Nie przesadzając, Szawuot to moment, na który wszyscy czekaliśmy. Dokładnie od Paschy odliczamy czas aż do tej chwili. Księga Kapłańska 23 i Księga Powtórzonego Prawa 16 mówią nam kiedy ma się odbyć święto Szawuot. Od czasu Paschy Bóg mówi: „Odliczysz siedem tygodni.... będziesz liczył do dnia po siódmym szabacie, pięćdziesiąt dni” (Kpł 23:15-16). Oto dlaczego to święto nazywa się Szawuot, Święto Tygodni – jest ono oddzielone od Paschy siedmioma tygodniami. Wyjaśnia to dlaczego jest ono również nazywane z greckiego Pięćdziesiątnicą, ponieważ występuje pięćdziesiąt dni po Passze.

Scena, którą opowiada dzisiejsza Ewangelia ma miejsce w Kafarnaum, gdzie Jezus odwiedza dom Szymona i Andrzeja. Na widok gromadzących się tłumów zaniepokojona rodzina próbuje Go powstrzymać, obawiając się, że odszedł od zmysłów (Mk 3, 21). Być może boją się, że uzdrawiający Jezus działa pod wpływem demonicznego ducha. Ich obawy wzmacniają dodatkowo sądy uczonych w Piśmie, którzy stwierdzają, że Mistrz przez władcę złych duchów wyrzuca złe duchy (Mk 3,22). W ich mniemaniu Jezus uprawia magię.

W święto Bożego Ciała, czyli w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, czytaniem z Ewangelii jest oczywiście ustanowienie Eucharystii podczas Ostatniej Wieczerzy. Myślę, że moje pytanie tutaj jest naprawdę podstawowe: dlaczego właśnie chleb i wino? Chleb podobnie jak wino ma wiele znaczeń. Ale chleb i wino razem? Dlaczego nie tylko chleb lub też dlaczego nie chleb, wino i oliwa z oliwek? Dlaczego akurat mamy to połączenie?

Wyrażenie „Trójca Święta” nie występuje dosłownie w Starym Testamencie, ale to nie oznacza, że nie ma tam mowy o Bogu w Trójcy Świętej – pisze w komentarzu dla Centrum Heschela KUL na Niedzielę Trójcy Przenajświętszej 26 maja ks. Paweł Rytel-Andrianik, biblista i publicysta, kierownik sekcji polskiej Radia Watykańskiego i serwisu Vatican News.

Czytanie na niedzielę Pięćdziesiątnicy z Dziejów Apostolskich 2,2 w wersji hebrajskiej brzmi: "W dniu, w którym się dopełniło siedem tygodni, wszyscy znajdowali się razem na tym samym miejscu".

Pięćdziesiątnica w języku hebrajskim to Szawuot, co dosłownie oznacza "Tygodnie" – jest to nazwa święta, w którym zgodnie z żydowską tradycją Izraelici otrzymali Torę, pięć ksiąg, Mojżesza na górze Synaj. Żydowskie święto Pięćdziesiątnicy, Szawuot, obchodzone jest pięćdziesiątego dnia po Pesach, po Passze. Siedem tygodni po pełnym cudów wyzwoleniu z Egiptu Bóg dał swojemu ludowi Torę. Jednakże wyjście z Egiptu było wolnością Izraelitów jedynie na poziomie fizycznym. Był to początek procesu trwającego siedem tygodni, którego kulminacją była duchowa wolność, jaką uzyskali po otrzymaniu Tory w Szawuot.

Maj jest miesiącem, kiedy Izrael świętuje Dzień Niepodległości (14 maja). Właśnie wtedy kończy się cykl świąt religijnych i państwowych rozpoczynających się w 14. dniu miesiąca Nissan, kiedy świętuje się seder Pesach, przypominający o wyzwoleniu z niewoli egipskiej i wędrówce do Ziemi Obiecanej, podczas której to wędrówki nastąpiło otrzymanie Tory na górze Synaj. Po ośmiu dniach świąt Pesach następuje Dzień Pamięci Zagłady i Bohaterstwa. Tydzień później jest obchodzony Dzień Pamięci Poległych w Walkach o Izrael, po którym bezpośrednio następuje Dzień Niepodległości.

Początek Księgi Dziejów Apostolskich ukazuje wniebowstąpienie Jezusa i obietnicę złożoną przez dwie anielskie postacie o jego ostatecznym powrocie. To wskazuje na Niego jako Odkupiciela na wzór enigmatycznego Syna Człowieczego z 7. rozdziału Księgi Daniela, który jest tam przedstawiony jako pośrednik przyszłego panowania Boga na ziemi. To, co natychmiast zwraca moją uwagę, to fakt, że Dzieje Apostolskie obejmują również inny fundamentalny element z tradycji Księgi Daniela 7.

W perykopie J 15,9-17 Jezus odwołuje się do dwóch wzorów miłości. Pierwszy to miłość Ojca do Syna, Jezusa. Określenie relacji, jakie zachodzą między Ojcem a Synem, są najczęściej określane czasownikiem agapao lub odpowiadającym mu rzeczownikiem agape. Ewangelia Janowa używa wyłącznie tego określenia miłości i posługuje się nim najczęściej spośród wszystkich Ewangelii, bo aż 44 razy. Specyfiką znaczeniową greckiego określenia agapao czy agape jest miłość właściwa relacjom w rodzinie, a zwłaszcza rodziców do dzieci i na odwrót. Autor czwartej Ewangelii wybrał i upodobał sobie właśnie to określenie miłości i zastosował je na określenie więzi między Bogiem jako Ojcem i Jego Synem, chcąc w ten sposób ukazać szczególną łączność i komunie pomiędzy Bogiem Ojcem i jego Synem Jezusem Chrystusem.

W dzisiejszym czytaniu z Ewangelii Jana Jezus przedstawia ostatnie ze swoich siedmiu stwierdzeń "Ja jestem". W tym wyrażeniu autor Ewangelii używa obrazu winorośli, aby pomóc czytelnikom lepiej zrozumieć kim jest Jezus.

Obraz winnicy nie pojawia się znikąd. Wcześni żydowscy odbiorcy Ewangelii czuli się swobodnie z tym wyrażeniem, ponieważ jest ono powszechnie używane w pismach hebrajskich. Widzimy je w księgach Jeremiasza, Ezechiela, Ozeasza i Izajasza oraz Psalmach, a także jako obraz starannie planowanej i troskliwej opieki Boga nad Jego ukochanym ludem, nad ludem Izraela

Jestem przekonana, że wszyscy znają, nawet BARDZO dobrze, historię Wyjścia z Egiptu jak i wyzwolenie Narodu Żydowskiego, z Bożą pomocą, z niewoli i ucisku ku wolności. Nie musimy, więc tego omawiać.

Jestem również pewna, że znacie biblijne wymogi dotyczące sposobu świętowania tego wydarzenia, opisane w Księdze Powtórzonego Prawa 16. Różnią się one nieco, ale i znacząco od wytycznych dotyczących obchodzenia pierwszej Paschy w Księdze Wyjścia 12.