krupski_wrzesien

 

Janusz Krupski (195-2010)

absolwent historii, opozycjonista, inicjator niezależnego ruchu wydawniczego, współtwórca Niezależnego Pisma Młodych Katolików Spotkania

 

Ur. 9 V 1951 r. w Lublinie, zginął 10 IV 2010 r. w katastrofie lotniczej koło Smoleńska (Rosja).

 

W latach 1970 – 1975 odbył studia historyczne na Wydziale Nauk Humanistycznych KUL. Magisterium uzyskał w 1976 r. W 1973 r., jako prezes Koła Naukowego Historyków, sprzeciwił się likwidacji Zrzeszenia Studentów Polskich i w powołaniu w jego miejsce na Uczelni Socjalistycznego Związku Studentów Polskich.

 

Jako aktywny działacz opozycji był wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany. Od 1976 r. był członkiem Klubu Inteligencji Katolickiej. W 1976 r. był jednym z twórców Nieocenzurowanej Oficyny Wydawniczej, w której drukowany był „Biuletyn Informacyjny” KOR i pierwsze numery pisma literackiego „Zapis”. Był współzałożycielem, a w latach 1977-1988 członkiem redakcji, drukarzem i kolporterem niezależnego pisma młodych katolików „Spotkania”. W 1978 r. zainicjował serię wydawniczą Biblioteka „Spotkań”.

Od jesieni 1980 do 13 XII 1981 r. był koordynatorem Sekcji Historycznej przy Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego, a następnie Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” w Gdańsku.

 

13 XII 1981 – 22 X 1982 r. ukrywał się w Lublinie i w Warszawie. 22 X – 8 XII 1982 r. był internowany w Ośrodku Odosobnienia w Lublinie. 21 I 1983 r. został porwany w Warszawie przez 3 funkcjonariuszy Samodzielnej Grupy „D” Departamentu IV MSW, z Grzegorzem Piotrowskim na czele, wywieziony do Puszczy Kampinowskiej i oblany fenolem, w wyniku, czego uległ silnemu poparzeniu.

 

W latach 1990-1992 pełnił funkcję dyrektora Wydawnictwa „Editions Spotkania”, a 1991-1993 członka kolegium redakcyjnego tygodnika „Spotkania”. 1993-2000 był prezesem Wydawnictwa Krupski i S-ka w Warszawie. 1992-1993 pracował jako ekspert nadzwyczajnej sejmowej komisji do zbadania skutków stanu wojennego, a następnie 1993-1995 Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej Sejmu RP.  2000-2006 pełnił funkcję wiceprezesa Instytutu Pamięci Narodowej, a 2006-2010 Kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (2010).