Andrzej Różycki (ur. 1942 w Baranowiczach) – fotograf, filmowiec i teoretyk fotografii. Członek ZPAF od 1966 r., od 2002 r. Członek Honorowy odznaczony złotą odznaką ZPAF.
W latach 1961-66 studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, a w latach 1969-1975 na Wydziale Reżyserii PWSFTViT w Łodzi gdzie następnie był wykładowcą. Od 1964 członek grupy „Zero-61”. W latach 70-tych był jednym z członków - założycieli Warsztatu Form... Filmowych, działającego w Szkole Filmowej w Łodzi. W latach 70. i 80. współpracował z Wytwórnią Filmów Oświatowych w Łodzi, gdzie zrealizował kilkadziesiąt filmów dokumentalnych, głównie o tematyce etnograficzno-antropologicznej.

Zrealizował wiele indywidualnych i zbiorowych wystaw fotograficznych m.in. „Fotografia subiektywna” (Kraków, 1968), „Fotografowie poszukujący” (Warszawa, 1971), Wystawa retrospektywna „Chodzę swoimi drogami” (Kraków, 2004). Ostatnia z ważniejszych wystaw indywidualnych: „Fotografia nostalgiczna”(Łódź, 2005). Od kilkunastu lat swoją twórczość określa mianem fotografii sakralnej. Od czasu wystawy obiektów fotograficznych „W hołdzie śp. fotografii analogowej” zwykł określać się mianem fotozofa. W 2010 r. odznaczony został srebrnym medalem „Gloria Artis” w uznaniu pracy twórczej.

Jego prace znajdują się między innymi w kolekcjach Muzeum Fotografii w Krakowie, Muzeum Sztuki Współczesnej w Łodzi, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Muzeum Kinematografii w Łodzi, Galerii Wymiany w Łodzi oraz w kolekcji prywatnej Dariusza Bieńkowskiego.