"... Kiedyś w pięknym wierszu o włoskich mistrzach oglądanych na florenckich i rzymskich wystawach ks. Pasierb pisał bezradny wobec mistrzostwa malarzy o brudnych rękach, smrodzie w dusznych pracowniach i o „...tych obrazach niewiadomo skąd...”

Patrząc na tkaniny i obrazy Małgorzaty Buczek myślę o różnorodności inspiracji, o fascynacji Egiptem, o „erozji inskrypcji”, o zachwycie Meksykiem, a więc na swój sposób o tych tkaninach i obrazach, których Artystka nadaje tytuły prowadzące nas swoim tropem, ale w istocie to „coś”co daje im siłę działania jest również „niewiadomo skąd”.Powstaje z silnego i naturalnego związku przeżywania kultury i interpretowania natury, związku z wyczuwaniem tego co pełne tradycji i echa przeszłości z tego co dzieje się dzisiaj. Tak właśnie powstają listy z Babilonu i śmiertelne korespondencja z Nowego Jorku. Dzisiaj, kiedy na wystawach tyle doraźnej i pustej produkcji, której dorabia się krytyczno-filozoficzną teorię – twórczość Małgorzaty Buczek odczytuję jako walkę czy dyskusję z tymi postawami.

Małgorzata Buczek idzie swoją drogą, drogą, którą pragnie dojść do odpowiedzi na pytania najważniejsze. Pytania te stawiano w Babilonie i Meksyku, w Krużlowej i Chartres, w Krakowie i Zakopanem. Stawiane będą zawsze. Ważne jest to by uparcie szukać odpowiedzi."

Stanisław Rodziński