Piotr był zawsze pełen energii, potrafił przekonywać do swoich racji, będąc otwartym na argumenty. Spieraliśmy się w różnych sprawach, istniała jednak między nami mocna nić porozumienia, która pozwalała jednym spojrzeniem uzgodnić stanowiska w sprawach dyskutowanych na różnych spotkaniach. Nieczęsto zdarza się takie porozumienie w sprawach zasadniczych dla nauki i nie tylko.
Ostatnim publicznym wystąpieniem Piotra, wyrażonym już w czasie, gdy dopadła Go choroba, było nasze wspólne stanowisko w kwestii ochrony życia. Przygotowaliśmy zdanie odrębne wobec stanowiska Komitetu Psychologii Polskiej Akademii Nauk, w którym znalazły się zdania:
„Prawo do życia jest prawem przyrodzonym każdego człowieka, niezależnie od ‘jakości życia’, której doświadcza. Przepis zezwalający na dopuszczalność aborcji w przypadku prawdopodobieństwa upośledzenia dziecka prowadzi często do śmierci dzieci np. z zespołem Downa. Jako psychologowie uważamy, że należy przeciwdziałać dyskryminacji osób z jakimkolwiek upośledzeniem czy dysfunkcją na każdym etapie ich rozwoju.”
Te ostatnie publicznie wyrażone słowa są przesłaniem Piotra, testamentem dotyczącym sprawy, która była dla Niego bardzo ważna. Jego odejście uczyniło tak bardzo realnymi kwestie życia i śmierci…