Palémon Glorieux urodził się 8 marca 1892 r. w Bray nad Sommą, niedaleko Amiens. Od 1909 r. kształcił się we Francuskim Seminarium w Rzymie oraz na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Uzyskał doktoraty w zakresie filozofii i teologii. W wieku 23 lat przyjął święcenia kapłańskie. Początkowo pracował jako duszpasterz w Paryżu. Od 1919 r. wykładał teologię dogmatyczną w seminarium duchownym. W 1927 r. podjął pracę w Instytucie Katolickim w Lille. Był współzałożycielem czasopisma „Mélanges de science religieuse” oraz współorganizatorem Jeunesse Ouvrière Chrétienne – organizacji dla chrześcijańskiej młodzieży robotniczej, założonej w 1924 r. w Belgii. Aktywnie działał też w ramach Akcji Katolickiej. W latach 1949 – 1958 sprawował funkcję rektora Instytutu Katolickiego w Lille. W 1950 r. został mianowany protonotariuszem apostolskim. Od 1962 r. uczestniczył w pracach przygotowujących Sobór Watykański II.
    W swoich badaniach naukowych koncentrował się przede wszystkim na filozofii i teologii wieków średnich (La littérature quodlibetique de 1260 à 1320; Aux origines de la Sorbonne) a także problematyce współczesnego Kościoła oraz zadań kapłana (m.in. Le Christ et sa religion; Notre Chef, le Christ; Nature et mission de l’Eglise; Introduction à l’étude du dogme; By plon był obfitszy; Paweł, apostoł Chrystusa).
Palémon Glorieux zmarł 6 lipca 1979 r. w Lille.