka, A. Szala, I. Janicka, W. Świeczkowski). Studenci uczęszczali również na wykłady znanych profesorów (np. J. Parandowskiego i W. Chwalewika). Liczba studentów wahała się od kilku do około stu (w roku 1950).

W roku 1982, dzięki nieustannym staraniom władz Uniwersytetu i sprzyjającym okolicznościom zewnętrznym, działalność dydaktyczna w Katedrze Filologii Angielskiej na KUL została wznowiona. Dzieła ponownej organizacji studiów anglistycznych podjął się Edmund Gussmann, pierwszy i wieloletni kierownik Katedry. Wszystko trzeba było zacząć od nowa: opracować nowoczesne programy studiów, zaangażować doświadczonych wykładowców z innych ośrodków, nawiązać współpracę z zagranicą, zadbać o wypełnienie wieloletniej luki w zakładowym księgozbiorze. Na dobrą sprawę, zbiory anglistycznej biblioteki (od chwili reaktywacji przez wiele lat pozostającej pod opieką mgr Danuty Sarzyńskiej) były jedynym materialnym śladem po dawnych latach chwały KULowskiej anglistyki. W krótkim czasie, pozycja odnowionej anglistyki na KUL została trwale ugruntowana, na tle innych ośrodków anglistycznych w kraju. Przybywało studentów, podejmowano nowe kierunki badawcze (oprócz tradycyjnie silnego tu językoznawstwa), nawiązywano coraz bardziej intensywne kontakty naukowe z ośrodkami w kraju i za granicą. Rozkwitały inicjatywy studenckie (m.in. Koło Naukowe Anglistów, własne pismo i strona internetowa). Prof. E. Gussmann stworzył ośrodek według koncepcji autorskiej, stawiający na pierwszym miejscu jakość kształcenia i wysoki standard pracy naukowej. Zaowocowało to licznymi rozprawami doktorskimi i habilitacyjnymi, a także innymi publikacjami, z których część ukazała się w renomowanych wydawnictwach zagranicznych. W efekcie, rozwój Sekcji znalazł też wyraz instytucjonalny i organizacyjny: w miarę upływu lat, Sekcja została przemianowana w Instytut Filologii Angielskiej, a w miejsce jednej Katedry Filologii Angielskiej powstało kilka nowych katedr: Filologii Celtyckiej, Historii Języka Angielskiego, Współczesnego Języka Angielskiego, Językoznawstwa Porównawczego Angielsko-Polskiego, Literatury Angielskiej i Literatur Anglojęzycznych, Językoznawstwa Teoretycznego, Metodyki i Tyflodydaktyki Języka Angielskiego, Literatury i Językoznawstwa Niderlandzkiego. Kolejni kierownicy Sekcji podejmowali starania, aby utrzymać wysoki poziom anglistyki na KUL i przyczynić się do jej dalszego rozwoju. Kolejno tę funkcję kierowniczą sprawowali: Bogusław Marek, Adam Pasicki, Bogdan Szymanek, Anna Malicka-Kleparska, Eugeniusz Cyran, Sławomir Wącior oraz Grzegorz Maziarczyk - obecny Dyrektor Instytutu.

Jakość kształcenia na Filologii Angielskiej KUL została pozytywnie oceniona przez Państwową Komisję Akredytacyjną.

(Opracował Bogdan Szymanek, na podstawie: Jan Gaczoł, 1968, „Zarys dziejów filologii angielskiej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim", Roczniki Humanistyczne KUL XVI/4, 39-52 oraz relacji byłych i obecnych pracowników)