Jan Parandowski urodził się 11 maja 1895 r. we Lwowie. W 1913 r. rozpoczął studia na wydziale filozoficznym uniwersytetu we Lwowie. Po wybuchu I wojny światowej został internowany na terenie Rosji (w tym czasie był nauczycielem w Woroneżu i Saratowie). Po zakończeniu wojny wrócił na studia. W 1923 r. został magistrem filologii klasycznej oraz archeologii. Rok później ukazała się Mitologia, która przyniosła mu wielką popularność i do dziś była ponad dwudziestokrotnie wydawana.
    W okresie dwudziestolecia międzywojennego pracował w wydawnictwie Alfreda Altenberga, gdzie zorganizował serię przekładów z literatury klasycznej. Współpracował też z całym szeregiem czasopism („Gazetą Poranną”, „Tygodnikiem Ilustrowanym”, „Wiadomościami Literackimi” oraz „Tęczą”). Od 1929 r. na stałe zamieszkał w stolicy, gdzie redagował „Pamiętnik Warszawski”. Rok później został przyjęty do polskiego PEN Clubu, a latach 1933 – 1978 pełnił funkcję jego prezesa.
    W 1936 r. podczas XI Igrzysk Olimpijskich, które odbywały się w Berlinie otrzymał medal za książkę Dysk olimpijski. W następnym roku Polska Akademia Literatury przyznała mu Złoty Wawrzyn za wybitną twórczość literacką. Podczas II wojny światowej udzielał się w konspiracyjnym ruchu kulturalnym. Jego nie wydane rękopisy spłonęły podczas Powstania Warszawskiego.
    Po wojnie objął kierownictwo katedry kultury antycznej, a następnie literatury porównawczej na KUL. W 1946 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W roku akademickim 1948/49 pełnił funkcję dziekana Wydziału Nauk Humanistycznych KUL. W 1948 r. powrócił do Warszawy. Od 1956 r. był członkiem władz Stowarzyszenia Kultury Europejskiej. W 1958 r. współorganizował Międzynarodowy Zjazd Tłumaczy w Warszawie. Cztery lata później został wiceprezesem międzynarodowego PEN Clubu. Był sygnotariuszem „Listu 34”, jaki wystosowali polscy pisarze i naukowcy do władz, w proteście przeciwko ograniczaniu w PRL wolności słowa.
    Jan Parandowski jest autorem tłumaczeń (m.in.: Dafnis i Chloe, Życie Karola Wielkiego Einharda, Wojna domowa Cezara, Odyseja Homera), relacji z podróży (Rzym czarodziejski, Dwie wiosny, Podróże literackie) szkiców i esejów (m.in. Alchemia słowa, Z antycznego świata, Godzina śródziemnomorska) oraz powieści (m.in. Niebo w płomieniach). Jego praca badawcza i dydaktyczna w ogromnym stopniu przyczyniła się do popularyzacji zagadnień kultury antycznej w naszym kraju.
    Za swoją działalność Jan Parandowski uhonorowany został nagrodą państwową I stopnia (1964 r.) oraz nagrodą Radia Wolna Europa (1975 r.). Zmarł 26 września 1978 r. w Warszawie.