Wystawa scenografii Leszka Mądzika w Polkowicach
6 marca 2009 r.w Art. Gallery w Polkowicach odbył się wernisaż wystawy scenograficznej zatytułowanej:"Przestrzeń teatru Leszka Mądzika".
Otwarciu wystawy towarzyszyło spotkanie autorskie z Leszkiem Mądzikiem oraz promocja albumu:"Teatr, scenografia, warsztaty, fotografia, plakat ".
Wystawa zorganizowana została w ramach XI Polkowickich Dni Teatru
Czytaj dalej...
Scena Plastyczna KUL w Moskwie
19 i 20 grudnia 2008 r. w Polskim Teatrze w Moskwie Scena Plastyczna KUL wystąpiła ze spektaklem Leszka Mądzika pt."Bruzda".
Przedstawienia odbyły się dzięki życzliwości:
Nowy spektakl L. Mądzika na Gaude Mater w Częstochowie
3 maja 2008 r. o godz. 21.00 w Częstochowie w ramach 18 Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Sakralnej „Gaude Mater” został zaprezentowany, specjalnie przygotowany przez Leszka Mądzika na ten festiwal spektakl pt. „Tygiel”.
Czytaj dalej...
Scena Plastyczna KUL w Peru
W dniach 6 - 13 grudnia 2007 r. Scena Plastyczna KUL przebywała w Limie, gdzie 8 grudnia zaprezentowała spektakl Leszka Mądzika pt. "Bruzda".
Przedstawienie odbyło się w Peruwiańsko - Amerykańskim Centrum Kulturalnym ( ICPNA ).
Scena Plastyczna KUL w Kanadzie
Od 28 października do 8 listopada 2007 r. Scena Plastyczna KUL przebywała w Kanadzie, gdzie 1 listopada w Edmonton dwukrotnie zaprezentowała spektakl Leszka Mądzika "Wilgoć" z muzyką Jana A.P. Kaczmarka.
L. Mądzik twórcą scenografii do Makbeta w Teatrze Narodowym w Lizbonie
Leszek Mądzik jest autorem scenografii do „Makbeta" Williama Shakespeare'a. Premierowy pokaz przedstawienia odbył się 31 maja 2007 r. w Teatrze Narodowym w Lizbonie.
Adaptacją i inscenizacją "Makbeta" zajął się były aktor Sceny Plastycznej KUL, na stałe mieszkający w Portugalii Andrzej Kowalski-Pereira.
W styczniu 2007 r. Leszek Mądzik przebywał w Gwinei (Bissau), gdzie poszukiwał aktorów do dzieła Shakespeare'a, a także inspiracji do tworzenia scenografii." Andrzej Kowalski ma wizję, żeby spektakl odbywał się w rytmie muzyki granej na żywo, żeby spektakl miał rytm ruchu, jakby był tańcem. Bo oni muzykę i taniec mają wrodzone, poruszają się w pewnym rytmie, ich sylwetki dosłownie sprężynują jak w tańcu. Dla mnie bardzo ważna jest ta glina, z której budują domy, wypalana. Wnętrza pałacowe będą miały taki cynobrowy, orchowy kolor. Scenografia powinna pulsować przez zbliżanie i oddalanie się. Udział aktorów z Gwinei sprawi, że tematy makbetowskie, zazdrość, żądza władzy, czytane będą przez ich plemienne doświadczenie."
Czytaj dalej...