Piotra poznałem stosunkowo późno, najpierw jako autora, a dopiero potem jako człowieka. A moglibyśmy być kolegami już od czasów studenckich. Powiedział mi kiedyś, że do studiowania na UJ zniechęciła go panująca w PRL atmosfera nacisku ideologicznego. Wybrał KUL i był przykładem tego, co w KUL najlepsze. Był ciepły i serdeczny, a przy tym zasadniczy w ocenach. Potrafił napisać negatywną recenzję bez agresji i niechęci do człowieka. Potrafił się bawić, żartować i śmiać, zachowując powagę potrzebną do rozważania rzeczy ważnych. Żałuję, że nie mogliśmy się poznać bliżej.

Będę Cię, Piotrze, zawsze pamiętał jako Człowieka dobrego i mądrego.