Leopold Genicot urodził się 18 marca 1914 r. w Forville (Belgia). Po uzyskaniu doktoratów z filozofii i nauk humanistycznych, przez 9 lat (1935 – 1944) pracował w Archiwum Królewskim w Namur. W tym czasie aktywnie działał w konspiracji antyhitlerowskiej, ukrywając uciekinierów. W latach 1944 – 1984 był profesorem Katolickiego Uniwersytetu w Leuven, a następnie Katolickiego Uniwersytetu w Louvain – la – Neuve. Wykładał krytykę źródeł historycznych, metodologię, historię Belgii oraz historię średniowiecza. W swoich badaniach korzystał z doświadczeń belgijskich, francuskich (zwłaszcza szkoły „Annales”) oraz niemieckich. Zasłynął jako redaktor Typologie des Sources du Moyen Age Occidental – liczącej 78 tomów serii, zawierającej edycje źródeł średniowiecznych. Poza tym do jego najważniejszych prac należą: Les lignes de faîte du Moyen Age (Tournai 1951, ukazało się kilkanaście tłumaczeń na języki obce, w tym na jęz. polski), Le XIIIe siècle Européen (Paryż 1968), L’economie rurale namuroise au bas Moyen Age ( 3 tomy, Namur – Louvain 1942 – 1982), L’archeologie du village médiéval (Louvain 1967), La noblesse dans l’Occident médiéval (Londyn 1982), Atlas historique du Namurois. Cartes du bas Moyen Age (Namur 1964), Atlas hitoriques. Les grandes étapes de l’histoire du Monde et de la Belgie (wraz z J. Georges i A. Brunnelem, Bruksela 1984).
    Oddzielne studium poświecił także rodzinnej Walonii. Warto wspomnieć, że na jej rzecz działał nie tylko naukowo, ale także politycznie, a z biegiem lat jego stanowisko podlegało stopniowej radykalizacji.
    Prof. Lepold Genicot zmarł w Ottigens 5 listopada 1995 r.