Życiorys prof. Henryka Góreckiego

Henryk Mikołaj Górecki urodził się 6 grudnia 1933 r. w Czernicy k. Rybnika. Kształcił się w Średniej Szkole Muzycznej w Rybniku i Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (obecnie Akademii Muzycznej) w Katowicach. Już podczas studiów zasłynął jako kompozytor awangardowy, a jego Epitafium wykonano na II Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” w 1958 r. Naukę w Katowicach zakończył dwa lata później, otrzymując dyplom z najwyższym odznaczeniem. Następnie jego utwory zdobyły uznanie na IV Festiwalu „Warszawska Jesień” (1960) oraz II Biennale Młodych w Paryżu (1961). W 1965 r. Henryk Mikołaj Górecki rozpoczął pracę na Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, gdzie został wykładowcą (1968), a następnie rektorem (1975). Dwa lata później otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego.
W 1976 r. podczas „Warszawskiej Jesieni” została zaprezentowana III Symfonia Góreckiego „Symfonia Pieśni Żałosnych”, która uważana jest za jedno z najwybitniejszych dokonań artysty. Kompozytor przeszedł z pozycji awangardowych w stronę tradycji, a dzieło w latach dziewięćdziesiątych odkryte w USA i Anglii znalazło się na szczycie radiowych list przebojów. Henryk Mikołaj Górecki jest autorem w sumie kilkudziesięciu kompozycji (m.in. Scontri, Trzech utworów w dawnym stylu, Muzyki stropolskiej, Beatus Vir, Koncertu na klawesyn (lub fortepian) i orkiestrę smyczkową oraz Kantaty o św. Wojciechu) i laureatem wielu nagród polskich i zagranicznych (m.in. Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO w Paryżu, Szczecińskiego Konkursu Kompozytorów, Związku Kompozytorów Polskich, Nagrody Muzycznej Polskiego Radia oraz nagrody „Lux et Silesia”).
Henryk Mikołaj Górecki zmarł 12 listopada 2010 r.


WSPÓŁPRACA

ikona
ikona
ikona
ikona
ikona