W tym miejscu dokonuje się immatrykulacji oraz promocji doktorskich i habilitacyjnych. To tutaj wręczane są tytuły doktora honoris causa. W dużej dwupoziomowej sali, której patronem jest Błogosławiony Stefan Kardynał Wyszyński, społeczność akademicka uczestniczy w inauguracjach roku akademickiego, wydarzeniach kulturalnych, kongresach i konferencjach oraz dzieli się opłatkiem.

Aula im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego to niepodważalnie najważniejsze miejsce w nowym frontonie, który powstał w latach 1974–1978. Potrzeba przebudowy tej części XVIII-wiecznego gmachu klasztornego, który następnie pełnił funkcję koszar, a od XX w. – uniwersytetu, była wyraźna, lecz mogła urzeczywistnić się dopiero w latach 70., z powodu niechętnego nastawienia komunistycznych władz do katolickiej uczelni. W 1973 r. dokończono rozbiórkę starego frontonu, pamiętającego przebudowę z lat 20. W prace, oprócz fachowców, zaangażowali się też wolontariusze – pracownicy i studenci KUL. Wiele agend i zakładów naukowych zlokalizowanych we frontowej części Gmachu Głównego przeniesiono w nowe miejsca. Następnie zamontowano szkielet budynku. Aktu poświecenia kamienia węgielnego pod jego budowę dokonał 17 maja 1974 r. Stefan Kardynał Wyszyński, Prymas Polski. W uroczystości uczestniczyli m.in. ks. bp Piotr Kałwa, Wielki Kanclerz KUL, o. Mieczysław Krąpiec, rektor KUL, ks. bp Marian Rechowicz, były rektor KUL, ks. bp Bolesław Pylak, biskup pomocniczy diecezji lubelskiej i wykładowca KUL, Senat Akademicki oraz pracownicy i studenci Uniwersytetu. Budowa gmachu nowego frontonu trwała cztery lata, w czasie których wykonano prace konstrukcyjne, postawiono ściany działowe, wykończono wnętrza i elewację, dach pokryto miedzianą blachą. W tym czasie prowadzono też prace nad instalacją wodną i centralnym ogrzewaniem, którego do tej pory na KUL nie było. Uroczystość oddania frontonu wraz z Nową Aulą włączono w jubileusz 60-lecia Uniwersytetu oraz 30-lecia pełnienia funkcji Prymasa Polski przez Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Wydarzenie miało miejsce 11–12 listopada 1978 r. Nowe pomieszczenia poświęcił bp Bolesław Pylak, Wielki Kanclerz KUL. W uroczystościach wzięli udział Kardynał S. Wyszyński, rektor KUL o. M. Krąpiec, byli rektorzy: ks. J. Iwanicki, ks. M. Rechowicz, ks. W. Granat oraz profesorowie akademiccy. Uniwersytet mógł wypełniać swe zadania w odnowionej przestrzeni, w której jednak wciąż trwały prace wykończeniowe: ocieplono dach nad aulą, położono tynki od Alei Racławickich i dziedzińca, wykonano prace kamieniarskie w podziemiach, hallu i na klatce zachodniej. Także w auli, mieszczącej ok. 300 osób, nazywanej nową, w odróżnieniu od starej, zlokalizowanej na parterze zachodniego skrzydła GG, dopracowywano szczegóły wystroju. Aranżacja sali, jak zresztą całego nowego frontonu, została stworzona przez znaną designerkę wnętrz i mebli, Marię Chomentowską. Wkład tej artystki w architekturę wnętrz KUL jest wprost nie do przecenienia, ponieważ w ciągu prawie czterdziestu lat pracy nadała przestrzeniom uczelni jednolity i niepowtarzalny klimat, stosując proste geometryczne wzornictwo i naturalne materiały, najczęściej drewno. W Nowej Auli projektantka zaproponowała rzędy ław nowocześnie wyposażonych w zamykane blaty do pisania, lampki oraz gniazdka, zapewne do korzystania z tłumaczeń symultanicznych. W październiku 1983 r. oddano organy wykonane pod kierunkiem ks. doc. dra hab. Jana Chwałka przez firmę mgra Włodzimierza Truszczyńskiego z Warszawy. Te klasyczne i reprezentatywne wnętrza gościły wiele wybitnych osobistości. Pierwszą z nich był Laureat Literackiej Nagrody Nobla, Czesław Miłosz, który 11 czerwca 1981 r. odebrał w auli tytuł doktora honoris causa. Jednak najważniejszą postacią wśród wszystkich hierarchów kościelnych, mężów stanu czy naukowców, którzy głosili przemówienia ze sceny w Nowej Auli był niewątpliwie Jan Paweł II, który 9 czerwca 1987 r. spotkał się z przedstawicielami świata nauki. Niedługo potem, bo w maju 1989 r. aula ta otrzymała imię jego bliskiego współpracownika, również związanego z KUL, Stefana Kardynała Wyszyńskiego. Prymas Tysiąclecia, był absolwentem Wydziału Prawa Kanonicznego i słuchaczem na Wydziale Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych KUL, Wielkim Kanclerzem Uczelni, doktorem honoris causa uczelni, przewodniczącym Komitetu Episkopatu ds. KUL. Funkcję prymasa sprawował ponad trzy dekady w trudnych czasach komunistycznego reżimu. Uroczystość nadania auli jego imienia odbyła się w ramach sympozjum naukowego „Duchowy testament Księdza Kardynała Stefana Wyszyńskiego” zorganizowanego przez Samorząd Studentów Wydziału Prawa Kanonicznego i Świeckiego KUL. Uroczystego poświęcenia tablicy pamiątkowej dokonał Prymas Polski Józef Glemp.

Proces beatyfikacyjny Stefana Wyszyńskiego rozpoczęty trzydzieści lat temu z inicjatywy papieża Jana Pawła II zakończył się 2 października 2019 r., a 12 września 2021 r. Prymas Tysiąclecia został ogłoszony błogosławionym. Wyrazem wielkiej wdzięczności i chęci upamiętnienia Opiekuna Uniwersytetu przez społeczność akademicką KUL jest Aula Jego imienia.

Bibliografia:

Cieszkowski J., Diariusz wydarzeń uniwersyteckich październik-grudzień 1983, „Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” 1983, R. 26, nr 4 (104), s. 84.

Dębiński A., Gawędy na jubileusz, Lublin 2018, s. 131-136.

Diariusz wydarzeń uniwersyteckich kwiecień-czerwiec 1987, „Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” 1987, R. 30, z. 2 (118), s. 144–145.

Domagała M., Maria Chomentowska – zapomniana projektantka, która stworzyła ikony polskiego designu i umeblowała KUL, „Gazeta Wyborcza” 15.04.2018, https://lublin.wyborcza.pl/lublin/7,48724,23263660,maria-chomentowska-zapomniana-projektantka-ktora-stworzyla.html [dostęp: 30.09.2019]

Dziuba A.F., Kardynał Stefan Wyszyński, Kraków 2010.

Kronika, „Biuletyn Informacyjny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” 1974, R. 3, nr 1–2 (5–6), s. 81.

Kuty P.K., Ziemiński I., Diariusz wydarzeń uniwersyteckich styczeń-grudzień 1989, „Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” 1989, R. 32, z. 1–4, s. 134-135.

Sawicki S., Sprawozdanie rektorskie z działalności Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w roku akademickim 1974/75, „Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” 1976, R. 19, nr 1(73), s. 74.

Sawicki S., Sprawozdanie rektorskie z działalności Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w roku akademickim 1975/76, „Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” 1977, R. 20, nr 1 (77), s. 73.

Sawicki S., Sprawozdanie z działalności Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w roku akademickim 1978/79, „„Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” 1980, R. 23, nr 1 (89), s. 101.

Sprawozdanie rektorskie za rok akademicki 1972/73, „Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” 1974, R. 17, nr 1-2 (65-66), s. 143.

Sprawozdanie rektorskie za rok akademicki 1973/74, „Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” 1975, R. 17, nr 1 (69), s. 99.

Sprawozdanie rektorskie za rok akademicki 1974/75, „Biuletyn Informacyjny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” 1976, R. 5, nr 1(9), s. 45.

Sprawozdanie rektorskie za rok akademicki 1975/76, „Biuletyn Informacyjny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” 1977, R. 6, nr 1(11), s. 29.

Sprawozdanie rektorskie za rok akademicki 1976/77, „Biuletyn Informacyjny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” 1978, nr 1 (3), s. 25.

Sprawozdanie z działalności Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w roku akademickim 1977/78, Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” 1979, R. 22, nr 1–3 (85–87), s. 229.

Sprawozdanie rektorskie za rok akademicki 1980/81, „Biuletyn Informacyjny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” 1981, R.10, nr 2(20), s. 36.

Wojciechowski N., Diariusz wydarzeń uniwersyteckich październik-grudzień 1978, „Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”, 1979, R. 22, nr 4 (88), s. 128.

dr Paulina Byzdra-Kusz